Koncert kolęd w wykonaniu chóru  SONATA

Czas podziękowań  

     26 sierpnia br. zakończył posługę w naszej parafii ks. Marek Niewiadomski. Pracował w naszej wspólnocie 5 lat. Jako kapłan sprawował sakramenty: chrzcił, spowiadał, celebrował Eucharystię i głosił kazania, inicjował konkursy religijne dla dzieci, pracował z młodzieżą, organizował jarmarki bożonarodzeniowe, koncerty w kościele, święto św. Marcina połączone z balem Wszystkich Świętych, prowadził ministrantów i lektorów i podejmował wiele innych zadań. Podczas Mszy św. o godzinie 11.00 kapłana pożegnały wspólnoty działające przy naszej parafii, delegacja ze szkoły oraz delegacja Urzędu Miasta Kalety. Wyrażamy naszą wdzięczność: za wskazywanie, gdzie odnaleźć Boga, za wskazówki, jak być dobrym człowiekiem, za każdy gest życzliwości, za modlitwę w naszych intencjach.

Kandydaci, ministranci i lektorzy tak dziękowali K. Niewiadomskiemu za opiekę:

     Dziękujemy za 5 lat, które mogliśmy wspólnie przeżyć. Jeszcze tak niedawno można by rzec się witaliśmy, a już przyszedł czas pożegnania. Choć ogarnia nas smutek, to z pocieszeniem przychodzą nam słowa św. Pawła:W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was” ( 1 Tes 5,18). Tak więc z radością dziękujemy Bogu za ten wspólnie przeżyty czas, za Twoją życzliwość, dobroć, uśmiech, za to jak poszerzałeś naszą wiarę, za każdą sprawowaną Eucharystię, za ujmujące serce i dające do myślenia homilie, za sakrament pojednania z Bogiem, za opiekę nad naszą grupą ministrancką, za wspólne wyjazdy. Całe mnóstwo jest spraw, za które chcielibyśmy Księdzu podziękować, lecz nie sposób ich wszystkich tutaj przytoczyć, dlatego Bóg zapłać za wszystko. Żegnając Cię powierzamy Twoją dalszą pracę duszpasterską Maryi – Królowej Polski, niech oręduje za Tobą i wyprasza wszelkie łaski i błogosławieństwo, które w dzisiejszych czasach i trudnej pracy duszpasterskiej jest potrzebne. Życzymy Ci życzliwości ze strony nowych parafian, owocnej pracy duszpasterskiej. Serdeczne Bóg zapłać za wszystko, niech Ci Bóg błogosławi.

Ks. Marek Niewiadomski rozpoczął posługę duszpasterską w Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Herbach. 

          

             

100 dni trzeźwości dla Ojczyzny

Co roku prosimy o przeżycie sierpnia bez alkoholu. Jednak w tym jubileuszowym roku chcemy zaprosić Polaków do ambitniejszego działania, do ambitniejszej drogi. Czas od soboty 4 sierpnia do niedzieli 11 listopada 2018 roku to 100 dni. W tym roku odważnie prosimy: niech będzie to 100 dni abstynencji.

– czytamy w Apelu Zespołu Konferencji Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych.

Apel Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych na sierpień – miesiąc abstynencji

W naszym codziennym życiu, ale także w ojczystej tradycji i kulturze, chleb zajmuje szczególne miejsce. Każdego dnia prosimy Boga Ojca: „chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj”. Wyznajemy słowami ludowej mądrości, że „chleb to w domu włodarz, w pracy przyjaciel, w drodze towarzysz”. Taki jest nasz codzienny, ziemski chleb. W taki sposób go postrzegamy, szanujemy i kochamy.

Dzisiejsza Ewangelia opisuje cudowne rozmnożenie chleba. Nawiązując do tego wydarzenia, Katechizm Kościoła Katolickiego poucza nas, że „cudowne rozmnożenie chleba, w czasie którego Pan odmawia błogosławieństwo, łamie i podaje uczniom, aby nakarmić nim tłumy, jest zapowiedzią obfitości jedynego Chleba – eucharystycznego”.

Zarówno chleb nasz codzienny, dzięki któremu karmimy nasze ciała, nabieramy sił fizycznych, jak i Eucharystia, która jest pokarmem na życie wieczne, dzięki której wzrastamy duchowo, to wspaniałe dary dane przez Boga na czas naszej ziemskiej pielgrzymki. Wielu z nas potrafi docenić je i owocnie z nich korzystać. Wielu jednak marnuje je w różny sposób i rezygnuje z nich. Zdarza się, że we właściwym wykorzystaniu chleba codziennego i Eucharystii przeszkadza pijaństwo, uzależnienie od alkoholu, czy też inne zniewolenia. W domach, w których rodzice piją nadmiernie alkohol, często nie wystarcza pieniędzy na zaspokojenie podstawowych potrzeb, w tym na zakup chleba. Grzeszne nałogi oddalają ludzi także od źródła życia – od zjednoczenia z Jezusem w Eucharystii. Trzeba podkreślić z mocą, że pijaństwo i uzależnienia są przyczyną dotkliwego, niszczącego głodu fizycznego i duchowego.

Troska o trzeźwość Polaków fundamentem walki o niepodległość

Przeżywamy rok jubileuszu stulecia odzyskania niepodległości. Nasi przodkowie mieli aspiracje, aby wydźwignąć Polskę z niewoli ku niepodległości. Odrodzenie niepodległej Polski wymagało ofiarnej walki i wytrwałej pracy na różnych polach. Wielu bohaterów tamtych czasów zdawało sobie sprawę, że troska o trzeźwość Polaków jest fundamentem walki o niepodległość. Stanowi także podstawę jej utrzymania. I chociaż sto lat temu spożywaliśmy zaledwie 1 litr czystego alkoholu rocznie na osobę, to troska o trzeźwość Narodu była priorytetem w działaniach wielu polskich patriotów, chociażby generała Józefa Hallera, abstynenta, aktywnego działacza na rzecz trzeźwości.

A jak jest dziś, po stu latach? Dzisiaj ze smutkiem, ale i z przerażeniem trzeba powiedzieć, że spożywamy 10 razy więcej alkoholu, niż wtedy. Przypomnijmy, że alkohol nie jest substancją konieczną do życia, która ma być dostępna zawsze i wszędzie. Jest substancją psychoaktywną, narkotykiem, który jest tak groźny, bo sprzedawany legalnie i prawie wszędzie. Ojciec prof. Jacek Salij podkreślił, że „można zatem się zastanawiać, czy my na serio wierzymy w życie wieczne, jeśli tak niewiele czynimy dla stworzenia atmosfery społecznej, która skutecznie blokowałaby rozwój alkoholizmu. Przecież tu chodzi już nie tylko o to, że alkoholizm wprowadza wielki chaos w życie społeczne i jest źródłem nieszczęścia wielu rodzin; tutaj już chodzi wręcz o życie wieczne wielu spośród nas!”.

Pijaństwo zagraża także osiągnięciu wielu ambitnych celów narodowych. Chcemy, by rodziło się jak najwięcej dzieci w silnych i stabilnych rodzinach. Tymczasem alkohol to jedno z największych zagrożeń dla rodziny, to źródło rozwodów, przemocy i dramatów. Chcemy rozwijać się gospodarczo, a jednocześnie co roku marnotrawimy miliardy złotych na pokrycie kosztów nadmiernego spożycia alkoholu. Mamy ambicję być społeczeństwem zdrowym, a alkohol powoduje liczne choroby, w tym nowotwory. Alkohol odbiera rocznie życie tysiącom Polaków. Chcemy być społeczeństwem praworządnym, a tymczasem nadużywanie alkoholu jest jednym z głównych czynników popełniania przestępstw, zwłaszcza tych najcięższych.

Ta diagnoza musi nas skłonić do refleksji i odważnego działania. Abstynencja to pójście drogą proroków dobra. To wielkie błogosławieństwo dla każdego z nas, dla naszych bliskich, a także dla naszej ojczyzny. To podstawa szczęścia w małżeństwie i rodzinie. To warunek panowania nad sobą. Człowiek nietrzeźwy schodzi z drogi błogosławieństwa i życia. Zaczyna dręczyć samego siebie i swoich bliskich. Zwykle wikła się też w coraz większe zło moralne. Bez trzeźwości nie potrafimy naśladować Jezusa i iść drogą świętości. Jeżeli chcemy być dojrzałymi chrześcijanami, musimy zachować trzeźwość w myśleniu i postępowaniu.

Narodowy Program Trzeźwości szansą dla naszej Ojczyzny

W jubileuszowym roku odzyskania niepodległości ogłosiliśmy Narodowy Program Trzeźwości, który jest owocem Narodowego Kongresu Trzeźwości, który odbył się w 2017 roku.

Narodowy Program Trzeźwości to zadanie rozpisane na całe pokolenie. To program, który ma promować abstynencję i umiar wśród Polaków i doprowadzić do zmniejszenia przynajmniej o połowę ilości spożywanego obecnie alkoholu. Chodzi również o zmianę mentalności w tej dziedzinie. Narodowy Program Trzeźwości wskazuje na zadania Kościoła, rodziny, państwa i samorządu w trosce o abstynencję wielu i o trzeźwość wszystkich. Narodowy Program Trzeźwości jest potrzebny, abyśmy dalej istnieli jako Naród. Program ten nie jest jednak lekiem, ale receptą. Sam program nie wystarczy. Trzeba go brać w dłonie, trzeba go czytać i konsekwentnie realizować. Dopiero wówczas przyniesie oczekiwane rezultaty.

Musimy pamiętać, że nawet najlepsze prawo czy najbardziej profesjonalne programy profilaktyczne i terapeutyczne nie zadziałają „własną mocą”, czyli w sposób automatyczny. Potrzebni są ludzie, którzy – ofiarnie, mądrze i wytrwale kochając – podejmą służbę w tym zakresie. W Kościele, w rodzinach, we władzach państwowych i samorządowych mamy wiele osób kompetentnych, zatroskanych o trzeźwość Narodu. Współpraca i integracja ich wysiłków ma szansę przyczynić się do powstania ruchu społecznego „Ku trzeźwości Narodu”, powstania wielkiej narodowej koalicji ludzi dobrej woli – małżonków i rodziców, księży, psychologów i pedagogów, polityków i samorządowców, ludzi kultury i mediów, kościołów i związków wyznaniowych – na rzecz troski o trzeźwość naszego społeczeństwa.

Każdy z nas musi się przekonać, że wobec nadużywania alkoholu nie jesteśmy bezradni i że w normalnym społeczeństwie nie może być przymusu picia alkoholu i pielęgnowania zwyczajów pijackich. Troska o pomyślność naszej Ojczyzny wymaga od nas wszystkich zaangażowania w naprawę dramatycznej sytuacji spowodowanej pijaństwem i alkoholizmem. Około milion osób jest uzależnionych, a 3 miliony pije ryzykownie i szkodliwie. Statystyki wskazują, że 18 procent Polaków, których można nazwać głównymi „dostawcami problemów”, wypija aż 70 procent spożywanego w kraju alkoholu, czyli ponad 33 l. czystego alkoholu w ciągu roku. Niestety, narzucają oni pozostałym swój niszczący styl życia. Z tym musimy skończyć. Chcemy jednak podkreślić, że nie proponujemy prohibicji, lecz radosne życie w prawdziwej wolności, której nie ma bez trzeźwości.

Musimy bezwzględnie przestrzegać wymogu pełnej abstynencji od alkoholu wśród dzieci i młodzieży do pełnoletności oraz formować takich ludzi dorosłych, którzy żyją w trzeźwości, czyli są bądź abstynentami, bądź sięgają po alkohol bardzo rzadko, jedynie w symbolicznych ilościach i wyłącznie wtedy, gdy z jakichś względów nie są zobowiązani do abstynencji.

Troska o trzeźwość to jeden z filarów duszpasterstwa w Polsce. Miłość Chrystusa przynagla zwłaszcza kapłanów, do ratowania naszego Narodu przed plagą nietrzeźwości. Kościół zawsze będzie się troszczył o trzeźwość Narodu, gdyż jest ona warunkiem trwania w przyjaźni z Bogiem, a także warunkiem respektowania Dekalogu i uczciwego wypełniania podjętych zobowiązań w małżeństwie i rodzinie, w pracy zawodowej, parafii, środowisku i państwie. Ważne jest tworzenie i wspieranie grup modlitewnych w intencji trzeźwości, a także tworzenie nowych i aktywizacja już istniejących bractw i stowarzyszeń abstynenckich. Cenną rzeczą jest wspieranie grup Anonimowych Alkoholików oraz grup Al-Anon, a także promowanie na wskroś przecież chrześcijańskiego Programu Dwunastu Kroków, który ludzi uzależnionych czy współuzależnionych prowadzi od kryzysu do świętości. Cenne jest włączanie coraz większej liczby dzieci i młodzieży w Dziecięcą Krucjatę Niepokalanej, ruch Światło-Życie, czy inne ruchy istniejące w Kościele, a coraz więcej dorosłych w Krucjatę Wyzwolenia Człowieka. Ważne jest organizowanie spotkań modlitewnych, pielgrzymek, a także rekolekcji trzeźwościowych.

Ogromna odpowiedzialność stoi także przed władzami państwowymi i samorządowymi. Z nadzieją przyjmujemy ostatnie zmiany regulacji prawnych, które są początkiem do odważniejszej ochrony trzeźwości. To jednak wciąż zbyt mało. Regulacje prawne w różnych krajach całego świata mówią nam wprost: nadużywanie alkoholu można ograniczyć poprzez: całkowity zakaz reklamy i innych form promocji alkoholu, ograniczenie punktów i czasu jego sprzedaży, a także ograniczenie ekonomicznej dostępności alkoholu. Pozytywnym dla nas przykładem może być Litwa, gdzie z sukcesem podjęto odważne działania, między innymi likwidując alkohol ze stacji paliw i podnosząc wiek do 20 lat, w którym można kupić alkohol. Konieczna jest w Polsce także konkretna, profesjonalna pomoc dla miliona dzieci żyjących w rodzinach z problemem alkoholowym. Z przerażeniem patrzymy na dane z badań mówiące o tym, że po alkohol sięgają coraz młodsze dzieci. Trzeba ten trend zatrzymać. Nie wolno też tolerować łamania zakazu sprzedaży alkoholu nieletnim. Bł. ks. Bronisław Markiewicz ostrzegał dramatycznie: „Zdrajcą narodu i wiary jest ten, kto dzieci i młodzież chciałby wychować ze szklanką piwa lub kieliszkiem wina w ręku.”

Jako obywatele musimy odważnie mobilizować kandydatów w wyborach parlamentarnych i samorządowych, aby w swoich programach i deklaracjach wpisywali ochronę trzeźwości. Nie akceptujmy liderów społecznych, którzy nadużywają alkoholu. To jeden z warunków budowania spokojnych, bezpiecznych i rozwijających się lokalnych wspólnot, a także dostatniej Ojczyzny.

Sto dni abstynencji na stulecie odzyskania niepodległości

Co roku prosimy o przeżycie sierpnia bez alkoholu. Jednak w tym jubileuszowym roku chcemy zaprosić Polaków do ambitniejszego działania, do ambitniejszej drogi. Czas od soboty 4 sierpnia do niedzieli 11 listopada 2018 roku to 100 dni. W tym roku odważnie prosimy: niech będzie to 100 dni abstynencji. Sto dni abstynencji na stulecie odzyskania niepodległości przez Polskę. Wolność kosztowała życie tak wielu Polaków. My dzisiaj nie musimy za Polskę umierać. Ale by chronić wolność i wspierać rozwój Polski i Polaków, musimy sobie wyznaczać ambitne cele. Jednym z nich jest właśnie ochrona trzeźwości. Św. Jan Paweł II mówił nam, że „prawdziwy egzamin z wolności jest dopiero przed nami”. To prawda. Nie możemy zawieść w tej tak ważnej sprawie. Dlatego podejmijmy to wezwanie: 100 dni abstynencji na stulecie niepodległości. To jest naprawdę egzamin z wolności i miłości do Ojczyzny!

Musimy zrozumieć, że dla nas wybiła godzina zmagań o wolność. Że znajdujemy się w szczególnym czasie, że od krzewienia trzeźwości zależeć będzie przyszłość Kościoła i naszej Ojczyzny. Przez bezinteresowny dar abstynencji wielu do trzeźwości wszystkich!

Prośmy Maryję, Królową Polski, aby wspierała nas w naszych szlachetnych postanowieniach dobrowolnej abstynencji, podejmowanej z miłości do bliźnich i do naszej Ojczyzny. Niech Polska będzie narodem ludzi trzeźwych, prawdziwie wolnych, dla których hasło: „Bóg. Honor. Ojczyzna” będzie wielkim wyzwaniem w codziennej pracy dla dobra polskich rodzin, Kościoła i całej umiłowanej Ojczyzny.

+ Tadeusz Bronakowski
Przewodniczący Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych

Łomża, dnia 24 maja 2018 r.

Źródło:
episkopat.pl

                               VII PARAFIALNA PIELGRZYMKA ROWEROWA - JEMIELNICA 23 czerwca 2018

,,Pędzi pod wiatr pielgrzymów gromada, a deszcz ich pogania, aby u stóp Pani Jemielnickiej złożyć swe błagania.”

To jedno z haseł naszej VII już pielgrzymki rowerowej. Lato w tym roku przyszło wraz z wiosną. Niestety upalne dni skończyły się wraz z odejściem wiosny. Zaczęło się lato, zaczęły się wakacje, a piękna pogoda skończyła się jak ręką uciąć. Nic więc dziwnego, że organizatorzy siódmej już Parafialnej Rowerowej Pielgrzymki z parafii św. Józefa w Kaletach-Jędrysku z niepokojem spoglądali w niebo w pierwszą wakacyjną sobotę, 23 czerwca. Chłodno, niebo zasnute ciemnymi chmurami, silny wiatr. Czy pielgrzymi nie zrezygnują? Z nieba zaczyna siąpić deszcz. Ale kaletańskich pielgrzymów na szczęście taka pogoda nie odstrasza. Na plac kościelny wjeżdżają pierwsze grupki rowerzystów. Za nimi kolejne. Za chwilę okaże się, że przybyli prawie wszyscy zapisani uczestnicy.Jeszcze chwila na modlitwę w kościele, błogosławieństwo od proboszcza, krótkie informacje od odpowiedzialnego jak co roku za trasę Grzegorza Kukowki na temat dróg, którymi będziemy pielgrzymować i odprowadzani kościelnymi dzwonami wyruszamy w drogę do dawnego klasztoru cystersów w Jemielnicy.Pierwsze kilometry – przez kaletańskie lasy do Mikołeski – dają nadzieję na poprawę pogody. Deszcz przestaje padać, przez chmury gdzieniegdzie nieśmiało usiłują przebić się słoneczne promienie. Grupa pielgrzymów zwartym peletonem dojeżdża do drogi na Tworóg, gdzie zostają podzieleni na mniejsze podgrupy, aby bezpiecznie, zgodnie z przepisami ruchu drogowego dotrzeć na pierwszy postój – do kościoła pw. Św. Antoniego w Tworogu.

Po wspólnych śpiewach i modlitwach w kościele, pielgrzymi ruszają w dalszą trasę. Smagani dotkliwymi porywami wiatru, pokonawszy kilka wzniesień, pielgrzymi docierają do Świbie, gdzie w ciepłych wnętrzach kościoła pw św. Mikołaja mogą schronić się przed nadciągającą ulewą. W Dąbrówce do peletonu rowerowych pątników dołącza grupa turystów kolarzy z TKK PTTK im. Wł. Huzy w Gliwicach, aby wspólnie znosić trudy pielgrzymki i podążać do Jemielnickiej Pani.Przed dojechaniem do celu pielgrzymki pątnicy zatrzymują się w jeszcze jednym, bardzo szczególnym miejscu. Jest to polana na skraju wsi, pod wsią Barut. Miejsce to zwane jest Śląskim Katyniem. To tutaj w 1946 roku SB zwabiło w okrutną pułapkę 200 polskich partyzantów i pozbawiło ich życia, zamykając i podpalając w drewnianej stodole. Do dzisiaj na polanie rosną drzewa pamiętające te straszne wydarzenia. Zmówiwszy ciche „Wieczny odpoczynek racz im dać Panie…”, pielgrzymi, zadumani nad strasznym losem, który spotkał tych ludzi, wyruszają w dalszą drogę. Po przejechaniu kolejnych czterech kilometrów docierają do Jemielnicy.

Po mszy odprawionej przez naszego ks. Damiana, który jechał z nami na rowerze, na ambonę wchodzi nieznany pielgrzymom ksiądz. W kilku słowach przedstawia siebie i grupę, z którą przyjechał do Jemielnicy. A przybyli z daleka, bo aż z Teksasu. Są potomkami śląskich emigrantów, którzy za chlebem wyruszyli aż za ocean. Ich ojcowie pochodzili z Boronowa i okolicznych wiosek. Pielgrzymi z Ameryki dziękują kaletańskim pątnikom za świadectwo wiary, w którym mieli możliwość uczestniczyć, za mszę św. tak radosną i rozśpiewaną. U nich ciężko tego doświadczyć. „Kuzyni” z Teksasu wyruszają w dalszą drogę, a rowerowi pielgrzymi udają się do poklasztornych ogrodów na chwilę wytchnienia. Pogoda troszkę się poprawia, można zrobić ognisko, zorganizować zawody. Śmiechom nie ma końca. Najlepsi dostają nagrody, Ci którym się mniej poszczęściło dostają nagrody pocieszenia, w postaci bożych krówek. Każdy cukierek zawiera jakiś święty cytat.

Na koniec pobytu w Jemielnicy pielgrzymi zwiedzają jeszcze teren przyklasztorny i pobliskie stawy wraz ze starym kościołem Wszystkich świętych. Powrotna trasa prowadzi pielgrzymów przez Kielczę, gdzie przemiły proboszcz opowiada krótką historię parafii i zaprasza jeszcze do zwiedzenia izby regionalnej. Z Kielczy przez Krupski Młyn pielgrzymi wracają do swojego kościoła na Jędrysku. Tutaj witają ich kościelne dzwony i ksiądz proboszcz hojnie polewający wracających święconą wodą. Wszyscy zbierają się jeszcze w kościele na krótkiej modlitwie, aby podziękować Maryi za szczęśliwy powrót do domu.

Składamy serdeczne podziękowania wszystkim dobroczyńcom tej pielgrzymki:Panu burmistrzowi Klaudiuszowi za koszulki z logo miasta i parafii oraz udostępnienie samochodu Urzędu Miasta wraz z kierowcą panem Krzysiem , który nas asekurował. Wszystkim, którzy brali udział w organizacji, Piotrowi za piękne zdjęcia, liderom grup i młodzieży , która dbała by nikt się nie zgubił. Księdzu Damianowi , że opiekował się nami nie tylko duchowo, ale także pokonał całą trasę na rowerze pośród nas pielgrzymów. 

                 

DZIECI KOMUNIJNE U MATKI BOŻEJ W LEŚNIOWIE.

     W sobotę 16 czerwca br. dzieci pierwszkomunijne - wraz z Księdzem Proboszczem i nauczycielami - udały się do Sanktuarium Matki Bożej, Patronki Rodzin w Leśniowie. Razem z pielgrzymami z Piekar Śl. uczestniczyły we Mszy Świętej sprawowanej w intencji ich rodzin przez naszego ks. proboszcza W. Ciosmaka i ks. proboszcza z Piekar Śl. Pielgrzymka miała charakter dziękczynny za dar Pierwszej Komunii Św. Po Mszy św. odprawionej w intencji dzieci i rodziców, jeden z Braci Paulinów zapoznał pielgrzymów z historią powstania Sanktuarium oraz cudownego źródełka. Dziękując za dar Komunii świętej modlili się także, aby Maryja za pośrednictwem swego Syna wypraszała wiele łask, szczególnie w rodzinach. Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej - Patronki Rodzin jest znane z licznych błogosławieństw. Każdy uczestnik otrzymał obrazek z następującą modlitwą: Leśniowska Patronko Rodzin. Znalazł się też czas na wspólnego grilla i inne rozrywki. Mieli też okazję zakupić paulińskie pamiątki, a na zakończenie pobytu były lody, które wszystkim przypadły do gustu, bo towarzyszyła nam piękna, słoneczna pogoda i radosna atmosfera. 
     Tradycją naszej parafii jest organizowanie dziękczynnej pielgrzymki dla dzieci, które po raz pierwszy przyjęły Komunię Świętą. Głównym jej celem jest dziecięce dziękczynienie za dar Komunii, a także za rodziców, bliskich, duszpasterzy i katechetów. Pielgrzymka ma również na celu zawierzenie Matce Bożej kolejnych lat życia w łączności z Bogiem.

 

  

VII PIELGRZYMKA ROWEROWA

Kalety – Jemielnica

Termin: 23-06-2018 - sobota

Cel: Zespół Klasztorny Cystersów: parafia pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP w Jemielnicy

Zbiórka: 7:20 przy kościele św. Józefa w Kaletach - Jędrysku

Powrót: ok. godz. 19:30

Długość trasy: ok. 80 km

Trasa: Kalety – Tworóg – Wielowieś – Świbie – Dąbrowa – Jemielnica – Żędowice – Krupski Młyn – Koty – Kalety

Program:

Tworóg - 8:45 - Odpoczynek modlitewny - kościół

Dąbrowa - 10:15 – Odpoczynek modlitewny – kościół

Barut – 11:20 – odpoczynek przy tzw. Śląskim Katyniu

Jemielnica – 12.00-14.30 – odpoczynek, msza święta 12:00, zapoznanie z historią kościoła, wspólny piknik

Kielcza – 16:30 – odpoczynek modlitewny - kościół

Krupski Młyn – 17:30 – odpoczynek

Zapraszamy osoby, które chcą dojechać samochodem na mszę św. na godzinę 12:00

i wspólne świętowanie. (Możliwość otrzymania koszulki po wcześniejszym zapisie.)

Zapisy:

w zakrystii lub na plebani do 11.06.18 (Potrzebny PESEL– opłata 10 zł)

Obowiązkowe spotkanie organizacyjne w salce naprzeciw kościoła św. Józefa w Kaletach – Jędrysku - czwartek 21,06,2018r. na godz. 17:45.

Informacje dodatkowe:

Wyjazd na pielgrzymkę osób niepełnoletnich wyłącznie za zgodą pisemną rodziców i przydzielonym opiekunem. Zgody składać przy zapisie.

Pielgrzymka jest prowadzona przez przodownika turystyki kolarskiej, który jest zaopatrzony w apteczkę i podstawowe narzędzia. Każdy uczestnik powinien mieć sprawny rower. Organizator ma prawo nie dopuścić do uczestnictwa osobę mającą niesprawny rower.

Poruszanie się kolumny rowerzystów odbywać się będzie zgodnie z przepisami ruchu drogowego.

Co warto zabrać:

Sprawny rower, oświetlenie, zapasową dętkę, prowiant, napoje, kurtkę przeciwdeszczową, wygodny strój sportowy, obuwie trzymające się nogi, kask rowerowy, elementy odblaskowe. Koc / matę do siedzenia na trawie w czasie pikniku

Zalecamy spakowanie wszystkich rzeczy do sakw rowerowych lub ewentualnie do torby przypiętej na bagażniku. Odradzamy plecak.

Organizatorzy: Parafia św. Józefa w Kaletach, Odnowa w Duchu Świętym

Współorganizator: Sekcja Turystyki Kolarskiej w Kaletach

Patronat: Urząd Miasta w Kaletach

Obchodziliśmy święto Bożego Ciała

     W czwartek, 31 maja, obchodziliśmy uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa - Boże Ciało. Po Mszy św. o godz. 8.00 wyruszyła procesja eucharystyczna do czterech ołtarzy. Z Chrystusem obecnym w Najświętszym Sakramencie przeszliśmy za orkiestrą i pocztami sztandarowymi ulicami naszej parafii, dziękowaliśmy za dar Eucharystii, prosiliśmy Chrystusa o błogosławieństwo i pokój dla Kościoła, dla naszej Ojczyzny, naszej parafii i naszych rodzin. Przez udział w procesji publicznie wyznawaliśmy wiarę w obecność Jezusa Chrystusa wśród nas. W procesji wzięły udział dzieci pierwszokomunijne i rocznicowe, dziewczynki zgodnie z tradycją sypały kwiaty. Ołtarze były starannie przygotowane w tradycyjnych miejscach. Wielu parafian zadbało o dekoracje swoich domów, aby dać wyraz wiary. 
       Trwa miesiąc czerwiec, w którym oddajemy szczególną cześć Najświętszemu Sercu Jezusa. Zachęcamy do licznego udziału w nabożeństwach czerwcowych, które przeżywamy codziennie po Mszy św. wieczornej. Serce Jezusa jest najpełniejszym wyrazem miłosiernej miłości Boga. W Jego sercu jest miejsce dla każdego z nas. Starajmy się także w osobistych modlitwach częściej odmawiać Litanię do Serca Pana Jezusa i Koronkę do Miłosierdzia Bożego.

      Dziękujemy wszystkim, którzy przyczynili się do uświetnienia Uroczystości Bożego Ciała: orkiestrze, służbie liturgicznej, pocztom sztandarowym, dzieciom pierwszokomunijnym, rocznicowym i sypiącym kwiaty, strażakom niosącym baldachim. Szczególnie dziękujemy tym, którzy pracowali się przy budowie ołtarzy, pięknie je przystroili oraz zatroszczyli się o kwiaty na ołtarze. Bóg zapłać wszystkim, którzy udekorowali swoje domy na trasie procesji, jak również wszystkim za pobożny udział w procesji, dając wyraz swojej wiary w Chrystusa Eucharystycznego. Bóg zapłać równieć za udział w procesjach oktawy Bożego Ciała.

 

Maryjny wieczór w naszym kościele

     W niedzielę 27 maja br. byliśmy świadkami kolejnego muzycznego wydarzenia w naszym kościele zorganizowanego przez ks. Marka Niewiadomskiego. Z zaproszenia na to muzyczno-religijne wydarzenie, które rozpoczęło się po wieczornej Mszy św., skorzystało wielu wiernych. W koncercie z okazji Dnia Matki usłyszeliśmy m.in. pieśni maryjne w wykonaniu duetu rodzinnego matki z córką: Claudii i Kasi Cwołki, które śpiewają w klimacie śląskim i po śląsku, są autorkami tekstów i większości kompozycji. Słowa śpiewane to jeden z najistotniejszych sposobów ekspresji w poszukiwaniu bliskości Maryi, naszej matki. Dlatego szczególnie ekspresyjnie wybrzmiewały słowa: Kaj ciebie szukać mom. Piosenki zapadały głęboko w serca zgromadzonych parafian i przenikały je, kojąc niejedną matkę. Także pięknie wybrzmiała w ich wykonaniu piosenka Alleluja. Repertuar zaprezentowany przez artystki w czasie niedzielnego koncertu był różnorodny. Mocnym akcentem kończącym koncert było wspólne odśpiewanie Barki , wydawało się, że publiczność była kolejnym chórem, gościem specjalnym maryjnego koncertu. Cud? Nie! Tak się po prostu zdarzyło… Na zakończenie ks. Niewiadomski podziękował za występ w kościele i za stworzenie śląskiego klimatu bliskiego sercom wielu matek, wyraził także nadzieję, że piękno pieśni maryjnych, wykonywanych przez Claudię i Kasię Cwołka, pozostanie dla nas nie tylko przeżyciem estetycznym, ale sprawi, że duchowo staniemy się piękniejsi i lepsi. Trwający ponad godzinę Koncert Pieśni Maryjnych zakończył się owacjami na stojąco dla p.Claudii i p.Kasi, które publiczność doceniła i nagrodziła brawami za talent, profesjonalizm, a także serce, m.in. dlatego, że nie szczędziły one swojego czasu dla chwały Bożej ani też dla publiczności, która przyszła posłuchać pieśni maryjnych w ich wykonaniu.

 

 

 

ZMIANY PERSONALNE W DIECEZJI GLIWICKIEJ

PRZEJŚCIA NA EMERYTURĘ:

Ks. Ludwik Aleksy odwołany z urzędu proboszcza parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Tarnowskich Górach-Sowicach

Ks. Piotr Kansy odwołany z urzędu proboszcza parafii Św. Anny w Gliwicach-Łabędach

Ks. Eugeniusz Kozok odwołany z urzędu proboszcza parafii Chrystusa Króla w Bytomiu-Stolarzowicach

Ks. Piotr Mańka odwołany z urzędu proboszcza parafii NSPJ w Herbach

NOMINACJE W INSTYTUCJACH DIECEZJALNYCH:

Ks. Wojciech Babiak odwołany z funkcji wikariusza parafii Św. Jakuba w Sośnicowicach i mianowany audytorem Sądu Biskupiego w Gliwicach oraz rezydentem parafii NSPJ w Bytomiu-Szombierkach

NOMINACJE I ODWOŁANIA KSIĘŻY PROBOSZCZÓW I ADMINISTRATORÓW:

Ks. Krzysztof Domoracki odwołany z urzędu proboszcza parafii Św. Józefa w Sadowie i mianowany rezydentem w parafii Chrystusa Króla w Gliwicach

Ks. Przemysław Ablewicz odwołany z urzędu wikariusza parafii Św. Katarzyny w Tarnowskich Górach-Lasowicach i mianowany proboszczem parafii Matki Boskiej Różańcowej w Rzeczycach

Ks. Damian Dolnicki odwołany z urzędu audytora Sądu Biskupiego w Gliwicach i rezydenta w parafii Św. Barbary w Bytomiu i mianowany proboszczem parafii Św. Anny w Gliwicach-Łabędach

Ks. Andrzej Giszka odwołany z funkcji rezydenta w parafii Św. Antoniego w Gliwicach-Wójtowej Wsi i mianowany proboszczem parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Tarnowskich Górach-Sowicach

Ks. Marek Niewiadomski odwołany z funkcji wikariusza parafii Św. Józefa w Kaletach-Jędrysku i mianowany administratorem parafii NSPJ w Herbach

Ks. Artur Pytel odwołany z funkcji wikariusza parafii Św. Józefa w Sadowie i mianowany proboszczem parafii Św. Józefa W Sadowie

Ks. Stanisław Wierny odwołany z urzędu proboszcza parafii Matki Boskiej Różańcowej w Rzeczycach i mianowany proboszczem parafii Chrystusa Króla w Bytomiu-Stolarzowicach

ZMIANY KSIĘŻY WIKARIUSZY:

Ks. Artur Barnaś odwołany z funkcji wikariusza parafii Wniebowzięcia NMP w Bytomiu i mianowany wikariuszem parafii Św. Gerarda w Starych Gliwicach

Ks. Artur Bijok odwołany z funkcji wikariusza parafii Św. Jadwigi w Zabrzu i mianowany wikariuszem parafii NSPJ w Koszęcinie

Ks. Adam Bryła odwołany z funkcji wikariusza parafii Św. Mikołaja w Pyskowicach i mianowany wikariuszem parafii Św. Jakuba w Sośnicowicach

Ks. Tomasz Chalimoniuk-Ławryńczyk odwołany z funkcji wikariusza parafii MB Królowej Pokoju w Tarnowskich Górach i mianowany wikariuszem parafii Dobrego Pasterza w Bytomiu-Karbiu

Ks. Michał Choroszewski odwołany z funkcji wikariusza parafii Św. Mikołaja w Lublińcu i mianowany wikariuszem parafii NMP Matki Kościoła w Zabrzu-Helence

Ks. Wojciech Cisek odwołany z funkcji wikariusza parafii Św. Marii Magdaleny w Kuźni Raciborskiej i mianowany wikariuszem parafii Św. Katarzyny w Tarnowskich Górach-Lasowicach

Ks. Karol Darmas odwołany z funkcji wikariusza parafii Św. Anny w Gliwicach-Łabędach i mianowany wikariuszem parafii Św. Jadwigi w Zabrzu

Ks. Krzysztof Goc odwołany z funkcji wikariusza parafii Św. Franciszka z Asyżu w Kaletach-Miotku i mianowany wikariuszem parafii Św. Marii Magdaleny w Kuźni Raciborskiej

Ks. Tadeusz Górny odwołany z funkcji wikariusza parafii NMP Matki Kościoła w Zabrzu-Helence i mianowany wikariuszem parafii Świętej Rodziny w Bytomiu-Bobrku

Ks. Rafał Grunert odwołany z funkcji wikariusza parafii Św. Anny w Gliwicach-Łabędach i mianowany wikariuszem parafii Św. Michała Archanioła w Bytomiu-Suchej Górze

Ks. Adam Jasiurkowski odwołany z funkcji wikariusza parafii MB Nieustającej Pomocy w Pyskowicach i mianowany wikariuszem parafii Bożego Ciała w Bytomiu-Miechowicach

Ks. Krzysztof Karkoszka odwołany z funkcji wikariusza parafii NSPJ w Koszęcinie i mianowany wikariuszem parafii Św. Apostołów Piotra i Pawła w Gliwicach

Ks. Adam Kozak odwołany z funkcji rezydenta w parafii NMP Wspomożenie Wiernych w Gliwicach-Sośnicy i mianowany wikariuszem parafii Św. Michała Archanioła w Gliwicach

Ks. Damian Kubiński odwołany z funkcji wikariusza parafii Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Toszku i mianowany wikariuszem parafii Chrystusa Króla w Gliwicach

Ks. Marcin Kutek odwołany z funkcji wikariusza parafii Wniebowzięcia NMP w Rudach i mianowany wikariuszem parafii MB Nieustającej Pomocy w Pyskowicach

Ks. Adam Laszewski odwołany z funkcji wikariusza parafii Św. Jacka w Bytomiu i mianowany wikariuszem parafii Chrystusa Króla w Świerklańcu

Ks. Paweł Łukaszyk odwołany z funkcji wikariusza parafii Świętej Rodziny w Bytomiu-Bobrku i mianowany wikariuszem parafii Św. Anny w Gliwicach-Łabędach

Ks. Paweł Macierzyński odwołany z funkcji wikariusza parafii NMP Matki Kościoła w Zabrzu-Helence i mianowany rezydentem w parafii Św. Barbary w Bytomiu

Ks. Krzysztof Ochab odwołany z funkcji wikariusza parafii Chrystusa Króla w Świerklańcu i mianowany wikariuszem parafii Św. Józefa w Kaletach-Jędrysku

Ks. Piotr Paszko odwołany z funkcji wikariusza parafii Nawrócenia Św. Pawła Apostoła w Pyskowicach i mianowany wikariuszem parafii Św. Apostołów Piotra i Pawła w Gliwicach

Ks. Marcin Paś odwołany z funkcji wikariusza parafii Chrystusa Króla w Gliwicach i mianowany rezydentem w parafii NMP Wspomożenie Wiernych w Gliwicach-Sośnicy

Ks. Adrian Pietrzyk odwołany z funkcji wikariusza parafii Św. Gerarda w Starych Gliwicach i mianowany wikariuszem parafii NMP Wspomożenie Wiernych w Gliwicach-Sośnicy

Ks. Grzegorz Rajs odwołany z funkcji wikariusza parafii Św. Michała Archanioła w Bytomiu-Suchej Górze i mianowany wikariuszem parafii NMP Matki Kościoła w Zabrzu-Helence

Ks. Marcin Rosa odwołany z funkcji wikariusza parafii NSPJ w Bytomiu-Szombierkach i mianowany wikariuszem parafii Św. Franciszka z Asyżu w Kaletach-Miotku

Ks. Artur Sznajder odwołany z funkcji wikariusza parafii NSPJ w Nakle Śląskim i mianowany wikariuszem parafii Wniebowzięcia NMP w Bytomiu

Ks. Tomasz Szumlas odwołany z funkcji wikariusza parafii NSPJ w Herbach i mianowany wikariuszem parafii Św. Jacka w Bytomiu

Ks. Damian Trojan odwołany z funkcji wikariusza parafii Chrystusa Króla w Gliwicach i mianowany wikariuszem parafii MB Królowej Pokoju w Tarnowskich Górach

Ks. Dariusz Wachowski odwołany z funkcji wikariusza parafii św. Jacka w Bytomiu i mianowany wikariuszem parafii Nawrócenia Św. Pawła Apostoła w Pyskowicach

Nasza diecezja

Diecezja Gliwicka jest jedną z najmniejszych obszarowo diecezji w Polsce. Obejmuje ona teren o powierzchni 2 250 km2, podzielony na 18 dekanatów obejmujących 153 parafii. W 136 parafiach pracuje duchowieństwo diecezjalne, zaś 17 parafii prowadzi duchowieństwo zakonne. Na tym niewielkim terenie mieszka około 749 800 osób, z czego około 681 000 to katolicy.

Duszpasterstwo skierowane jest wokół 153 kościołów parafialnych i 56 kaplic publicznych i półpublicznych. Posługę duszpasterską sprawuje 344 kapłanów diecezjalnych i 138 kapłanów zakonnych. Na terenie diecezji w 40 domach zakonnych żeńskich mieszka i pracuje 208 sióstr zakonnych z 16 różnych zgromadzeń.

Ogólna statystyka diecezjalna
Powierzchnia diecezji ok. 2 250 km2
Liczba mieszkańców ok. 749 800
Liczba wiernych ok. 681 000
Dekanaty 18

Parafie 153
- prowadzone przez księzy diecezjalnych 136
- prowadzone przez kapłanów zakonnych 17

Kościoły parafialne 152
Kościoły filialne 22
Kaplice parafialne 1
Kościoły w budowie 6
Kościoły publiczne i półpubliczne 56

Księża diecezjalni 344
- inkardynowani 328
- nieinkardynowani 16

Księża pracujący w duszpasterstwie parafialnym 238
Księża pracujący poza duszpasterstwem parafialnym 29
Księża pracujący w duszpasterstwie poza granicami kraju 9
Księża w innych diecezjach kraju 7
Księża na studiach specjalistycznych 7
Emeryci i renciści 49

Zgromadzenia zakonne męskie 11
Domy zakonne męskie 25

Zgromadzenia zakonne żeńskie 16
Domy zakonne żeńskie 40
Siostry zakonne 208

Alumni 88

Nadzwyczajni szafarze Komunii św. 311

Pieszo pielgrzymowali do Koszęcina

       W niedzielny ranek, 27 maja 2018 r , w Święto Świętej Trójcy tradycyjnie wyruszyła z naszej parafii siedemdziesięcioosobowa grupa parafian do Koszęcina. Pielgrzymi ze śpiewem przeplatanym modlitwą i rozważaniami wyruszyli jak co roku po pierwszej Mszy św. w kierunku kościoła św. Trójcy w Koszęcinie . Na pielgrzymkę szli ci, którzy odczuwali potrzebę odpowiedzenia na Jezusowe wezwanie głoszenia poprzez świadectwo wiary, z nimi ks. wikary Damian Cisło, który nie tylko czuwał nad organizacją i przebiegiem pielgrzymki, ale także prowadził modlitwę i śpiew grając na gitarze. W tym roku pogoda dopisała i pątnicy odbyli wędrówkę do zabytkowego kościoła w sąsiedniej miejscowości nie zaznając deszczowego dyskomfortu. Przez wiele stuleci był to bardzo uroczysty dzień, bowiem do kościoła pw. Świętej Trójcy zjeżdżali wierni nawet z dalszych okolic, szczególnie w czasach, kiedy przyciągała ich sława cudownego źródełka, przy którym można było zostać uleczonym. Pielgrzymi zadowoleni i pełni wrażeń wrócili w godzinach popołudniowych do Kalet witani przez ks. Proboszcza Wojciecha Ciosmaka. Wspólna modlitwa i błogosławieństwo były zwieńczeniem pątniczego trudu. Zarówno ks, Proboszcz, jak i ks. Damian dziękowali parafianom za podjęcie pątniczego trudu, podkreślali, że była to okazja do dzielenia się świadectwem wiary na wspólnej drodze. Ks. Damian dziękując wszystkim za tak wspaniały czas i wspólną modlitwę żywił nadzieję, że w przyszłym roku będzie na pielgrzymim szlaku jeszcze więcej parafian, by wspólnie wypraszać potrzebne łaski dla siebie i parafii.

             

      

  

W niedzielę 27 maja w naszym kościele odbył się 

na "Koncert Maryjny z okazji  Dnia Matki". 

Wystąpiły Claudia i Kasia Chwołka.

VII PIELGRZYMKA ROWEROWA

Kalety – Jemielnica

Termin: 23-06-2018 - sobota

Cel: Zespół Klasztorny Cystersów: parafia pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP w Jemielnicy

Zbiórka: 7:20 przy kościele św. Józefa w Kaletach - Jędrysku

Powrót: ok. godz. 19:30

Długość trasy: ok. 80 km

Trasa: Kalety – Tworóg – Wielowieś – Świbie – Dąbrowa – Jemielnica – Żędowice – Krupski Młyn – Koty – Kalety

Program:

Tworóg - 8:45 - Odpoczynek modlitewny - kościół

Dąbrowa - 10:15 – Odpoczynek modlitewny – kościół

Barut – 11:20 – odpoczynek przy tzw. Śląskim Katyniu

Jemielnica – 12.00-14.30 – odpoczynek, msza święta 12:00, zapoznanie z historią kościoła, wspólny piknik

Kielcza – 16:30 – odpoczynek modlitewny - kościół

Krupski Młyn – 17:30 – odpoczynek

Zapraszamy osoby, które chcą dojechać samochodem na mszę św. na godzinę 12:00

i wspólne świętowanie. (Możliwość otrzymania koszulki po wcześniejszym zapisie.)

Zapisy:

w zakrystii lub na plebani do 11.06.18 (Potrzebny PESEL– opłata 10 zł)

19.06.18 – wtorek o godzinie 18:30 obowiązkowe spotkanie organizacyjne w salce naprzeciw kościoła św. Józefa w Kaletach – Jędrysku.

Informacje dodatkowe:

Wyjazd na pielgrzymkę osób niepełnoletnich wyłącznie za zgodą pisemną rodziców i przydzielonym opiekunem. Zgody składać przy zapisie.

Pielgrzymka jest prowadzona przez przodownika turystyki kolarskiej, który jest zaopatrzony w apteczkę i podstawowe narzędzia. Każdy uczestnik powinien mieć sprawny rower. Organizator ma prawo nie dopuścić do uczestnictwa osobę mającą niesprawny rower.

Poruszanie się kolumny rowerzystów odbywać się będzie zgodnie z przepisami ruchu drogowego.

Co warto zabrać:

Sprawny rower, oświetlenie, zapasową dętkę, prowiant, napoje, kurtkę przeciwdeszczową, wygodny strój sportowy, obuwie trzymające się nogi, kask rowerowy, elementy odblaskowe. Koc / matę do siedzenia na trawie w czasie pikniku

Zalecamy spakowanie wszystkich rzeczy do sakw rowerowych lub ewentualnie do torby przypiętej na bagażniku. Odradzamy plecak.

Organizatorzy: Parafia św. Józefa w Kaletach, Odnowa w Duchu Świętym

Współorganizator: Sekcja Turystyki Kolarskiej w Kaletach

Patronat: Urząd Miasta w Kaletach

I KOMUNIA ŚW. - 20 MAJA 2018 r.

          20 maja 2018r. w naszej parafii odbyła się I Komunia św. dzieci klas trzecich.   W tym roku do komunii przystąpili uczniowie czterech klas trzecich, którzy z przejęciem i zaangażowaniem przez kilka miesięcy przygotowywali się do tej uroczystości. Pierwsza komunia zaczęła się już we wtorek, kiedy rozpoczęły się próby do tej wyjątkowej uroczystości. W sobotę dzieci komunijne przystąpiły do spowiedzi, przyszli z nimi ich rodzice, co trochę dodawało im otuchy. W niedzielny słoneczny ranek nie mogli się doczekać chwili, kiedy już wszyscy pójdą do kościoła. W strojach pierwszokomunijnych i z czystym sercem przyjmowali po raz pierwszy Pana Jezusa. Trochę się bali, ale też i cieszyli, bo od tego dnia będą już mogli w pełni uczestniczyć we Mszy świętej. Do kościoła poszli całą rodziną. Ustawili się i procesją weszli do środka. Rozpoczęła się uroczystość, którą prowadził ksiądz proboszcz Wojciech Ciosmak. W czasie tej uroczystej Mszy św. odnawiali wraz z rodzicami i chrzestnymi przyrzeczenia chrzcielne. Wreszcie nadszedł ten moment, kiedy wszystkie dzieci kolejno podchodziły do ołtarza, aby przyjąć Pana Jezusa. Było to dla nich i ich rodziców ogromne przeżycie. Po zakończonej uroczystości wszyscy modlili się przy krzyżu misyjnym, by potem rozejść się do domów. Tam czekał na nich obiad i oczywiście niespodzianki. O godzinie 16.00 jeszcze raz spotkali się w kościele na nabożeństwie majowym i dostali pamiątkowe obrazki. Otrzymali dużo różnych prezentów, z których się bardzo cieszą, jednak największym prezentem był Pan Jezus, którego odtąd będę nosili w swoim sercu.

 

Ministranckie Zawody Wędkarskie

                                                

     Wędkowanie jest jedną z najpopularniejszych form wypoczynku, szczególnie w Kaletach. Mamy ładny Ichtiopark i staw, a w nim mnóstwo ryb. W słoneczną sobotę 12 maja 2018 r. do wędkowania w szeregu stanęli ministranci w asyście swoich rodziców, ks.Marka Niewiadomskiego, który podszedł, zapytał, zagaił, uśmiechnął się i … znikał, by za chwilę pojawić się w innym miejscu, a także p. Piotra Kudra- bez ich pomocy nie byłoby rezultatu . Emocje, które towarzyszyły zawodom, były niesamowite. Uwierzcie, można było złowić dużą… rybę. Zwycięskie puchary trafiły do 3 zwycięzców:

Wyniki może nie są tu najważniejsze. Ważnym jest, aby nasi ministranci dobrze i z pożytkiem spędzali wolny czas i znajdywali radość w pasji, jaką jest wędkowanie. Stojąc z wędką i patrząc w lustro wody w oczekiwaniu na rybę czuli dumę ze swoich coraz bardziej wysportowanych sylwetek. W końcu przy ołtarzu trzeba godnie wyglądać… Męska sylwetka to nie wszystko. Ćwiczenie umysłu przeprowadzili na rozmowie z rodzicami i kolegami, a także na indywidualnym rozmyślaniu… Kropką na i było wspólne grillowanie. Dobrze, że ministranci i lektorzy mogą na siebie liczyć, dobrze, że coraz lepiej czerpią moc i siłę z jedności. Zwycięzcom gratulujemy, a naszym ministrantom życzymy przede wszystkim wytrwałości i radości z tego, kim są i do czego są powołani jako Liturgiczna Służba Ołtarza.

     

PIELGRZYMKA DO WĘGIER

         Nasza parafia poprzez Biuro Turystyczne MISTRAL z Katowic, planuje 5 - dniową 
 

    Pielgrzymkę do Węgier w dniach: 9 - 13 lipca 2018 r. Cena 1.190 PLN + 65 EUR.

    Zapisy w kancelarii. Przy zapisie należy podać: PESEL i adres. 

Uroczysta Msza św. za Ojczyznę i strażaków

  W uroczystość NMP Królowej Polski - 3 maja - została odprawiona w naszym kościele Msza Święta w intencji Ojczyzny, a także w intencji Strażaków z okazji przypadającego 4 maja Święta ich Patrona - Świętego Floriana. We Mszy uczestniczyły Poczty Sztandarowe, Strażacy, orkiestra oraz licznie zgromadzeni nasi Parafianie. Ks. Proboszcz W.Ciosmak podkreślił wagę tego szczególnego święta oraz podstawowe wartości, które powinny być wyznacznikiem naszej społecznej postawy. Na zakończenie odczytał życzenia kierowane do strażaków i podziękował orkiestrze za uświetnienie uroczystości, a pocztom sztandarowym i zgromadzonym parafianom za obecność.

 

Urodziny ks. wikarego

        Ksiądz Marek Niewiadomski w asyście ks. Proboszcza Wojciecha Ciosmaka i ks.wikarego Damiana Cisło sprawował 2 maja br. o godz. 18.00 Mszę św. w swojej ntencji, w intencji  Rodziców i siostrzeńca. Na zakończenie życzenia Księdzu Markowi składały delegacje oraz ks. Proboszcz. Solenizant podziękował  za życzliwą obecność i modlitwę. 
        Z okazji Urodzin życzymy Ks. Wikaremu Markowi Niewiadomskiemu  mocy Ducha Świętego, który ożywia i prowadzi. Niech Chrystus, który przyniósł nam prawdę  o Bożej miłości pochylającej się nad każdym człowiekiem umacnia w pasterskiej posłudze i pomnaża radość wypływającą z bycia z innymi i dla innych. Niech Maryja i nasz patron św. Józef otaczają Księdza Solenizanta swoją opieką.

MAJOWE UROCZYSTOŚCI ODPUSTOWE 

       Odpust ku czci patrona naszej parafii odbył się 1 maja w święto św. Józefa Robotnika. W ten słoneczny majowy dzień w Domu Bożym naszej wspólnoty mieliśmy radość wraz z naszymi gośćmi i znaczną częścią parafialnej wspólnoty, pocztami sztandarowymi i orkiestrą świętować kolejny ODPUST. Naszym uroczystościom na prośbę ks. proboszcza przewodniczył o. Bertrand Jerzy Sosnitza z Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce, obecnie pracujący w Opolu. Podczas homilii nawiązał do świadectw życia kilku świętych. Jego zdaniem słusznie twierdzi aktor Denzel Washington, który przypomina słowa swojego ojca: Kiedy modlisz się o deszcz, musisz się liczyć także z błotem. Washington przyjmuje swoje aktorstwo ze wszystkimi aspektami wykonywania tego zawodu. Aktorstwo to nie tylko popularność i splendor. Tak jest i w życiu, do prawdziwego szczęścia człowieka potrzebne są problemy dnia, kiedy ich nie ma, wtedy czujemy smak dobra. Czasem musimy się liczyć z trudnościami życiowymi, one powinny nas wzmacniać i pomagać nam budować właściwe relacje z Jezusem i Maryją wzorem naszego patrona św. Józefa. Swoją obecnością na uroczystości odpustowej zaszczycili nas kapłani z całego dekanatu. Na zakończenie ks. proboszcz podziękował zgromadzonym za udział w uroczystościach. Całości dopełniła Agapa na plebanii dla kapłanów.

 Muzyczna niedziela

       W niedzielę, 15 kwietnia, w samo południe tuż po Mszy św. w naszym kościele odbył się koncert muzyki religijnej pn. Uwielbiajmy Pana zespołu „Niesiemy wiarę”. Godzinny koncert utworów religijnych w wykonaniu p. Ireny Galios (gitara, wokal), p. Agaty Misiewicz (flet) i p. Grzegorza Galiosa (wiolonczela) zachwycił subtelnym śpiewem i był źródłem przeżyć duchowych i artystycznych. Muzykowali prosto, bez udziwnień, z lekkością, co sprawiło, że pieśni religijnych w ich wykonaniu słuchało się z niezmierną przyjemnością. Śpiew i muzykę na pewno docenili ci, którzy lubią muzykę religijną w klasycznych aranżacjach. Zaprezentowane pieśni pokazały fenomen muzyki religijnej i ukazały piękno muzyki inspirowanej duchem prawdy, piękna i miłości do Boga i ludzi. Gratulujemy i dziękujemy artystom za koncert, a parafianom i gościom za obecność. Słowa podziękowania kierujemy także do sponsorów, dzięki którym koncert się odbył.                        

            

              

                                         

      Podczas uroczystego nabożeństwa w godzinach popołudniowych w tę samą niedzielę zostały w naszym kościele poświęcone odrestaurowane organy. Orgamistrz inż. Henryk Hober przez 2 lata pracował przy remoncie naszych organów piszczałkowych. Zadanie było niebagatelne, gdyż organy to instrument potężny i niezwykle skomplikowany. Instrument został zbudowany w 1903 roku przez gliwickiego organmistrza Ernsta Kurzera. Pierwotnie organy dysponowały 11 głosami oraz jednym manuałem i klawiaturą pedałową. Pierwsza rozbudowa odbyła się w 1952 r. Józef Ludwig z Rybnika dodał drugi manuał i cztery głosy, a kolejne trzy dołożono w trakcie remontu organów w 1967 r. Dalsze niezbędne remonty odbywały się w w 1997 i 2008 r. Ostatni, tym razem generalny, rozpoczęła pod koniec 2015 r. firma organmistrzowska Henryka Hobera z Olesna.

      Ks.Proboszcz Wojciech Ciosmak powitał zebranych parafian, Gliwicki Zespół Chorałowy, głównego organistę katedry pw.św. Ap. Piotra i Pawła w Gliwicach- Bogdana Stępnia, organomistrza inż. Henryka Hobera i z ks. Adama Kozaka, który dokonał poświęcenia odrestaurowanych organów. Życzył, aby parafianie piękno sprawowanej liturgii wypełnionej śpiewem i dostojnym głosem organów mogli wprowadzić w swoje wnętrze. Aby to piękno pomagało chwalić Boga, podnosić serce ku niebu . Organy piszczałkowe to tradycyjny instrument muzyczny, którego brzmienie ceremoniom kościelnym dodaje majestatu, a umysły wiernych podnosi do Boga i spraw niebieskich. Parafianie w skupieniu i zadumie wysłuchali koncertu inauguracyjnego w wykonaniu Bogdana Stępnia, który odkrył możliwości instrumentu grając utwory takich mistrzów, jak J.S. Bach, M. Duruflé czy J.N. Lemmens. Walorów artystycznych dodawał śpiew męskiej scholi gregoriańskiej. Na zakończenie ks. Proboszcz   podziękował wszystkim parafianom, którzy złożyli ofiarę na remont naszych organów, za każdą pomoc i ofiarność wyrażając życzenie, by teraz w naszym kościele parafialnym ten cenny, w pełni wartościowy, o wspaniałym brzmieniu instrument podnosił do Boga naszą modlitwę i śpiew. Podczas uroczystego nabożeństwa w godzinach popołudniowych w tę samą niedzielę zostały poświęcone odrestaurowane organy w naszym kościele. Orgamistrz inż. Henryk Hober przez kilka miesięcy pracował przy remoncie organów piszczałkowych. Zadanie było niebagatelne, gdyż organy to instrument potężny i niezwykle skomplikowany. Ks.Proboszcz Wojciech Ciosmak powitał zebranych parafian, Gliwicki Zespół Chorałowy, głównego organistę katedry pw.św. Ap. Piotra i Pawła w Gliwicach- Bogdana Stępnia, organomistrza inż. Henryka Hobera i z ks. Adama Kozaka, który dokonał poświęcenia odrestaurowanych organów. Życzył, aby parafianie piękno sprawowanej liturgii wypełnionej śpiewem i dostojnym głosem organów mogli wprowadzić w swoje wnętrze. Aby to piękno pomagało chwalić Boga, podnosić serce ku niebu . Organy piszczałkowe to tradycyjny instrument muzyczny, którego brzmienie ceremoniom kościelnym dodaje majestatu, a umysły wiernych podnosi do Boga i spraw niebieskich. Parafianie w skupieniu i zadumie wysłuchali koncertu inauguracyjnego w wykonaniu Bogdana Stępnia , który odkrył możliwości instrumentu. Walorów artystycznych dodawał śpiew męskiej scholi gregoriańskiej. Na zakończenie ks. Proboszcz podziękował wszystkim parafianom, którzy złożyli ofiarę na remont naszych organów, za każdą pomoc i ofiarność wyrażając życzenie, by teraz w naszym kościele parafialnym ten cenny, w pełni wartościowy, o wspaniałym brzmieniu instrument, podnosił do Boga naszą modlitwę i śpiew.

      

      

         

       

Artykuł i zdjęcia w Gościu Niedzielnym: https://gliwice.gosc.pl/gal/pokaz/4644251.Poswiecenie-organow-w-Kaletach/28#gt 

Dzień Świętości Życia

        W poniedziałek, 9 kwietnia, obchodziliśmy Uroczystość Zwiastowania Pańskiego. Ten dzień był także czasem szczególnej modlitwy o świętość życia, a zwłaszcza tego najbardziej zagrożonego. Na Mszach św. o godz. 6.30 i 18.00 podejmowaliśmy dzieło Duchowej Adopcji,  modliliśmy się o szacunek dla życia. Wierni mogli podjąć dzieła Duchowej Adopcji. Na stoliku przy wyjściu z kościoła były deklaracje, które można było podpisać i złożyć po Mszy św. w chrzcielnicy w tę uroczystość. Po każdej Mszy św. matki oczekujące potomstwa otrzymały specjalne błogosławieństwo.

Dzień Świętości Życia jest odpowiedzią na słowa Jana Pawła II z encykliki „Evangelium vitae” ogłoszonej 25 marca 1995 r.: „proponuję (…) aby corocznie w każdym kraju obchodzono Dzień Życia (…) Trzeba, aby dzień ten był przygotowany i obchodzony przy czynnym udziale wszystkich członków Kościoła lokalnego. Jego podstawowym celem jest budzenie w sumieniach, w rodzinach, w Kościele i w społeczeństwie świeckim wrażliwości na sens i wartość ludzkiego życia w każdym momencie i każdej kondycji.” (EV, 85).

                                                                                                                                                             Święto Miłosierdzia Bożego

        Święto Miłosierdzia obchodzone jest w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, zwaną obecnie Niedzielą Miłosierdzia Bożego. Papież Jan Paweł II wprowadził to święto dla wszystkich diecezji w Polsce. Duch Święty przynagla nas” to tytuł listu pasterskiego Konferencji Episkopatu Polski, który był odczytany także w naszym kościele w czasie tegorocznej Niedzieli Miłosierdzia. Biskupi podkreślili w nim rolę Ducha Świętego, który jest darem Chrystusa Zmartwychwstałego i uzdalnia nas do głoszenia Ewangelii oraz prowadzi do pełni życia. Za Ojcem Świętym Franciszkiem przypomnieli, że pierwszym zadaniem Kościoła zleconym mu przy przekazaniu Ducha Świętego jest niesienie przebaczenia grzechów.

O godz. 15.00 w godzinie śmierci Pana Jezusa, w czasie uprzywilejowanym, w naszym kościele odbyło się nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego. W tej godzinie nasi parafianie stanęli pod krzyżem Chrystusa, by dla zasług Jego męki prosić o miłosierdzie. Na zakończenie nabożeństwa przy wystawionym Najśw. Sakramencie nastąpiło ucałowanie relikwii św. siostry Faustyny. To wyzwanie i zadanie dla wszystkich, by na wzór Apostołki Bożego Miłosierdzia wzrastać w postawie ufności wobec Boga i miłości wobec bliźnich.

                   

     

KAPŁAŃSKI KONWENT WIELKANOCNY

     Co roku w oktawie Wielkiej Nocy Zmartwychwstania Pańskiego księża pracujący w jednym dekanacie spotykają się na tzw. konwencie wielkanocnym (z języka łacińskiego conventus znaczy zgromadzenie, spotkanie). Jest to spotkanie szczególne, nawiązujące do zgromadzenia apostołów radujących się w Wieczerniku spotkaniem ze Zmartwychwstałym Panem. Konwent jest chwilą dziękowania Panu Bogu za dar kapłaństwa, a także wspólnym przeżyciem czasu na modlitwie i przy stole wraz z braćmi w kapłaństwie. To szansa na wzajemne ubogacanie się swoim doświadczeniem kapłańskiego życia i posługi. Konwenty odbywają się kolejno w poszczególnych parafiach dekanatu. Tegoroczny konwent odbył się w czwartek 5 kwietnia w naszym kościele. Najważniejszym momentem kapłańskiego spotkania była wspólnie sprawowana Eucharystia o godz. 18.00. Eucharystii przewodniczył ks. dziekan dekanatu woźnickiego Sławomir Madajewski. Słowo Boże wygłosił ks. Antoni Swadźba. Mszę odprawiono w intencji zmarłych kapłanów i o nowe powołania. Ksiądz Proboszcz Wojciech Ciosmak życzył zgromadzonym Kapłanom, by przepełniała ich wielkanocna radość, gdyż tylko człowiek radosny może pociągnąć innych ku Bogu. 
Parafianom i Gościom składamy serdeczne Bóg zapłać za wspólną modlitwę.

       

    
 

     

      

        

DRODZY KAPŁANI

DEKANATU  WOŹNIKI

Bóg sam wybiera i wysyła szafarzy swoich 
- bądźcie więc spełnieniem pragnień Jego Serca. 
Parafianie parafii pw. św. Józefa w Kaletach Jędrysku
składają wszystkim Kapłanom 
życzenia czerpania mocy od Tego, 
który hojnie rozdaje łaskę gorliwości i zapału
 w kapłańskiej posłudze. 
Niech Dobry Pasterz, daje ciągle nowe siły do pracy z ludźmi, 
których każdego dnia stawia na drodze kapłańskiej posługi.
Dziś również modlimy się o tę szczególną łaskę,
 abyście podobnie, jak Najwyższy Kapłan 
swym wielkim sercem podnosili,
 rozplątywali to, co powikłane i rodzili nadzieję. 
Niech Wasze szlachetne powołanie i sianie ziaren
 Prawdy Bożej wszędzie tam, 
gdzie sprawujecie swą zaszczytną posługę, 
przyniesie wiele dobra, rodzi wiarę, nadzieję i miłość. 
Niech nie brakuje entuzjazmu i siły potrzebnej 
do głoszenia Radosnej Nowiny, 
a Jezus Chrystus niech będzie dla Was zawsze 
Źródłem niewyczerpanych darów, 
abyście całym swym życiem świadczyli 
o swej przynależności do Boga. 
Maryja, Matka Chrystusa, Matka Kapłanów 
niech swą macierzyńską miłością 
broni i osłania, a św. Józef nasz patron wyprasza
 dla Was potrzebne łaski.

      

     

     

      

                                   DROGA KRZYŻOWA ULICAMI NASZEJ PARAFII, 23.03.2018 r.

       Rozważanie Męki Pańskiej przynosi naszym duszom wielki pożytek. Pan Jezus wiele razy przypominał o tym św. s. Faustynie, która w Dzienniczku zapisała: „Pragnę, abyś głębiej poznała Moją miłość, jaką pała Moje serce ku duszom, a zrozumiesz to, kiedy będziesz rozważać Moją mękę” (Dz. 186). W innym miejscu czytamy: „Jedna godzina rozważania Mojej bolesnej męki większą zasługę ma, aniżeli cały rok biczowania się aż do krwi; rozważanie Moich bolesnych ran jest dla ciebie z wielkim pożytkiem, a Mnie sprawia wielką radość” (Dz. 369).
     Oczywiście Drogę Krzyżową można odprawiać cały rok, jednak Wielki Post jest okresem, kiedy częściej rozważamy Mękę Pana Jezusa. Przez ostatnie tygodnie w każdy piątek spotykaliśmy się na tym nabożeństwie w naszym kościele.
Ostatnia Droga Krzyżowa odbyła się 23 marca po Mszy św. wieczornej.  Na czele procesji ruszyli ministranci i lektorzy z pochodniami, nasi kapłani i parafianie. Wspólnie modliliśmy się i śpiewaliśmy, a nad naszym bezpieczeństwem czuwali nasi strażacy. Przy każdej z czternastu stacji wsłuchiwaliśmy się w tekst rozważań, rozmyślając nad własnym życiem. W końcu wraz z Panem Jezusem cierpiącym dotarliśmy na Golgotę, czyli na miejsce zakończenia naszej procesji. Na koniec przyjęliśmy jeszcze Boże błogosławieństwo i rozeszliśmy się do domów.
    Dziękujemy Panu Bogu za to, że mogliśmy dać o Nim świadectwo w społeczności, w której żyjemy. Bóg zapłać wszystkim Parafianom za liczny udział w nabożeństwie i wspólną modlitwę. Słowa podziękowania kierujemy także w stronę kapłanów, tych, którzy nieśli Krzyż przez całą procesję,  ministrantów, szczególnie tych, którzy dzielnie dźwigali radiofonizację.

 

             I  Kaletańska Nocna Droga Krzyżowa już za nami !

  Do udziału zaproszeni byli parafianie z trzech kaletańskich parafii – a prowadziły nas słowa z Pisma Świętego: „ Aby wszyscy stanowili jedno” J17,21.
16 marca br po Mszy św. o godz. dwudziestej, sprawowanej w kościele pw. św. Franciszka w Miotku prawie 200 uczestników wyruszyło, by w trudzie nocnego marszu rozważać Mękę i Śmierć naszego Pana Jezusa Chrystusa. Pogoda nam nie sprzyjała, od rana padał deszcz ze śniegiem, ale nie zniechęciło to pątników. W kościele w Kaletach gdzie rozważaliśmy IX stację, mogliśmy chwilę odpocząć przy Panu Jezusie wystawionym w Najświętszym Sakramencie. Po godzinie pierwszej w nocy nieco zmęczeni, ale ubogaceni duchowo, dotarliśmy do kościoła w Drutarni, gdzie zakończyliśmy pasyjne rozważania.
Cała droga przebiegała w ciszy i skupieniu - mogliśmy przez to przybliżyć się do Boga, spojrzeć w głąb siebie, przewartościować nasze relacje z bliźnimi przez pryzmat 14 stacji. Dziękujemy Panu Bogu za ten czas łaski, a wszystkim uczestnikom za Wasze świadectwo wiary. Chcieliśmy także podziękować naszym kapłanom – ks. proboszczowi Wojciechowi Ciosmak za przychylność dla tej inicjatywy, ks. proboszczowi Antoniemu Swadźbie, ks. wikariuszowi Damianowi Cisło oraz ks. proboszczowi Krzysztofowi Sędłak za zaangażowanie, udział, posługę w konfesjonale i dobre słowo. Podziękowania również dla kaletańskiej policji za dbanie o nasze bezpieczeństwo. 
Organizatorzy

      

     

    

    

    

Niecodzienna wizyta w parafii

       Naszą parafię w ubiegłym tygodniu odwiedził ks. Infułat Paweł Pyrchała. Opowiadał o podtrzymywaniu tradycji, prześladowaniach i dramatach śląskich księży. Życie wielu księży żyjących na naszych terenach wpisuje się w wielką koncepcję duszpasterstwa na Śląsku, które uwzględniało wielokulturowość polską i niemiecką. W jego przekonaniu błąd w patrzeniu na historię Kościoła na Śląsku polega na tym, że często gubi się przekonanie o ciągłości z tym, co było przedtem. Tymczasem jesteśmy spadkobiercami wielowiekowej i różnorodnej tradycji wiary, która na Śląsku zawsze była żywa, choć tak często zmieniały się tu polityczne i państwowe uwarunkowania. Działalność duszpasterska współczesnych musi się wpisać w kontynuację działalności wielkich i świętych duszpasterzy, których wydała ta ziemia. Jednym z nich był nasz proboszcz ks. Paweł Drozdek. Jego zdaniem należy mu się szacunek, bo jeżeli ktoś nie szanuje przeszłości, jest niegodny przyszłości. Szczycimy się wielkimi świątyniami i podziwiamy stare, zabytkowe kościoły, bo one z jednej strony są świadectwem głębokiej pobożności Ślązaków, a z drugiej pokazują, jak wspaniałych duszpasterzy polskich i niemieckich przez wieki miała i wydała ta ziemia. W dziedzictwie przeszłości otrzymaliśmy nie tylko wspaniałe kościoły, ale także świadectwo życia gorliwych, wręcz bohaterskich księży. O tym nie wolno nam zapominać.

 

    

Zakończyły się rekolekcje wielkopostne

W naszej parafii gościliśmy ks. Wojciecha Janusa. Czcigodny kapłan głosił Słowo Boże rekolekcyjne. W swoich homiliach zachęcał do dobrych wyborów w życiu, opartych na prawie Dekalogu, przykazaniach kościelnych, uczynkach miłosiernych. Nawiązywał do Dzienniczka św. siostry Faustyny, ale także sięgał do przykładów z życia, uczył, jak rozpoznać Jezusa Chrystusa na drogach życia i wspinać się z Nim na szczyty naszej codzienności, otrzymać oczy serca. To był szczególny czas wyciszenia, pokoju i refleksji. Dziękujemy i serdeczne Bóg zapłać.

  I KALETAŃSKA NOCNA DROGA KRZYŻOWA 

     Wspólnota Odnowy w Duchu Św. w Kaletach zaprasza do udziału w I Kaletańskiej Nocnej Drodze Krzyżowej – 16.03.2018 r.
Rozpoczęcie Mszą św. o godz. 20.00 w kościele św. Franciszka w Miotku – przez kościół św. Józefa w Kaletach Jędrysku i zakończenie ok godz. 24.00 – w kościele pw.Matki Boskiej Fatimskiej w Drutarni.Trasa będzie liczyć ok. 14 km. i przebiegać będzie w milczeniu za wyjątkiem rozważań Męki Pańskiej przy 14 stacjach. 
Wszystkie informacje wraz z regulaminem dostępne na stronie Odnowy w Duchu Św., ulotkach oraz na Facebocku. 

 Sakrament Bierzmowania w naszej parafii

      

        We wtorkowy wieczór 20 lutego 2018 r. podczas Mszy św. o godzinie 17.00 młodzież klas III gimnazjum otrzymała z rąk ks. Biskupa Jana Kopca Sakrament Bierzmowania, który jest dopełnieniem i umocnieniem tego, co zostało zapoczątkowane chrztem, czyli nowego życia, "z wody i Ducha". Kościół jako wspólnota potrzebuje koniecznie sakramentu bierzmowania, gdyż dojrzałe spełnienie jego zbawczej misji możliwe jest tylko na drodze osiągnięcia dojrzałości wspólnotowej przez jego członków. Obecna była także młodzież z Miotka oraz Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego. W uroczystości brał udział dziekan dekanatu ks. Sławomir Madajewski, ks. kanclerz Bernard Koj, ks. proboszcz z Miotka i Drutarni. Bierzmowanie jest tradycyjnie drugim sakramentem wtajemniczenia chrześcijańskiego, w którym ochrzczeni otrzymują pełnię Ducha Świętego, tak jak Apostołowie otrzymali Go w dzień Pięćdziesiątnicy. Bierzmowanie jest więc dopełnieniem łaski chrztu, daje jej wzrost i pogłębienie, ściślej jednoczy z Chrystusem dzięki Jego Duchowi, głębiej zakorzenia w synostwie Bożym, pomnaża dary Ducha Świętego otrzymane we chrzcie, udoskonala więź z Kościołem, udziela specjalnej mocy Ducha Świętego do mężnego wyznawania imienia Chrystusa oraz do szerzenia i obrony wiary słowem i czynem. Bierzmowanie razem ze chrztem tworzy podwójny sakrament. Chrzest prowadzi do bierzmowania i domaga się jego, bierzmowanie z kolei wymaga uprzedniego chrztu i rozwija zapoczątkowane przez niego nowe życie. O związku bierzmowania z chrztem świadczy także wyznanie wiary chrzcielnej składane przez kandydatów oraz to, że świadkami bierzmowania są zwykle rodzice chrzestni bierzmowanych.
Posługa biskupa, który jest gwarantem i sługą jedności swego Kościoła oraz jego powszechności i apostolskości, przy udzielaniu bierzmowania wyraża związek tego sakramentu z pierwszym zstąpieniem Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy, kiedy to Apostołowie zostali napełnieni Duchem Świętym, aby przekazywali Go wiernym przez modlitwę i włożenie rąk.
         Na zakończenie młodzież podziękował głównemu celebransowi i kapłanom swoich parafii.

 REMONT  ORGANÓW

   

                                                                                                                                                                                                                                                                   

            W czwartek 18 stycznia 2018 roku rozpoczął się przedostatni etap remontu organów, który obejmuje naprawę systemu powietrznego, a co za tym idzie konieczność wyłączenia instrumentu z użytkowania na około miesiąc. Demontaż starych kanałów ujawnił silne ogniska działania kornika oraz znaczne uszkodzenia oskórowania miecha magazynującego powietrze. Dlatego zaistniała konieczność poszerzenia remontu o całkowitą wymianę kanałów oraz miecha na nowy (pływakowy). W ramach tego etapu wymieniona zostanie również dmuchawa na nową, cichobieżną, która zostanie umieszczona wewnątrz organów tak, by zasysała powietrze o temperaturze pochodzącej z wnętrza kościoła. W ten sposób cały system powietrzny organów wykonany będzie praktycznie na nowo: nowa cichobieżna dmuchawa doprowadzać będzie powietrze krótszą drogą (nowym kanałem) do nowego miecha, z którego również zupełnie nowe kanały doprowadzą powietrze do zamontowanych już nowych wiatrownic i umieszczonych na nich piszczałek, które wydają dźwięki. Przy okazji za miechem zostanie zamontowany wyremontowany aparat tremolo dla II manuału oraz zdemontowany zostanie nieczynny od dłuższego czasu kalikant. Tym sposobem całe wnętrze organów (dmuchawa, miech, kanały, wiatrownice, ławeczki głosowe, niektóre piszczałki) – za wyjątkiem piszczałek,

które w większości zostały wymienione podczas poprzedniego remontu przed dwudziestu laty – będzie praktycznie zupełnie nowe, wykonane według aktualnych prawideł sztuki organmistrzowskiej i gwarantujące sprawność techniczną na długie lata.

    Ostatnim etapem remontu będzie ustawienie wszystkich piszczałek (łącznie z nowym głosem Obój 8’) na wiatrownicach, intonacja i gruntowne strojenie instrumentu. Zakończenie wszystkich prac oraz odbiór remontu przez Komisję Diecezjalną planowany jest

na koniec marca, przed świętami wielkanocnymi, a koncert inauguracyjny, prezentujący możliwości wyremontowanego instrumentu na Niedzielę Miłosierdzia Bożego 8 kwietnia br.

      W związku z koniecznością poszerzenia zakresu prac, koszt remontu wzrósł o 22.000 zł, dlatego ofiarności parafian polecam nadal tę sprawę.

      Słowa szczególnego podziękowania za zaangażowanie i zrozumienie potrzeby kompleksowego remontu instrumentu kieruję do Ks. Proboszcza oraz wszystkich parafian, którzy życzliwością i ofiarą wspierają dzieło przywracaniu kaletańskim organom pełnej sprawności i blasku.

                                / Ks. Adam Kozak, referent diecezji gliwickiej ds. muzyki kościelnej,  

                                                 przewodniczący Diecezjalnej Komisji Odbioru Organów /

  

 KONCERT KOLĘD 

                                                         w    ŚWIĘTO  OBJAWIENIA PAŃSKIEGO

     Każdego, kto w czasie Świąt Bożego Narodzenia lubi słuchać czy śpiewać nie tylko polskie kolędy, ale i znane i uwielbiane na całym świecie, ucieszył  sobotni świąteczny koncert kolęd w wykonaniu naszego kaletańskiego chóru SONATA. Ks. Proboszcz W.Ciosmak wraz z chórzystami zaprosili nas parafian na wieczór pełen  wzruszeń i najcieplejszych, świątecznych emocji, na niezwykły i niepowtarzalny koncert Kolęd Świata. Dobrze jest, kiedy ludzie wędrując po tej samej ziemi i dążąc do jednego celu szukają tego, co ich łączy.  W ten wieczór wszystkich połączył  subtelny, piękny śpiew okraszony świąteczną nutą, Odpowiednia sceneria, doskonale dobrany repertuar i świetne wykonanie zagwarantowały, że było to naprawdę wydarzenie, które na długo pozostanie w pamięci jego uczestników. I tych, którzy występowali, i tych którzy mieli okazję posłuchać Koncertu Kolęd w naszym kościele parafialnym.

 

 Statystyka duszpasterska za rok:  2014 - 2015 - 2016 - 2017

	2014	2015	2016	2017
Sakrament chrztu	39	44	32	49
I Komunia św.	-	45	51	51
Sakrament Bierzmowania	74	79	58	34
Sakrament Małżeństwa	17	16	14	18
Pogrzeby	75	78	61	73
Rozdzielono Komunii św.	118 144	123 540	126 350	127 138
Odwiedziny chorych (kapłani i szafarze)	1 220	1 325	1 129	1 051

   Sakr. Nam. Chorych we wsp. Matki Bożej z Lourdes / 11.02/ 2016r.-157;  2017r.- 174

************************************************************************************************************

      Msze św. odprawione: 60 - w int. parafian; 32 za dusze w czyśćcu cierpiące z ofiar 
                     ze skarbonki (odprawione w naszym kościele i poza nim) !!!

    

  

 

 

  VI PARAFIALNY JARMARK BOŻONARODZENIOWY

 

W niedzielę 10 grudnia br. w naszej wspólnocie parafialnej po raz szósty świętowaliśmy Jarmark Bożonarodzeniowy. Jarmark rozpoczął się o godz.12.00. To dzień szczególny, zwieńczający zaangażowanie organizatora ks. Marka Niewiadomskiego. Wielki namiot, a w nim różnego rodzaju muzyka, ale przede wszystkim przedświąteczna, ciepła atmosfera…Już po Mszy Świętej o godz. 12.00 zawitali pierwsi parafianie. Bożonarodzeniowe krówki ręcznie wykonane z cytatami świętych, ciasta i pierniki, ozdoby i stroiki świąteczne, możliwość spożycia smacznych potraw, to nie wszystko, dodatkowo czekał na uczestników jarmarku wyjątkowy kubek z wizerunkiem naszej parafii i kalendarz parafialny na rok 2018.W klimat Bożego Narodzenia wprowadziła nas także muzyka w wykonaniu Grupy Wokalnej MI, dzieci ze szkoły podstawowej,grupy tanecznej tańca nowoczesnego przy MDK w Kaletach, zespołu COMLEX, Miejskiej Orkiestry Dętej wraz z marżonetkami INEZ, Leszka Pnioka, zespołu BLUE PARTY, chóru SONATA. Imprezę prowadził Piotr Szefer. Było i coś dla dzieci, które świetnie się bawiły z animatorami. Dużo emocji wzbudziła licytacja dwóch specjalnych filiżanek – szczodrzy darczyńcy będą cieszyć się niepowtarzalnym darem serca. Dużo ludzi doceniło trud włożony w organizację.  Jarmark Bożonarodzeniowy stał się ucztą dla każdego, kto na niego przybył. Z zewnątrz duży namiot wyglądał całkiem normalnie, jednak po przekroczeniu progu był niezwykły klimat radosnej atmosfery, którą parafianie tworzyli wspólnie. W wielu domach zamieszka mała cząstka naszej wspólnoty. Na ścianach zawisną kalendarze ze zdjęciem naszego kościoła i MB Fatimskiej. A długie zimowe wieczory wielu z parafian spędzi trzymając w dłoniach kubek z wizerunkiem kościoła, na którym zamieszczone są 3 magiczne słowa: dziękuję, proszę, przepraszam! Dzięki obecności na Jarmarku wszyscy razem weszli w prawdziwy klimat Bożego Narodzenia.  
     Dziękujemy ks. M.Niewiadomskiemu, współorganizatorom za trud, pracę i przygotowania, dziękujemy za rozłożenie sceny, namiotu i wszelką pomoc, także za przekazane ciasta. Serdeczne podziękowanie sponsorom, władzom miasta i młodzieży za pomoc w sprzedaży. Dziękujemy wszystkim za udział, zakupy, ale nade wszystko za obecność i  świąteczny klimat, także za to, że razem chcieli czynić dobro i z niego korzystać. Matka Teresa z Kalkuty mówiła: Zawsze ilekroć pozwolisz, by Bóg pokochał innych przez Ciebie-ZAWSZE WTEDY JEST BOŻE NARODZENIE.

  

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            

  

                                                                                                                                                             

                                                                                                                                                               

                                                                                                                                                        

                   

  

        

             

     

          

      

            

    

    

         

    

 

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP – patronalne święto Marianek

 

       W uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP  Dzieci Maryi miały swoje święto. W ich intencji była sprawowana Eucharystia, w czasie której otrzymały cudowny medalik. Dziewczęta pod kierunkiem ks. Damiana Cisło  przygotowały liturgię Słowa oraz oprawę Mszy św. Podczas homilii usłyszały, że są wybrane do posługi Maryi. Zaraz po kazaniu ks. Damian poświęcił Cudowne Medaliki Niepokalanej i wraz z animatorką przyjął do grona Dzieci Maryi osiem nowych dziewczynek. Pozostałe dziewczęta także odnowiły swoje przyrzeczenia życia na wzór Matki Bożej. Był to dla nich bardzo ważny i jednocześnie wzruszający obrzęd.Z pewnością dla każdej Marianki był to wyjątkowy i ważny dzień, a swoją chęcią przynależności do grona Dzieci Maryi dają piękne świadectwo wiary.

 

 

Godzina łaski 8 grudnia

  Jest taka jedna godzina w roku, gdy Niebo pochyla się tak nisko nad ziemią, że Bóg jest na wyciągnięcie ręki. I Jego odwieczne skarby miłości. Jest taka jedna godzina w roku, gdy wszystko jest możliwe. Obietnica z nią związana jest naprawdę wielka! Oto Matka Najświętsza ogłasza, że przez sześćdziesiąt minut w roku Niebo staje nad nami otworem, że każdy, kto w tym czasie zamknie trzymany nad głową parasol niewiary, otrzyma od Boga to, co mu najbardziej potrzebne. Matka Boża, objawiając się w Święto Niepokalanego Poczęcia, 8 grudnia 1947 r., pielęgniarce Pierinie Gilli w Montichiari we Włoszech powiedziała:

”Życzę sobie, aby każdego roku w dniu 8 grudnia, w południe obchodzono Godzinę Łaski dla całego świata. Dzięki modlitwie w tej godzinie ześlę wiele łask dla duszy i ciała. Będą masowe nawrócenia. Dusze zatwardziałe i zimne jak marmur poruszone będą łaską Bożą i znów staną się wierne i miłujące Boga. Pan, mój Boski Syn Jezus, okaże wielkie miłosierdzie, jeżeli dobrzy ludzie będą się modlić za bliźnich. Jest moim życzeniem, aby ta Godzina była rozpowszechniona. Wkrótce ludzie poznają wielkość tej Godziny łaski. Jeśli ktoś nie może w tym czasie przyjść do kościoła, niech modli się w domu".

JAK ODPRAWIĆ GODZINĘ ŁASKI?
To szczególna godzina i dobrze będzie, jeśli zdołasz wykorzystać ją całą. Im więcej czasu spędzisz z Maryją, tym więcej łask spłynie na ciebie i tych, których nosisz w sercu. Dlatego postaraj się oddać Niepokalanej całą świętą godzinę. Jeżeli to niemożliwe, przybliż się do Jej Niepokalanego Serca na tyle czasu, na ile cię stać. Każda chwila, którą spędzisz przytulony do obietnicy Matki Bożej, okaże się bezcenna!

Zacznij od przypomnienia sobie obietnic Matki Najświętszej
"W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego". Skup się na modlitwie i zapytaj siebie: "Co obiecuje mi Matka Najświętsza?".
Ona zapewnia, że Godzina Łaski "zaowocuje wieloma nawróceniami".
Proś o łaskę nawrócenia dla tych, którzy jej najbardziej potrzebują Proś o tę łaskę dla siebie i najbliższych "Przez to nabożeństwo uzyskacie wiele łask duchowych i cielesnych". Nie bój się prosić o łaski - nawet największe!

Proś o łaskę nawrócenia dla grzeszników.
"Każdy, kto będzie modlić się w tej intencji i wylewał łzy pokuty, odnajdzie pewną drabinę niebieską, przez me macierzyńskie Serce będzie też miał zapewnioną opiekę i łaskę".
A teraz podziękuj za tę łaskę, którą ci dziś Matka Najświętsza gwarantuje!
W tym momencie możesz zacząć rozmawiać z Maryją modlitwami, które są najbliższe twemu sercu. Odmów Różaniec, przeplatając go aktami miłości i żalu za grzechy .Wyznaj swą wiarę w Boga (Wierzę w Boga, oddaj się Maryi pod opiekę
To słowa szczególnie miłe Maryi. One otworzą dla ciebie Jej Serce, ciebie zaś niech otworzą na Jej dary.

Godzina Łaski....... Nie przegap tych sześćdziesięciu minut
nasyconych bliskością Nieba.

Za zezwoleniem władzy duchownej.
Imprimatur ks. biskup dr. Rudolf Graber

Wieści ministranckiej treści

     UROCZYSTOŚĆ CHRYSTUSA KRÓLA to wyjątkowy dzień dla naszych ministrantów. Na zakończenie roku liturgicznego przypada szczególne święto – szczególne dla wszystkich posługujących przy ołtarzu, a więc facetów w bieli, czyli ministrantów. Tradycją jest, że w dniu tego święta ministranci spotykają się – najpierw przy ołtarzu, aby wspólnie się modlić, później zaś w salce, by spędzić razem czas na rozmowach i na małym poczęstunku. Nie inaczej było i tym razem. Sprawowana w niedzielę Eucharystia  w intencji  Służby Liturgicznej Ołtarza, organistów, chóru i orkiestry w szczególny sposób koncentrowała się na ministrantach i ich służbie. Do kościoła weszli uroczyście w procesji w asyście pocztów sztandarowych oraz szafarzy, ks.Wojciecha Ciosmaka i ks.Marka Niewiadomskiego. W czasie homilii ksiądz Niewiadomski, który jest opiekunem grupy chłopców, przypomniał, co oznacza bycie ministrantem i dawanie świadectwa swoim życiem i postępowaniem. Podczas sprawowanej Eucharystii, podczas której można było posłuchać pieśni w wykonaniu naszego chóru SONATA, kolejne grupy chłopców wstąpiły na wyższe stopnie posługi przy Ołtarzu. Po kilkumiesięcznym przygotowaniu kandydatami na ministranta zostało czterech chłopców. Po złożeniu przyrzeczeń włożyli tradycyjne elementy stroju ministranta. Przez ostatni rok jako kandydaci uczyło się do służby liturgicznej pięciu chłopców, dzisiaj złożyli swoje przyrzeczenie i otrzymali znaki pełnej godności ministranta. Dla kolejnych dwóch lektorów był to szczególny dzień – zostali nagrodzeni krzyżami zasługi. 

 Na zakończenie uroczystej Mszy św. Ks. Proboszcz podziękował  naszym ministrantom za ich ofiarną służbę przy ołtarzu i życzył, by Jezus Chrystus Król Wszechświata wspierał ich swoim błogosławieństwem i obdarzał potrzebnymi łaskami. Podziękował także ks. Markowi za opiekę nad ministarntami i  rodzicom tych chłopców za ich troskę o katolickie wychowanie i dawanie świadectwa przynależności do parafii. Złożył także życzenia i skierował słowa podziękowania dla chórzystów, organistów oraz orkiestry, którzy dbają o oprawę muzyczną sprawowanych liturgii. 22 listopada Kościół Katolicki wspominał św. Cecylię, męczennicę. Jest ona patronką śpiewu kościelnego. Wspomnienie tej świętej było doskonałą okazją, aby podziękować Bogu za dar osób, które obdarzył talentami: pięknym głosem czy umiejętnością gry na organach czy innych instrumentach w orkiestrze. Dziękujemy Panu, że takie osoby tworzą chór „SONATA”, także grają na naszych organach i w naszej orkiestrze .Dziękujemy im wszystkim za ich trud związany z licznymi próbami i występami. Poświęcają swój bezcenny czas, aby upiększyć nasze liturgie i ułatwić modlitwę.

      

  

KOMUNIKAT

        W sobotę 18 listopada o godz. 12.00 Nuncjatura Apostolska w Warszawie ogłosiła decyzję Papieża Franciszka o nominacji biskupiej ks. Andrzeja Iwaneckiego. W czasie II posiedzenia sesji plenarnej I Synodu Diecezji Gliwickiej, biskup gliwicki Jan kopiec podał do wiadomości komunikat Nuncjatury Apostolskiej o nominacji ks. prałata Andrzeja Iwaneckiego na biskupa pomocniczego diecezji gliwickiej.Biskup nominat, który do tej pory był proboszczem parafii św. Franciszka z Asyżu w Zabrzu, przyjmie sakrę biskupią 7 stycznia 2018 roku w katedrze gliwickiej.

O nominacji biskupa pomocniczego ks. Andrzeja Iwaneckiego napisał do diecezjan biskup gliwicki Jan Kopiec.

Drodzy Współbracia w kapłańskiej służbie,

Umiłowani Diecezjanie!

Dzielę się radosną wieścią, że Ojciec Święty Franciszek posyła do posługi w naszej diecezji nowego biskupa pomocniczego w osobie ks. Andrzeja Iwaneckiego, dotychczasowego proboszcza parafii pw. św. Franciszka w Zabrzu-Zaborzu. Tym samym wzbogaca się apostolski wymiar aktywnej pracy Kościoła diecezjalnego w dziele zbliżania się Kościoła z orędziem Chrystusowym do wszystkich naszych mieszkańców. Ze szczególną wdzięcznością wszyscy przyjmujemy ten znak troski Następcy św. Piotra, by pomnażała się niestrudzona i otwarta głębia Chrystusowej tęsknoty, by wszyscy ludzie poznali miłosiernego Boga i stali się uczestnikami Jego życia Bożego. Biskup-nominat mgr Andrzej Iwanecki jest kapłanem znanym naszej wspólnocie diecezjalnej. Urodził się 3 listopada 1960 r. w Siemianowicach Śląskich w głęboko wierzącej rodzinie, z której wyniósł umiłowanie służby Bogu w Kościele Świętym. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Śniadeckiego w rodzinnym mieście wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, przygotowując się do kapłaństwa w diecezji katowickiej. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk biskupa Damiana Zimonia dnia 27 marca 1986 r. w katedrze w Katowicach i podjął pracę w charakterze wikariusza w Orzeszu (1986–1989), następnie w Bielsku-Białej, parafia Trójcy Świętej (1989-1990) oraz w Tarnowskich Górach-Strzybnicy (1990–1995). Na tym stanowisku zastała go ważna decyzja Ojca Świętego Jana Pawła II o utworzeniu nowej diecezji gliwickiej, do której został inkardynowany. W 1995 r. skierowany został w tym samym charakterze do parafii św. Franciszka w Zabrzu-Zaborzu, a po trzech latach – po przejściu dotychczasowego proboszcza ks. G. Króla na emeryturę – ustanowiony został proboszczem tej parafii, której przewodzi do dziś. Zaangażował się w ożywienie życia parafialnego, zorganizował „Caritas” parafialną, z wrażliwością towarzyszył różnorodnym ruchom katolickim we włączaniu ich w życie Kościoła diecezjalnego. Doceniony został przez współbraci, którzy wybrali go na wicedziekana dekanatu zabrzańskiego oraz na członka Rady Kapłańskiej, a biskup Jan Wieczorek włączył do grona Konsultorów Diecezjalnych oraz przedstawił go w 2008 r. do odznaczenia papieskim tytułem Kapelana Jego Świątobliwości. Nie ukrywam, że wraz z wyniesieniem ks. Andrzeja do godności biskupa pomocniczego wiążę wielkie nadzieje na wypełnienie przez Jego posługę wielu zadań w duchu odnowienia naszej formacji pastoralnej, wyznaczanej obecnie przez dyskusje synodalne według miary naszego uczestnictwa w rytmie prac Kościoła Powszechnego.

Podniosła uroczystość święceń nowego Biskupa z udziałem Nuncjusza Apostolskiego Arcybiskupa Salvatore Pennacchio będzie miała miejsce w katedrze gliwickiej w niedzielę, dnia 7 stycznia 2018 r. o godzinie 12.30 – na którą już dzisiaj jak najserdeczniej zapraszam. Szczegóły porządkowe zostaną podane w późniejszym czasie.

Polecając Osobę Biskupa-Nominata Andrzeja Iwaneckiego serdecznym modlitwom całej wspólnoty diecezjalnej, wszystkim z serca błogosławię.

Gliwice, 18 listopada 2017 r.

wasz biskup

+ Jan Kopiec

Msza św. za Ojczyznę 
w 99. rocznicę odzyskania niepodległości

 

          Tradycyjnie,  jak co roku, w Święto Odzyskania Niepodległości (sobota) 11 listopada o godz. 10.00, w  naszym kościele  odprawiona została Msza św. w intencji Ojczyzny. W obecności władz miasta, pocztów sztandarowych, kaletańskiej  orkiestry  i  zgromadzonych parafian Eucharystii przewodniczył  i homilię wygłosił  ks.Wojciech Ciosmak, proboszcz  parafii. Mówił o utożsamianiu  się z duchem narodu, jakim jest Polska. Nasze działania, te materialne - przez wywieszanie flag oraz te duchowe - przez modlitwę to obowiązek podyktowany sumieniem narodowym. Odwołał się do historii i obowiązku przekazywania  jej dzieciom i młodzieży. Polecał w modlitwie zmarłych poległych żołnierzy, którzy walczyli za wolność nas wszystkich. Modlił się za obecnych rządzących i za przyszłość Polski, jako narodu i Polaków, jako chrześcijan wiernych Bogu.

 

Caritas Diecezji Gliwickiej świętowała 
 25-lecie działalności

    Uroczystość odbyła się w Centrum Edukacyjnym im. Jana Pawła II w Gliwicach. Obecni byli bp Jan Kopiec, bp Jan Wieczorek, który jako pierwszy ordynariusz diecezji powołał Caritas oraz bp Gerard Kusz. Zaproszeni zostali przedstawiciele władz samorządowych i różnych instytucji, proboszczowie, sponsorzy i ofiarodawcy oraz pracownicy i wolontariusze Caritas.

Caritas Diecezji Gliwickiej została powołana 10 lipca 1992 roku. Przejęła zadania realizowane wcześniej na tym terenie przez Caritas dwóch diecezji – opolskiej i katowickiej, z których wydzielono nowo powstałą diecezję.

- Gromadzimy się tutaj dzisiaj w duchu wdzięczności - powiedział ks. Rudolf Badura, dyrektor Caritas Diecezji Gliwickiej. - Niemożliwe byłoby nasze działanie, gdyby nie cała społeczność wrażliwych i odpowiedzialnych ludzi w całej naszej diecezji. Chcemy powiedzieć wam: „dziękuję”.

- Pomagamy słabszym, potrzebującym, wkładamy w to wiele wysiłku i serca, i pragniemy, aby zaowocował on w naszych podopiecznych nadzieją. Nadzieją, że nie są sami, że Kościół, że Caritas jest z nimi - powiedział ks. Badura.

Biskup Jan Kopiec w swoim wystąpieniu wskazał na rzecz podstawową, jaką jest zdefiniowanie ubóstwa. - To trudne do jednoznacznego uchwycenia. Pierwsze, co nazywamy ubóstwem, to jest niedostatek podstawowych środków do życia, gdy nie ma co jeść i w co się przyodziać. Ale czy to już wyczerpuje definicję ubóstwa? Takiemu człowiekowi najłatwiej dać jałmużnę, sięgając do kieszeni, najczęściej po to, na czym mi zbywa - zauważył.

Podczas spotkania uczestnicy Warsztatów Terapii Zajęciowej z Zabrza wystąpili w przedstawieniu „Bajka o drzewie”. Zaprezentowany został przygotowany z okazji 25-lecia film przedstawiający działalność Caritas. Naszą parafię reprezentowali:ks. Proboszcz W.Ciosmak i p. Blandyna Kubiak.

/B.Kubiak/

    

     

     

Z różańcem w ręku

,,Różaniec – to skarb, który trzeba odkryć" wołał Jan Paweł II. Aby wołanie papieża nie poszło w zapomnienie, w naszej parafii dzieci przy pomocy rodziców wykonały różańce. Celem podjętej  przez ks. M.Niewiadomskiego inicjatywy  było zainteresowanie dzieci modlitwą różańcową, przypomnienie jak piękną modlitwą jest modlitwa różańcowa i jednocześnie zachęcenie dzieci do częstego jej odmawiania.

 Zadanie polegało na przygotowaniu przez dzieci różańców z dowolnego materiału. Przy ich tworzeniu autorzy wykazali się ogromną pomysłowością, wykorzystali najróżniejsze materiały. Były różańce z dzikiej kasztanów, fasoli, liści, bułek, makaronu, najprzeróżniejszych koralików i itp. Każdy różaniec był pięknie wykonany,  każde dziecko  starało się, by jego różaniec był darem serca dla Maryi.

31 października br. odbyło się  podsumowanie  akcji, ks. Niewiadomski podziękował dzieciom i ich rodzicom za zaangażowanie, wylosował i wręczył Remigiuszowi Bali nagrodę główną -  RÓŻANIEC PAPIESKI oraz  3  nagrody niespodzianki, nagrody trafiły m.in. do Radosława Tymocia, ucznia klasy IV .

 

 

Bal Wszystkich Świętych połączony z obchodami św. Marcina

       W poniedziałkowe popołudnie, 30 października br., do naszej świątyni na Mszę św. przybyło wielu świętych i błogosławionych. W ławkach zaś usiadły dziesiątki „świętych”… to były dzieci przebrane za swych ulubionych świętych. To był początek Balu Wszystkich Świętych. Dało się zauważyć, iż najwięcej było świętych zakonnic i zakonników, co może oznaczać, iż w przyszłości zaowocuje to powołaniami. Nie zabrakło też aniołów i aniołków. Mszę św. sprawował ks. Marek Niewiadomski. Po Eucharystii uczniowie szkoły podstawowej przedstawili krótką inscenizację o św. Marcinie, a następnie uformował się „pochód świętych”, który prowadzony przez św. Marcina na koniu przeszedł ulicami naszego miasta pod czujną opieką naszych strażaków i policji. Wzbudzał  zainteresowanie przechodniów na ulicy i kierowców z przejeżdżających samochodów, podążał żwawo w rytm muzycznych akordów naszej kaletańskiej orkiestry.  W budynku szkoły każdy uczestnik mógł poczęstować się świętomarcińskimi rogalami, by dalej udać do sali gimnastycznej. Po chwili niecierpliwego oczekiwania rozpoczął się spektakl teatralny „Książę i żebrak”. Scenografia zachwycała małych widzów. Dzieci w skupieniu przeżywały losy bohaterów. Przedstawienie wprowadziło młodych widzów w czasy XIX- wiecznej Anglii, epokę rządów Tudorów. Wyszukane stroje, doskonała gra aktorów i raptowne zwroty akcji sprawiły, że widowisko bardzo się podobało. Następnie „święci”: dzieci małe, większe, całkiem duże w strojach tańczyli w rytm muzyki oczekując szczególnego losowania. Skoro „wszyscy święci balują w niebie”, nasi uczniowie również mogli. Ideą była "promocja świętości". W tym czasie rodzice dzielili się przy kawie i ciastku wrażeniami, przyjacielskich rozmów nie brakowało. Z pewnością to był czas pożytecznie spędzony tak przez dzieci, jak i przez dorosłych. Pomocą w organizacji balu służyli nauczyciele i rodzice.

   Nagrodą główną był rower i rodzinny wyjazd do Energylandii. Szczęśliwcem, do którego trafił rower, był uczeń klasy III, natomiast do parku rozrywki pojedzie razem z siostrą i rodzicami uczeń klasy VII. Wśród pozostałych uczestników Balu Wszystkich Świętych rozlosowano 120 nagród: gier planszowych i edukacyjnych, książek, obrazów z wizerunkiem Matki Bożej Fatimskiej, sprzętu rowerowego. Dziękujemy wszystkim zaangażowanym w organizację: ks.M.Niewiadomskiemu, p.Zuzannie Jelonek, sponsorom nagród i spektaklu, Państwu Bonk za udostępnienie konia do posługi św.Marcina, zaangażowanym nauczycielom i rodzicom za przekazanie ciast i ich świadectwo promowania wartości. Dzięki wspólnej inicjatywie udało się zgromadzić na rzecz dzieci 630,32 zł, za pieniądze te zostanie zorganizowany bal karnawałowy dla dzieci klas I-III w styczniu 2018 oraz zostaną zakupione 2 kolejne stojaki na rowery dla uczniów klas IV-VII. Serdecznie dziękujemy także orkiestrze,  to dzięki ich zaangażowaniu dzieci miały oprawę muzyczną, słowa podziękowania kierujemy także do strażaków i policjantów, to oni pomagali organizatorom w zapewnieniu dzieciom bezpieczeństwa podczas przemarszu.  

  

    

   ŚLADAMI WIARY

 

       W piątkowe popołudnie 27 października 2017 r. odbyło się spotkanie wiernych pielgrzymujących do Fatimy. Spotkanie miało na celu podsumowanie pielgrzymki, podzielenie się wrażeniami, była też okazja, aby wyrazić wdzięczność i  podziękować naszemu kapłanowi ks. Proboszczowi Wojciechowi Ciosmakowi za przewodzenie naszej pielgrzymce, za wszystkie modlitwy w autokarze i poza nim, za rozważania różańcowe, za dar organizacji i przewodzenia wspólnocie, za spełnianie wszelkich naszych próśb, za ciepło, uśmiech i życzliwość, za to, że jak prawdziwy pasterz nie pozwolił się zgubić żadnej ze swoich owiec. Pod jego skrzydłami czuliśmy się bezpieczni. Dziękujemy także naszej Pani Przewodnik za przekazywanie nam tak wielu cennych informacji. Sam wyjazd do Fatimy był dla nas niesamowitą łaską. Możliwość modlitwy u stóp Matki Boskiej Fatimskiej, przed Jej obliczem ubogaciła nas wewnętrznie. Cieszymy się z tego niezmiernie i naszą radością oraz wspomnieniami dzielimy się z wami, członkami naszego Kościoła parafialnego.

      Fatima to maleńka miejscowość słynna z tego, że to tam w 1917 roku trojgu pastuszków o imionach Francisco, Jacinta Marto oraz Lucia dos Santos, objawiła się Matka Boska. Z uwagi na 100-lecie tych objawień tegoroczna pielgrzymka do Fatimy miała szczególny charakter.
      Z naszej parafii wyruszyliśmy wczesnym rankiem 7 września 2017 r. po wspólnej modlitwie podczas Mszy św.  sprawowanej przez ks.Proboszcza W.Ciosmaka, który był naszym opiekunem duchowym i towarzyszył nam podczas naszego pielgrzymowania  wspaniałymi miejscami kultu Maryjnego, do których corocznie docierają miliony ludzi z całego świata. Dla nas wszystkich pielgrzymka była sposobem przeżywania i pogłębiania naszej wiary. Była przestrzenią, w której doświadczaliśmy spotkania z Bogiem. Wielu z nas wyruszyło na pielgrzymi szlak z konkretną intencją. Dziękowaliśmy Bogu, prosiliśmy o łaski, a wszystko przez ręce Maryi, naszej Matki. Pielgrzymka dała nam kolejny raz doświadczenie wspólnoty, byliśmy RAZEM. Razem pielgrzymowaliśmy, modliliśmy się, przeżywaliśmy radość, dzieliliśmy trudy. To było bardzo konkretne doświadczenie daru z siebie.  Pielgrzymka nasza była też świadectwem wiary.  Wszystko na pielgrzymce było okazją do dawania świadectwa. Modlitwa, podejmowanie posług pielgrzymkowych, wzajemna pomoc, rozmowy. Pielgrzymowanie było dla nas szkołą życia. A ponieważ każdy człowiek odczuwa naturalną potrzebę dzielenia się tym, co dla niego ważne i istotne, dlatego czynimy to i my pielgrzymi. Dzielimy się tym, co stanowi ogromną wartość w naszym życiu i co dało nam prawdziwą radość.
     Pielgrzymowanie rozpoczęliśmy od Mediolanu, gdzie zobaczyliśmy Zamek Sforzów,gotycką katedrę Narodzin św.Marii, bazylikę św. Wawrzyńca,  renesansowy kościół S. Maria delle Grazie, kościół, gdzie w kryształowej trumnie spoczywa ciało św. Ambrożego - wielkiego biskupa tego miasta. Zachwycaliśmy się także największą atrakcją Mediolanu, katedrą - arcydziełem architektury gotyckiej we Włoszech i trzecim, co do wielkości, kościołem na świecie. Zwiedzanie Mediolanu nie byłoby pełne bez zobaczenia budynku La Scali – słynnej opery.
    Następnym etapem naszej pielgrzymki było La Salette w Alpach (1950 m n.p.m.)- najwyżej położonego sanktuarium w Europie. Wjazd  do tego miejsca to niezapomniane wrażenie. Wszystkim towarzyszyła adrenalina, a zarazem zachwyt nad urokiem tego miejsca. Jest to miejsce szczególne. 19 września 1846 roku  objawiła się tam Matka Boża dwojgu pastuszkom Melanii Calvat-Mathieu i Maksyminowi Giruad. Przekazała im przesłanie nawracania się i pogłębiania wiary.  W dniu tym modliliśmy się wśród alpejskich szczytów podczas uczestnictwa w naszej pielgrzymkowej Mszy św. w bazylice, a następnego dnia we Mszy św narodowej w różnych językach. Wieczorem wzięliśmy udział w procesji światła.
    Dalsze pielgrzymowanie odbywaliśmy do Lourdes. Malowniczo położone Lourdes nad rzeką Gave, otulone pasmem Pirenejów, przywitało nas nie najlepszą aurą. Jednak nasza obecność w sanktuarium, Msza św., wieczorna modlitwa różańcowa, kąpiel w cudownym źródełku, modlitwa w Grocie Objawień pozwalały znieść wszystkie niedogodności pogodowe. Każdy na swój sposób przeżywał spotkanie z Panienką z Lourdes. Niektórzy z nas po raz pierwszy ujrzeli sanktuarium i Grotę Massabielską z figurką Matki Bożej. Piękne oświetlenie podkreślało klimat cudowności i niezwykłości miejsca, w którym 11 lutego 1858 r. Najświętsza Panienka objawiła się po raz pierwszy skromnej, 14-letniej dziewczynce - Bernadetcie Soubirous. Maryja Panna objawiła się w Lourdes 18 razy. Ostatnie objawienie miało miejsce 16 lipca 1858 r., w święto Matki Bożej z Góry Karmel. Grota Massabielska ukryta jest w skale o wysokości ok. 27 m.,w znacznej części pokrytej bluszczem. Znajduje się w niej figura Matki Bożej wykonana z białego marmuru. Na piedestale wyryto słowa, które usłyszała Bernadetta 25 marca 1858 r. podczas szesnastego objawienia: "Ja jestem Niepokalane Poczęcie". Swoimi rękoma dotknęliśmy wygładzonych od dotknięć milionów rąk pielgrzymów skały. 
    W kolejnym dniu naszego pobytu w Lourdes w kaplicy Joanny Darck uczestniczyliśmy w rannej Mszy św. Następnie pielgrzymowaliśmy do Hiszpanii do miejscowości Azpetia, gdzie nawiedziliśmy  Sanktuarium św. Ignacego Loyoli, byliśmy w  domu, w którym urodził się. Dalej na naszej trasie było Burgos i tam katedra Santa Maria należąca do najwybitniejszych pomników architektury gotyckiej na świecie. Dalej już w Portugalii byliśmy w Coimbry, gdzie zachwycaliśmy się pięknym gotyckim stylem miasta, widzieliśmy karmelitański klasztor św. Teresy, w którym  mieszkała s.  Łucja. Otrzymaliśmy dar uczestnictwa we Mszy św. w katedrze Matki Bożej. W szóstym dniu pielgrzymowania dotarliśmy do Fatimy. Po drodze zwiedziliśmy jeszcze inne piękne miejsca, podziwiając piękno fauny i flory. Wieczorem uczestniczyliśmy w nabożeństwie fatimskim na placu przy Sanktuarium Matki Boskiej Różańcowej. To było niesamowite przeżycie, widzieć różne narody, modlące się w różnych językach, zjednoczonych w jednym miejscu przy jednej osobie - Maryi. Różaniec był odmawiany w różnych językach. Będąc w Fatimie nawiedziliśmy miejsca objawień Matki Bożej oraz Anioła. Zwiedzaliśmy rodzinną miejscowość trojga pastuszków: Łucji, Hiacynty i Franciszka - ich oryginalnie zachowane domy oraz kościół parafialny. Nawiedziliśmy sanktuarium, gdzie znajdują się groby błogosławionych wizjonerów. Podczas naszego pobytu w Fatimie  udaliśmy się na należące do rodziny Pastuszków dawne pole Cova da Iria, które obecnie stanowi główny plac modlitewny sanktuarium i miejsce, gdzie odprawiane są najważniejsze uroczystości. Wraz z naszą panią przewodnik zwiedzaliśmy wszystkie usytuowane na tym placu obiekty sakralne, związane z kultem MB Fatimskiej; na koniec zatrzymaliśmy się pod pomnikiem Naszego Papieża –św. Jana Pawła II . Naszego pielgrzymowania do Fatimy nie ograniczyliśmy tylko do Cova da Iria, choć niewątpliwie jest to główne miejsce trwającej tam modlitwy, wyruszyliśmy pieszo na Drogę Krzyżową, modląc się i rozważając wydarzenia z życia Pana Jezusa. Droga ta położona jest w pięknym oliwnym gaju. Wokół niej również są miejsca objawień– miejsce spotkania Łucji z Matką Bożą oraz miejsce ukazania Anioła Pokoju. Nasza Droga Krzyżowa była jednym z najpiękniejszych przeżyć duchowych tej pielgrzymki.
    Z Fatimy pielgrzymowaliśmy do Nazare, pięknego kurortu położonego na wybrzeżu Atlantyku, gdzie nawiedziliśmy kościół pw. Matki Bożej Nazaretańskiej oraz kaplicę matki Bożej Karmiącej. Każdemu z nas po tak intensywnych doznaniach należała się chwila relaksu – zajechaliśmy na krótki odpoczynek na szerokim złocistym piasku nad brzegiem wody, by pełni sił wyruszyć dalej do Bragi, gdzie zachwyciła nas katedra, zwiedziliśmy Pałac Biskupów, Starówkę. Dalej zwiedzaliśmy Sanktuarium Dobrego Jezusa usytuowane na wzgórzu, do którego prowadziły monumentalne schody będące pięknym kompleksem architektonicznym z początku XVIII w.
     W dziewiątym dniu pielgrzymowania byliśmy w  Santiago de Compostela. Z autokaru udaliśmy się na jeden z najpiękniejszych placów  otoczony starymi budynkami - plac przed Katedrą św. Jakuba, przy którym znajduje się Pałac Biskupi, pałace z XVII i XVIII w. oraz  uniwersytet. Gdy weszliśmy przez romańskie wejście zdobione figurami Chrystusa, Apostołów i Proroków do kościoła, przy głównym ołtarzu zachwyciła nas figura św. Jakuba. Modliliśmy pomodlić się przy grobie świętego w krypcie za ołtarzem. Następnie uczestniczyliśmy w narodowej Mszy św. koncelebrowanej przez wielu kapłanów i w różnych językach. Po Mszy św. była celebracja 54 kg kadzidła uruchamianego przez 4 mężczyzn w akompaniamencie organów.
     Na naszej drodze pielgrzymowania kolejnym miejscem było Oviedo- stolica Asturii. Tam nawiedziliśmy katedrę San Salvador, tam w skarbcu przechowywana jest najcenniejsza relikwia – chusta z Oviedo, którą według tradycji otarto twarz Jezusa zaraz po Jego śmierci i zdjęciu z krzyża. Najstarszą częścią kościoła jest zachowany fragment świątyni z początku IX w. zaadoptowany na dwupoziomową kryptę. W kościele tym uczestniczymy w pielgrzymkowej Mszy św. Stamtąd wyruszyliśmy w kierunku Tuluzy na nocleg, by następnie udać się do Włoch w okolice Werony. Stamtąd nasz szlak pielgrzymkowy prowadził do Niemiec na Bawarię. Zatrzymaliśmy się w mieście Andechs, tam udaliśmy się do klasztornego kościoła pod wezwaniem św. Jadwigi Śląskiej i uczestniczyliśmy we Mszy św. Mogliśmy pomodlić się przy jej relikwiach w skarbcu klasztornym.
    Przedostatnim miejscem naszego pielgrzymiego wędrowania było Altotting, tam byliśmy w Kaplicy Łask z IX w. , by pokłonić się Czarnej Madonnie oraz uczestniczyć we Mszy św., której przewodniczył  kapłan z Gdańska. Po jej zakończeniu udaliśmy się do kościoła pw. św. Konrada,Bazyliki  św. Anny oraz kościoła pw. św. Marii Magdaleny. Ostatnim miejscem pielgrzymki był Markt Marktl – miejsce narodzin Papieża Benedykta XVI. Zobaczyliśmy Jego dom oraz nawiedziliśmy kościół pw. św. Oswalda – miejsce chrztu Papieża.

W tym miejscu chcielibyśmy z całego serca podziękować naszemu kapłanowi: ks. Wojciechowi Ciosmakowi za przewodzenie naszej pielgrzymce, za wszystkie modlitwy w autokarze i poza nim, za rozważania różańcowe, za niesamowity dar organizacji i przewodzenia wspólnocie, za spełnianie wszelkich naszych próśb, za ciepło, uśmiech i życzliwość, za to, że jak prawdziwy pasterz nie pozwolił się zgubić żadnej ze swoich owiec. Pod jego skrzydłami czuliśmy się bezpieczni. Dziękujemy także naszej Pani Przewodnik za przekazywanie nam tak wielu cennych informacji. Sam wyjazd do Fatimy był dla nas niesamowitą łaską. Możliwość modlitwy u stóp Matki Boskiej Fatimskiej, przed Jej obliczem ubogaciła nas wewnętrznie. Cieszymy się z tego niezmiernie i naszą radością oraz wspomnieniami dzielimy się z wami, członkami naszego Kościoła parafialnego
    

/Pielgrzymi/

  

                                                                                                                                      

  

                                                                                                                                                                   URODZINY  KS. PROBOSZCZA

Październik jest miesiącem szczególnym w naszej parafii. Zakończyły się misje św, które w wielu sercach parafian zaowocowały odnowieniem swojej relacji z Bogiem. W tym szczególnym różańcowym miesiącu nasz Ks.Proboszcz Wojciech Ciosmak obchodzi swoje urodziny. W życiu dorosłego człowieka przeżycie urodzin zmusza do wdzięczności i refleksji. O godzinie 18.00 odprawiona została uroczysta Msza św. w intencji Solenizanta, ks.M.Niewiadomski ofiarował intencję za Jego zmarłych Rodziców. Wdzięczni za trud wkładany w posługę dla naszej parafii pragniemy złożyć wyrazy szacunku i kilka słów życzeń:

 Na koniec Mszy świętej poszczególne grupy złożyły życzenia, wieńcząc je donośnym Szczęść Boże.  Ukoronowaniem uroczystości było odśpiewanie "Te Deum". Ks.Proboszcz podziękował za życzenia i życzliwość tym, którzy wspomagają Go w trudach kapłańskiego życia i pomoc w budowaniu wspólnoty parafialnej, wyraził wdzięczność p.Burmistrzowi K.Kandzi za współpracę z parafią.

   

 Parafialne Misje Święte

      W dniach 7- 15 października br. w naszej parafii odbyły się misje święte. Uroczystości misyjne były przeprowadzone przez ojców: Ks. Bogusław Jaworowski MSF i Ks. Janusz Jezusek MSF, w piątek rozpoczął posługę misyjną także ks. Łukasz Skołud MSF - duszpasterz młodzieży. Każdy dzień misji był rozważaniem tematu związanego z wiarą, były też konferencje dla kobiet, mężczyzn, dzieci oraz młodzieży. 
        Podczas Mszy św. rozpoczynającej czas misji proboszcz ks. Wojciech Ciosmak przekazał ojcom stuły na znak tego, że w czasie misji świętych to oni sprawują pieczę nad parafią. Poniedziałek był dniem modlitwy o uzdrowienie duszy i ciała. Misjonarz w czasie kazania mówił o grzechu, jego skutkach dla duszy i ciała oraz o tym, w jaki sposób szatan działa, by namówić nas do złego postępowania. Następny dzień to misyjna uroczystość odnowienia wiary w życie wiecznie. Ojcowie misjonarze omówili nam znaczenie miłosierdzia Bożego i jego działanie w naszym życiu. W środę była odprawiona Msza św. dla ludzi starszych i chorych połączona z sakramentem namaszczenia chorych. Tych, którzy z powodu podeszłego wieku lub ciężkiej choroby nie mogli przybyć do kościoła, ojcowie misjonarze odwiedzili w domach. Była i uroczystość poświęcona małżonkom, była mowa o miłości, wybaczeniu, zrozumieniu i poświęceniu dla drugiego człowieka. W czwartek podczas Mszy św. małżeństwa z naszej parafii odnowiły śluby małżeńskie. Był też dzień poświęcony Eucharystii, ojcowie podkreślali jej znaczenie w życiu chrześcijanina i podejście do uczestnictwa w Mszy św. Po homilii Ksiądz Proboszcz w obecności ludu Bożego przed Najświętszym Sakramentem prosił Boga o przebaczenie grzechów całej społeczności parafialnej. 
      Misje święte były niezwykłym czasem refleksji, zastanowienia się nad swoim postępowaniem, nad tym, dokąd zmierzamy. Odnowiły w nas wiarę, umocniły ducha. Był to przede wszystkim czas pojednania z Bogiem przez sakrament spowiedzi świętej i człowiekiem poprzez uścisk dłoni i uśmiech. Temat rodziny był najszerzej podejmowany był podczas Misji Świętych, by na nowo osadzić nas na fundamencie chrześcijańskiej, katolickiej wiary. Każdy z nas miał możliwość zrewidowania swojej wiary, na nowo odkrywać zamysł Boga względem świata, czyli stworzenie człowieka na obraz i podobieństwo Boże jako rodziny – mężczyzny i niewiasty uposażonych w święty dar przekazywania życia. Ojcowie misjonarze mówili o fundamentalnym darze, jaki ludzkość otrzymała od Boga – świętym darze przekazywania życia. Wielu z nas zrozumiało, że rodzice po Bogu to najwięksi nasi dobroczyńcy – człowiek wszystko otrzymuje od Boga poprzez posługę rodziców, gdyż z darem życia związane są od tego daru uzależnione wszystkie pozostałe dary, które możemy przyjąć i rozwijać, bowiem pod sercem matki rozpoczyna się życie, które nigdy już nie będzie miało końca. Mieliśmy możliwość zrewidowania stylu swojej rodziny – księża szczegółowo omawiali rolę ojca, matki, dziecka, dziadków, podkreślali szczególnie wartość relacji rodzinnych, ukazali pozytywne wzorce życia Bożym Prawem. Ojciec Bogusław z wielką troską dotykał tematu błogosławieństwa i przekleństwa w rodzinie, mówił o odpowiedzialności za wypowiadane słowo, konsekwencjach naszych grzechów, grzechów naszych przodków, słyszeliśmy o pojednaniu i przebaczeniu w rodzinie. Przestrzegano nas podczas nauk misyjnych przed zagrożeniami rodziny – materializmem, sektami, okultyzmem, ezoteryką, magią, spirytyzmem, wróżbiarstwem, uzdrowicielstwem okultystycznym. Mieliśmy możliwość zrewidowania pamięci o tych, którzy odeszli i za nich razem z naszymi kapłanami się modlić także na naszym cmentarzu.

      Dziękujemy prowadzącym misje święte za to, że w prostych słowach obrazowo  wyjaśniali nam zasady wiary katolickiej, docierali do różnych grup wiekowych poprzez  przejmujące realizmem przykłady, często oparte na własnym doświadczeniu. Ksiądz Bogusław w swoim nauczaniu skutecznie budził w nas pragnienie podjęcia realnej (tu i teraz) drogi nawrócenia, nie tylko odrzucenia zła, ale także dalszej walki ze złem przy pomocy łaski Bożej. Ojciec Janusz dzieląc się niezłomnością żywej wiary zachęcał do współpracy ze skuteczną dla nas w zbawczym wymiarze łaską Chrystusowego Krzyża. Przepowiadał on słowem mówionym i śpiewanym pobudzając nasz potencjał dobra. Wiara to w jego narracji ewangelizacyjnej ów kwas, który zakwasza, aby człowiek przestał żyć byle jak, a zaczął fermentować po Bożemu. Ujmował sprawy doczesne w perspektywie wiecznej z  konsekwencją chrześcijańskiego sensu życia, który nadaje wiara Kościoła katolickiego. Do codziennego optymizmu i uśmiechu, konsekwentnego wysiłku w pogłębianiu duchowości zachęcał ks. Łukasz.

      Misje były czasem otwarcia przed Bogiem, uspokoiły nasze serca uświadamiając nam, że jesteśmy kochani przez Boga. Jeżeli dobrze się wyspowiadaliśmy i szczerze przyjęliśmy Jezusa w Komunii Świętej, jeżeli powiedzieliśmy sobie: moje życie jest w rękach Pana Boga, i jeżeli ofiarowaliśmy to życie Jezusowi przez serce Maryi, to nie ma nic piękniejszego. Wsłuchiwaliśmy się sercem. To były dla nas Święte Dni, dni łaski, pogłębienia wiary, zawierzenia Panu Bogu.

                 

             

   

                             

  

Czym są MISJE PARAFIALNE ?

     Misje święte są szczególnym rodzajem otwartych rekolekcji. W parafii przeprowadza się je zazwyczaj co dziesięć lat. Misje to wyjątkowy czas szukania i poznawania Boga, odkrywania Jego miłości, otwierania przed Nim swego serca i rozpoznawania Jego woli w swoim życiu. To czas myślenia i refleksji, a niejednokrotnie rozrachunku z własnym sumieniem w obliczu prawdy o miłosierdziu Boga względem człowieka, względem mnie samego. To wreszcie czas naprawiania relacji z ludźmi, z którymi żyjemy, pracujemy, których kochamy i których nie akceptujemy, osób bliższych i dalszych naszemu sercu.

Misje to czas uświadomienia sobie, że jesteśmy kochani przez Boga, że On w swej niezmierzonej miłości posłał swojego Syna, Jezusa Chrystusa, który na Krzyżu oddał swoje życie za każdego z nas, i że Jezus zmartwychwstał, abyśmy na mogli na wieki z Nim przebywać w Jego królestwie.

      Misje to czas odkrywania, że Jezus Chrystus przywrócił nam życie, wolność i godność dzieci Bożych przez swą ofiarę Krzyża, dał umocnienie pochodzące od Ducha Świętego, który udziela nam potrzebnych łask i darów.

       Misje to czas rodzenia się wdzięczności i tęsknoty za dobrym Bogiem, zwłaszcza w obliczu uświadomienia sobie swojej grzeszności i małości. To czas nawrócenia czyli do powrotu do Boga, zarówno tych osób, które uważają się za gorliwych chrześcijan, jak i tych, którzy prowadzą życie z dala od  Boga. Jest to więc czas uznania swoich win i wyznania grzechów, ale przede wszystkim czas powtórzenia za św. Pawłem i przyjęcia za swoje zdania, że Jezus jest Panem. To czas wyboru Boga jako swojego Pana i Zbawiciela, oddania Mu swojego życia, pójścia za Nim.

      Misje to czas modlitwy i sakramentów świętych: zwłaszcza pokuty i pojednania oraz Eucharystii. Właśnie we wspólnocie Kościoła Pan Bóg daje nam dobre środowisko dla wzrostu wiary. Dlatego możemy razem dziękować Mu za otrzymane dary i doświadczenia, te dobre i te trudne, przepraszać Go za wszelkie przewinienia i wstawiać się za sobą nawzajem, możemy prosić o Jego obecność w naszym życiu, o prowadzenie, o wszelkie potrzebne łaski dla nas samych i dla współbraci.

      Misje to nie tylko czas wzrastania w wierze praktykujących wiernych, to przede wszystkim czas odzyskania wiary dla wątpiących i odrzucających Boga, dla tych,  którzy z powodu różnych doświadczeń stracili sens wiary,którzy wprost nie uważają się już za członków Kościoła, którzy lękają się przyznać do Boga ze względu na środowisko, w którym żyją i pracują, którzy pragną nawrócenia, ale brak im sił, aby zaufać Bożemu  miłosierdziu. To czas dla tych, którzy szukają swojego  miejsca także wśród ludzi i być może pragną wspólnie podjąć wysiłek trwania we wspólnocie. Misje to czas dawania świadectwa. Księża, misjonarze, czasami też osoby świeckie prowadzące nauki, rozważania i modlitwy misyjne to ludzie doświadczeni w wierze, ludzie, którzy doznali miłości Boga często  w skrajnie trudnych sytuacjach życiowych. Pragną oni teraz zaświadczyć o tym, czego Bóg dokonał w ich życiu, jak prowadził  ich do wolności w podejmowaniu decyzji, jak wyzwalał  z różnych uzależnień , jak leczył choroby duszy i ciała. I jak  nadal to wszystko czyni. Opowiedzą o wierze, nadziei  i miłości, płynących z raz podjętej i wciąż ponawianej decyzji ,że Jezus jest Panem ich życia i ich jedynym Zbawicielem.

ODWAGA ŚWIĘTOŚCI

Ty się wahasz? Ty się cofasz?
Ty się odważ świętym być!

     / Cyprian Kamil Norwid/

         Hasłem tegorocznego X Dnia Papieskiego, który obchodzimy 8 października są słowa: „Jan Paweł II - odwaga świętości”. Odwagę świętości ukazują wszyscy, którzy zostali wyniesieni na ołtarze. Są oni dla nas przykładem, że dążenie do świętości jest powołaniem każdego człowieka. Wielu jest świętych wyniesionych na ołtarze, ale są i tacy, których świętości nie dostrzeżono w ich prostym życiu. Święci zbliżają człowieka do Chrystusa. Pozbawiają uczą głębi. Świętym może zostać  każdy, kto tego pragnie i dąży odważnie w swym życiu do doskonałości. Trzeba tylko nieustannie podnosić się z upadków. W każdym miejscu i w każdym momencie nieść trud  codzienności w zgodzie z największymi wartościami. Tak jak wychowankowie Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Kaletach, tak i każdy z nas ma w swoim życiu wiele bitew do wygrania, w których ściera się dobro i zło. Świętość polega na wyborze właściwej drogi,  do tego należy wciąż dążyć i dorastać. Ciągle pragnąć tej świętości, która jest łaską.

       W niedzielę 8 października br. o godz. 10.40 wychowankowie Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Kaletach wraz z katechetką  p. Marią Domańską i  wychowawcą  grupy p. Anną Syposz  zaprosili  do naszego kościoła na program słowno - muzyczny  z okazji Dnia Papieskiego  pt. Odwaga świętości. Młodzi artyści zadedykowali program Janowi Pawłowi II.

          Program skupiał się na  wielkich postaciach, które mogą uczyć nas odwagi:m.in. Papieżu Janie Pawle II, bł. Maksymilianie Kolbe oraz bł. księdzu Jerzym Popiełuszko. Oni nie ulękli się, przeciwstawili się złu, które wydawało się nie do pokonania i dzięki swej postawie, modlitwie, wierze udało się im odmienić oblicze naszej ziemi. Wielkim problemem jest dzisiaj przyznawanie się do tego, że żyje się w zgodzie z wszystkimi wartościami chrześcijańskimi. 

        Młodzi aktorzy odważnie prezentowali świadectwo życia wielkich ludzi, przygotowali stroje zbliżające ich do prezentowanych postaci. Ks. Proboszcz Wojciech Ciosmak podziękował za wzruszającą prezentację i świadectwo przełamywania stereotypów, narzekanie na młodzież nie zawsze ma uzasadnienie, szukają swoich dróg, czasem się potykają, jednak mają otwarte serca gotowe na zmianę. Mają też mądrych pedagogów, którzy pokazują im prostą drogę ku wartościom.

                           

            

 

Konkurs różańcowy

 

,,Różaniec – to skarb, który trzeba odkryć" wołał Jan Paweł II. Aby wołanie papieża nie poszło w zapomnienie, w  naszej parafii  ks.M. Niewiadomski ogłosił II już  konkurs  różańcowy na wykonanie ,,Najpiękniejszego Różańca" pt.: Różaniec w moim życiu i mojej rodziny. Celem konkursu było zainteresowanie dzieci modlitwą różańcową, przypomnienie jak piękną modlitwą jest modlitwa różańcowa i jednocześnie zachęcenie dzieci do częstego jej odmawiania. Konkurs polegał na przygotowaniu  różańców z dowolnego materiału. Do 1 października  można było  przynosić wykonane przez siebie lub przy pomocy rodziców różańce. Konkurs polegał na oryginalności pomysłu, dokładności wykonania, estetyki i treści zawartej w wykonanym dziele. Przy  tworzeniu różańców dzieci wykazały się ogromną pomysłowością,  do wykonania różańca wykorzystały najróżniejsze materiały. Mamy różańce z bułek,  suszonych grzybów , żołędzi, kasztanów, grochu, fasoli,  kostek cukru,  najprzeróżniejszych koralików. Piękne i kolorowe różańce wykonane także zostały także z  nakrętek plastikowych z krzyżem .   Wspaniale prezentowały się różańce z kolorowych koralików, klocków, guzików, kory drzewa. Ciekawy okazał sie również pomysł wykonania różańca ze śrubek metalowych. Widać było pomysłowość wielką, zaangażowanie i niesamowitą pracę. Cieszy także fakt, że niektóre prace wymagały pomocy rodziców. Wszystkim bardzo serdecznie dziękuję za tak liczny udział Konkursie, każda praca jest niesamowita i piękna.

 Wykonane różańce zostały wyeksponowane w naszym kościele.

                    

  

POMNIK ks. PAWŁA DROZDKA JUŻ STOI 

We wrześniu br. na naszym cmentarzu pojawił się pomnik nagrobny ks. Pawła Drozdka, proboszcza naszej parafii. Od śmierci śp. księdza minęło już ponad 70 lat. Po tym czasie wypełniła się jego ostatnia wola. Ks. Paweł Drozdek spoczął na cmentarzu wśród swoich parafian. Przypomnijmy, ks. infułat Paweł Pyrchała wraz z naszym ks. proboszczem Wojciechem Ciosmakiem podjęli się trudu realizacji ostatniej woli ks. Drozdka. W ich obecności 12 września 2016 r. na cmentarzu w Magdeburgu odbyła się ekshumacja szczątków.

Paweł Drozdek urodził się 11 stycznia 1878 r. w Ujeździe. Teologię studiował na Uniwersytecie Wrocławskim. Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1903 roku. Jako wikariusz często przenoszony był między parafiami (posługiwał m.in. w parafiach w Żorach, Wiseensee, Szczecinie, Świętochłowicach, Rybniku, Opolu, Mikulczycach). Działo się tak, ponieważ urzędnicy II Rzeszy Niemieckiej upatrywali w księdzu zagrożenie – na studiach bowiem aktywnie działał w „Kole Polskim”. Do  naszej parafii  ks. Paweł Drozdek trafił 1 października 1919 r. obejmując funkcję proboszcza. Od początku był szykanowany przez władze niemieckie, przeżył pobicie przez bojówkarzy i więzienie w Wołczynie. Zmarł 5 stycznia 1945 r. w więzieniu w Magdeburgu. Tam, w obecności sześciu magdeburskich księży, 11 stycznia został pochowany. 08.10.2016 r. odbył się  ponowny pogrzeb ks. Pawła Drozdka zgodnie z jego ostatnią wolą było, by został pochowany na cmentarzu wśród swoich parafian. 

Pamięć o tym wspaniałym duszpasterzu, który wiele lat  swojego życia poświęcił służbie kapłańskiej, jest ciągle żywa, nie tylko wśród parafian. W podzięce za wszystkie jego dokonania w budowie wspólnoty duchowej Ludu Bożego oraz troskę o sferę materialną parafii ufundowano mu pomnik nagrobny w miejscu wiecznego spoczynku.

Wdzięczność jest pamięcią serca. Ten materialny pomnik wzniesiony na grobie śp. Ks. Drozdka jest pamięcią parafian za jego lata gorliwej pracy, która zostawiła trwały ślad w żywej świątyni serc ludzkich. Pomnik nagrobny ks. Drozdka będzie do nas przemawiał, jego dziedzictwo  będzie żyło w sercach ludzkich wiarą i świadectwem postępowania chrześcijańskiego.

 

 

Urodziny Ks. Wikarego Damiana Cisło

      Życzymy księdzu Damianowi błogosławieństwa Bożego i mocy Ducha Świętego na każdy dzień posługi w naszym Kościele, aby nigdy nie zabrakło Księdzu wytrwałości i odwagi w budowaniu naszego parafialnego Kościoła. Zapewniamy także, że nie zabraknie nam życzliwości i solidarnego wsparcia we wszystkich wspólnych troskach i poczynaniach, dla dobra naszej wspólnoty parafialnej.

A za św. Janem Pawłem II pragniemy powtórzyć:

„Niech nasza droga będzie wspólna,

niech nasza modlitwa będzie pokorna,

niech nasza miłość będzie potężna.

Niech nasza nadzieja będzie większa od wszystkich,

co się tej nadziei będą sprzeciwiać”.

 

 

 

I  Zawody Wędkarskie dla Liturgicznej Służby Ołtarza

      Młodzież podczas spotkań w Lednicy przechodzi przez wielką rybę i śpiewa piosenkę zatytułowaną ICHTIS o Chrystusie, którego starożytnym symbolem była ryba. Pierwsi chrześcijanie posługiwali się znakiem ryby kreśląc go na piasku  jako znak rozpoznawczy wyznawców Chrystusa.  Mając w pamięci  słowa  ewangelii o cudownym połowie ryb ks. M.Niewiadomski  zorganizował  17 września br. ministrantom i lektorom  I Ministranckie Zawody Wędkarskie. Ministranci zostali powołani przez Pana Jezusa do służby przy ołtarzu, dlatego dobrze się stało, że mogli przeżywać doświadczenie apostołów przy łowieniu ryb.

I  Zawody Wędkarskie dla Liturgicznej Służby Ołtarza zainicjował ks. M.Niewiadomski  we współpracy z Kołem Wędkarskim w Kaletach, podziękował także ministrantom  za dojrzałą rywalizację w łowieniu ryb. Wykazali  się oni  wędkarskimi umiejętnościami oraz niezbędną intuicją łowcy, który wie gdzie i jak zarzucić wędkę oraz potrafi rybę wyciągnąć z wody. Serdeczne podziękowania dla tych, którzy pomogli w zorganizowaniu tych zawodów, prezesowi koła p. Robertowi Kuder i kolegom z Koła Wędkarskiego oraz p. Grzegorzowi Krupie za ufundowanie grila uczestnikom zawodów. Na zwycięzców czekały okolicznościowe medale.

Pielgrzymka rowerowa do Sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej w Rokitnicy

Doroczne pielgrzymki rowerowe stały się już tradycją Parafii pw. św. Józefa w Kaletach-Jędrysku. Co roku dziesiątki pielgrzymów gromadzą się przed kaletańską świątynią, aby wspólnie, na rowerach, wyruszyć na pielgrzymkową trasę. Za każdym razem pątnicy obierają inny cel. Dotarli już wspólnie m. in. przed oblicze Jasnogórskiej Pani, do Sanktuarium Matki Boskiej Leśniowskiej, do Bazyliki Matki Boskiej Piekarskiej, do Kościoła Matki Boskiej Lubeckiej, a także do Bramy Miłosierdzia w Klasztorze Ojców Oblatów. W tym roku za cel pielgrzymki pątnicy obrali Świątynię Matki Boskiej Jedności w dzielnicy Zabrza – Rokitnicy.

Tegoroczna pielgrzymka, w odróżnieniu do poprzednich, które odbywały się na początku lata, została zaplanowana na drugi weekend września. Pogoda w pierwszych wrześniowych dniach była bardzo niesprzyjająca, każdego dnia padały ulewne deszcze, pielgrzymi z obawą spoglądali na prognozy pogody, obawiając się w jaką pogodę przyjdzie im wyruszyć na pątniczą drogę. Jakież było zdziwienie wszystkich, gdy w pielgrzymkową sobotę 9 września, wyszło piękne słońce, które towarzyszyło uczestnikom pielgrzymki przez cały dzień. Zdecydowanie tego dnia Niebo było dla nas łaskawe.

Pielgrzymi zebrali się przed kaletańskim kościołem o godz. 7.30, gdzie przywitał ich błogosławieństwem ks. Damian. Potem głos zabrał odpowiedzialny za trasę pielgrzymki Grzegorz Kukowka, który objaśnił pątnikom trasę, którą tego dnia mieli podążać do Rokitnickiej Pani.

Po błogosławieństwie pielgrzymi uformowali 57-osobowy peleton i przez kaletańskie lasy wyruszyli na pątniczy szlak. Lasem dotarli do Tarnowskich Gór, gdzie, podzieleni na 3 grupy, przez miasto dojechali do Starych Tarnowic. Tutaj zostali ugoszczeni przez miejscową parafię gorącą herbatą i kawą. Gdy pielgrzymi posilili się, udali się do miejscowego zabytkowego kościoła p.w. św. Marcina, gdzie p. Kinga ze Stowarzyszenia Dzedzictwo przybliżyła im historię świątyni, a następnie spędzili chwilę na wspólnej modlitwie.

Ze Starych Tarnowic, pagórkowatym terenem, pielgrzymi wyruszyli w dalszą drogę, prosto do Centrum Szensztackiego w Rokitnicy. Na miejsce dotarli ok. godz. 11.00. W Rokitnicy zbierali się już znakomici goście, którzy przybyli na świętowanie 25-lecia obecności Zgromadzeń Szensztackich w Polsce. Pielgrzymi z Kalet mieli zaszczyt uczestniczyć we Mszy św. odprawianej przez samego Biskupa Jana Wieczorka . Po uroczystej Mszy św. na pątników czekał już poczęstunek – kawa, herbata, ciasto, a później również i kiełbaska z grilla. W międzyczasie pielgrzymi mogli wysłuchać historii obecności Instytutu Pań Szensztatu w Rokitnicy, a także wziąć udział w loterii fantowej. O godz. 15 pątnicy odmówili wspólnie Koronkę do Miłosierdzia Bożego, po czym wyruszyli w drogę powrotną do Kalet.

Droga ta wiodła tym razem przez Sportową Dolinę w Tarnowskich Górach, gdzie pielgrzymi przystanęli, aby podziwiać piękno tarnogórskiej ziemi i przecudne widoki na miejscowe „Dolomity”. Kolejnym przystankiem na trasie był Kościół Kamilianów przy Szpitalu w Tarnowskich Górach. Tu pątnicy przystanęli na chwilę wspólnej modlitwy i wyruszyli ponownie przez las do Kościoła w Kaletach.

Przed wjazdem do Kalet pielgrzymi ponownie uformowali peleton, aby wspólnie, zwartą grupą powrócić do rodzimej Świątyni. Tu podziękowali Bogu przed Najświętszym Sakramettem za pomyślny przebieg pielgrzymki .

Pielgrzymka organizowana była z inspiracji p. Beaty Halamus, przez Parafię św. Józefa w Kaletach-Jędrysku we współpracy z Urzędem Miasta w Kaletach i Sekcją Turystki Kolarskiej . Pielgrzymi podróżowali w jednolitych niebieskich koszulkach ufundowanych przez p. Klaudiusza Kandzię – Burmistrza Miasta Kalety, a wykonanym przez państwa Krupa. Piękne pamiątkowe zdjęcia możemy oglądać dzięki panom D. P.Fronczek.

Dziękujemy wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do zorganizowania i uświetnienia naszej pielgrzymki.

     

 

/FOTO: Piotr i Dawid Fronczek/

   Pielgrzymka rowerowa  do  Sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej w Rokitnicy, które  znajduje się na terenie Instytutu Świeckiego Pań Szensztatu. Jest jednym z sześciu sanktuariów w Polsce. Poświęcone we wrześniu 2000 roku jako dar Ruchu Szensztackiego na dwutysiąclecie chrześcijaństwa. Długość trasy wynosiła  około 65 km  od Kalet przez Tarnowskie Góry-Repty Śląskie-Ptakowice- Górniki-Helenka-Rokitnica-Stolarzowice-Sucha Góra-Dolomity-Tarnowskie Góry-Miasteczko ŚL, do Kalet wrócili  o godz. 19.00  witani donośnymi odgłosami naszych dzwonów kościoła.

Patronat: Parafia pw. św. Józefa w Kaletach. Urząd Miasta Kalety.

Pielgrzymka na Dolny Śląsk

     Pielgrzymowanie na Dolnym Śląsku stwarza możliwość bycia jednocześnie i pielgrzymem, i turystą. Wędrując dolnośląskimi szlakami pielgrzymi naszej parafii podążali prastarymi ścieżkami, stąpali śladami milionów ludzi, którzy przed nimi tam szli, niosąc do świętych miejsc swe prośby, smutki, podziękowania. Każdy z nich na szlaku zostawił cząstkę siebie, tworząc niepowtarzalną atmosferę drogi i świętych miejsc.

     W dniach  5-7 sierpnia 2017 r. odbyła się  pielgrzymka parafialna na Dolny Śląsk. W gronie pielgrzymujących była spora grupa stałych bywalców pielgrzymek z ks. Michałem. Pielgrzymi wyjechali z Kalet o godz. 6.00 w sobotę podążając w kierunku Legnicy. Po przybyciu na miejsce poznali historię Legnicy, miasta stanowiącego główny sztab wojska niemieckiego, a potem armii rosyjskiej. Zwiedzili stare miasto, w którym widzieli Kościół Mariacki, Zamek Piastowski, fundamenty kaplicy, w której modliła się św. Jadwiga Śląska, dalej wieżę zegarów, fragmenty kaplicy św. Wawrzyńca i św. Benedykta, pomnik Jana Nepomucena i św. Jana Pawła II, kościół pw. św. Jana, Pałac Cysterski, Akademię Rycerską i Kolegium Jezuickie, kościół św. Jana Chrzciciela, Dom pod Przepiórczym Koszem. Na zabytkowym Rynku podziwiali kamienice mieszczańskie z zespołem „kramów śledziowych”, stary ratusz barokowy, monumentalną Katedrę Św. App. Piotra i Pawła, studnię z Neptunem i fontanną. W Sanktuarium Św. Jacka, kościele Cudu Eucharystycznego ogłoszonego 17 kwietnia 2016 r. przez Biskupa Legnickiego, uczestniczyli we Mszy św. i wysłuchali historii związanej z uznaniem niezwykłego zdarzenia. Dla wielu było to niesamowite przeżycie. W godzinach popołudniowych udali się na Pola Lednickie, gdzie zwiedzali kościół św. Jadwigi Śląskiej, klasztor, kościół pw. Trójcy Świętej, obecnie muzeum poświęcone bitwie pod Legnicą, w której zginął książę Henryk Pobożny, oglądali tam wizualizację przebiegu bitwy pod Legnicą w 1241 r. Wieczór upłynął im w Karpaczu, byli tam zakwaterowani w OW AGAWA i OW POD STOKIEM.

  W drugim dniu pojechali do Krzeszowa, gdzie udali się do Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej, tam uczestniczyli we Mszy św. przed cudownym obrazem i wysłuchali koncertu organowego. Następnie widzieli Mauzoleum Piastów Śląskich, gdzie przy wejściu zadziwiły ich maszkary cmentarne oraz Kaplicę Marii Magdaleny, Kościół Św. Józefa i Muzeum Opactwa. Po południu przejazdem widzieli Wałbrzych i zwiedzali perłę Dolnego Śląska - Zamek Książ.

    Trzeci dzień rozpoczęli od  udziału we Mszy sw. w Kościele Nawiedzenia  Najświętszej Marii Panny w Karpaczu, by następnie udać się na  relaks w Parku Wodnym Tropikana, a potem  zobaczyć z bliska Świątynię Wang, norweski kościół o konstrukcji słupowo- ryglowej. W drodze powrotnej skierowali się do Skalnego Miasta w Czechach - Adršpach. To jedno z najczęściej odwiedzanych miejsc w Czeskiej Republice, zachwyca nie tylko wspaniałymi formami skalnymi, jakie tylko natura może stworzyć, ale również specyficznym czeskim humorem. Spacerując wśród Gór Stołowych mogli poznać poczucie humoru dobrego Boga. Po trzydniowym zwiedzaniu Dolnego Śląska zmęczeni, pełni wrażeń, udali się w drogę powrotną do domu. 
   Bóg zapłać Ks. Michałowi, ks.wikaremu z Miotka oraz p. Marcinowi Wypychowi za atmosferę, możliwość zobaczenia Pereł Dolnego Śląska i udział we wspólnej modlitwie. Dziękujemy wszystkim pielgrzymom za to, że łączyła wszystkich modlitwa i mieli możliwość radowania się wspólną obecnością, wzmacniając swoją wiarę i uświadamiając sobie, że był to dla nich wszystkich czas łaski i duchowego wzbogacenia.

/Foto: Gabriela Grund/

     

        

    

Czy potrafimy się zachwycać ?

 

          Folklorysta Józef Broda wraz z towarzyszącymi artystami: Dorotą Szyszkowska-Janiak (harfa), Zosią Janiak (harfa) i Marią Mitrosz (sopran) oraz kaletańskim chórem "Sonata" pod dyrygenturą Iwony Skop byli gośćmi w murach naszego kościoła. Serdecznie przywitał i przedstawił ich zebranym parafianom ks. Proboszcz Wojciech Ciosmak. W programie koncertu pn. Jak pachnie Bóg były nadzwyczaj ciekawe utwory inspirowane folklorem Podbeskidzia w oryginalnych aranżacjach, z użyciem unikalnych instrumentów ludowych, takich jak: trombita, okaryna, słomka, drumla, fujarki, gajdy i inne w połączeniu z klasycznymi. Pan Józef Broda, góral z Beskidów uwiódł nas wszystkich prostolinijnymi, mądrymi i szczerymi słowami oraz płynącymi z serca dźwiękami.

       Występ był filozoficznym spojrzeniem na otaczającą nas naturę i koncepcję życia z nią w symbiozie. J.Broda zachęcał do tego, żeby się zatrzymać, wtedy mamy szansę dostrzec kroplę wody przesuwającą się po nitce pajęczyny. Otwierają się wtedy uszy na dźwięki natury i odbierać możemy za darmo ptasie koncerty. To daje nam Bóg. Człowiek nie ceni tego, co dostaje. Życie jest piękne jak otaczająca nas natura. Żeby to zobaczyć -twierdził Broda- trzeba wejść w głąb samego siebie, trzeba stać się dzieckiem. Jest to warunek, ażeby zobaczyć Królestwo Niebieskie już tu na ziemi. Warunkiem koniecznym jest pokochanie samego siebie, a wówczas będziemy zdolni pokochać innych. To nas otworzy na świat.

            Doświadczyliśmy takich refleksji przy dźwiękach niesamowitej trombity, towarzyszyły jej dźwięki melodii wygrywanych na kobzie i innych drobnych przyrządach, z których pan Józef wyciągał przeróżne dźwięki. Pan Józef przekonywał, że człowiek ma do przekazania światu otwartą dłoń albo zaciśniętą pięść. To co przekazujemy światu, powraca do nas.

          Najważniejsza jest zawsze rodzina. Możesz mieć wszystko w sensie materialnym i być niezadowolonym z życia. Szczęścia nie daje wypracowana materia. Możesz mieć tylko dary natury ofiarowane przez Boga i cieszyć się pełnią życia. – to refleksje, jakie wypowiedział Józef Broda. Towarzyszył mu piękny głos sopranistki Marii Mitrosz oraz śpiew naszych chórzystów. Zachwycający był akompaniament harfistek . Finałem odniesienia była piękna pieśń „Ojcowski dom”. Józef Broda wraz z artystami zaprezentowali wysoki kunszt artystyczny. Muzyka w wykonaniu artystów była unikalna. Dla słuchaczy było to prawdziwe przeżycie wywołujące niezapomniane wrażenie. Wspólny śpiew wszystkich wykonawców i parafian zakończył to spotkanie, a stojąca owacja była wyrazem tej wspaniałej jedności, połączyła muzyków i słuchaczy. 
         Koncert to wspólna inicjatywa Marcina Parysa, radnego powiatu tarnogórskiego i proboszcza naszej parafii. Dziękujemy także sponsorom, bez których koncert by się nie odbył. 

Projekt realizowany był przy współudziale Starostwa Powiatowego w Tarnowskich Górach oraz sponsorów: ALMO Adam Olszowski FOTOIDRUK Damian Zymela FRAMAR Maria i Franciszek Jagusiak HEMARPOL Kalety Michał i Anna Parys Restauracja FIGARO Joanna i Jacek Olek TECHPLAN Grzegorz Guder UNI-METAL Joanna Michalska.

 I

      

Zachęcamy do lektury artykułu o koncercie i obejrzenie zdjęć na stronie  http://www.powiat.tarnogorski.pl/node/6745 

W tym miejscu chcielibyśmy z całego serca podziękować naszemu kapłanowi: ks. Wojciechowi Ciosmakowi za przewodzenie naszej pielgrzymce, za wszystkie modlitwy w autokarze i poza nim, za rozważania różańcowe, za niesamowity dar organizacji i przewodzenia wspólnocie, za spełnianie wszelkich naszych próśb, za ciepło, uśmiech i życzliwość, za to, że jak prawdziwy pasterz nie pozwolił się zgubić żadnej ze swoich owiec. Pod jego skrzydłami czuliśmy się bezpieczni. Dziękujemy także naszej Pani Przewodnik za przekazywanie nam tak wielu cennych informacji. Sam wyjazd do Fatimy był dla nas niesamowitą łaską. Możliwość modlitwy u stóp Matki Boskiej Fatimskiej, przed Jej obliczem ubogaciła nas wewnętrznie. Cieszymy się z tego niezmiernie i naszą radością oraz wspomnieniami dzielimy się z wami, członkami naszego Kościoła parafialnego.

 

 

 

 

 

Proboszcz  ks. Paweł  Drozdek  ponownie pochowany w Kaletach             

      

       W ostatniej drodze, do grobu, odprowadziło doczesne szczątki ks. Drozdka dziesięciu księży, wśród nich był  Ks. Abp Damian Zimoń wraz z ks.ceremoniarzem, Ks. Infułat Paweł Pyrchała, Ks. Prałat Werner Szyguła (Ujazd - były proboszcz), Ks. Prałat Józef Kusche,  Ks. Christian Grubert ( Magdeburg) były proboszcz parafii NMP Wspomożenia Wiernych, Ks. Sławomir Madejewski z Koszęcina, dziekan, ks.Proboszcz Wojciech Ciosmak i  nasi wikarzy: ks. Marek Niewiadomski i ks. Michał Wąs oraz ks. Adam Kozak.

       W piątek, 7 października br., po Mszy św. wieczornej odbyła się pierwsza część pogrzebu, tzw. importa. Trumna z doczesnymi szczątkami ks. Drozdka została wniesiona do świątyni. Modlitwie, podczas której odmówiony został różaniec  oraz koronka do Miłosierdzia Bożego, przewodniczył ks. proboszcz W.Ciosmak. W sobotę, 8 października 2016 r., o godz.11:00 odbyła się Msza św. pogrzebowa za + Ks. Proboszcza Pawła Drozdka,  którego ostatnią wolą zapisaną w testamencie było, aby pochowano go na cmentarzu w Kaletach  Jędrysku wśród zmarłych parafian. Przed Mszą św. ks. Michał Wąs wspólnie z wiernymi odmówił koronkę do Miłosierdzia Bożego w intencji ks. Drozdka. Mszy św. pogrzebowej przewodniczył i homilię wygłosił ks. arcybiskup Damian Zimoń. Ks. Ciosmak witając wszystkich na uroczystościach pogrzebowych  odniósł się do historycznych faktów podkreślając, że „ 74 lata temu Ks. Drozdek został siłą usunięty z naszej parafii. Przeszło 3 lata przebywał w więzieniu daleko od Kalet i zawsze tęsknił do swoich parafian ! A gdy śmierć była blisko zapisał w testamencie, że jego wolą jest kiedyś spocząć wśród swoich zmarłych parafian. Dziś  ta wola została spełniona. Sensem  wcześniejszej ekshumacji  jest  oddanie sprawiedliwości  temu, któremu w więzieniu odebrano nie tylko życie, ale również podeptano  ludzką godność . Uwieńczeniem ekshumacji  jest dziś uroczyste odprawienie  za ks. Drozdka Mszy św. oraz umieszczenie jego doczesnych szczątków w grobie na naszym cmentarzu”.  W kościele nad trumną  pochyliły się  sztandary Straży Pożarnej, Chóru Sonata, Rodziny Żywego Różańca, Marianek, Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, Publicznej Szkoły Podstawowej nr 1 w Kaletach. Podczas homilii ks. arcybiskup D.Zimoń zwracając się do zebranych uczestników pogrzebu,  powiedział m.in.: Macie  zapewne w pamięci, zwłaszcza najstarsi, tego duszpasterza, który przybył tutaj przed wojną, ponad 10 lat tu pracował. II wojna światowa niezwykle skomplikowała jego życie. Ks.Drozdek urodził się w Ujeździe, jest tu obecny ks.proboszcz z Ujazdu. W czasach, w których żył, trzeba było skończyć studia teologiczne we Wrocławiu, aby zostać kapłanem. Ten teren był pod jurysdykcją biskupa wrocławskiego, potem kiedy już Polska nastąpiła, to już było inaczej. Ks. Drozdek przyjął święcenia kapłańskie, był wikarym w wielu parafiach: najpierw w Ujeździe, w parafii, z której pochodził, potem w Berlinie, Żorach, Wiseensee, Szczecinie, Świętochłowicach, Rybniku, Dobrodzieniu, Opolu i Mikulczycach. Pod naciskiem rządu pruskiego był przenoszony. Od 1919 r. był proboszczem w tej pięknej parafii. O kaletańskiej pobożności opowiadał często dawny wikary, mój kolega, ks. Czesław Podleski, który był tutaj w latach 60-tych duszpasterzem razem z ks.Krawczykiem. Losy ks. Pawła Drozdka skomplikowały się w czasie II wojny światowej. Więzienie, różnego rodzaju zarzuty mu stawiano,  był szykanowany w początkowym okresie sprawowania tej funkcji przez władze niemieckie, przeżył pobicie przez bojówkarzy i więzienie w Wołczynie. Potem sąd w Opolu i więzienie w Budziszynie. Stawiano mu różnego rodzaju zarzuty. Zmarł 5 stycznia 1945 r. w Magdeburgu i tam spoczywał do tej pory. Widocznie komuś przed śmiercią powiedział, że chciał być tu pochowany. /…./ To pierwszy powód, dla którego ten pogrzeb dzisiaj się odbywa. Bo ks. Drozdek chciał tutaj spocząć, tu pracował, tu głosił Słowo Boże, udzielał sakramentów świętych. To naturalne, że człowiek tak związany z tym terenem, chciał być tu pochowany, na kaletańskim cmentarzu, żebyście się za niego modlili, żebyście wspominali go. Trzeba odczytywać tę historię dziś. Na szczęście słowo historia jest dzisiaj od nowa odczytywane, trzeba przecież pamiętać o naszych zmarłych braciach i siostrach, wiernych, to wyraz naszej wiary. trzeba wierzyć w życie pozagrobowe, w życie po życiu. O cmentarzach, pogrzebach, tyle dzisiaj słyszymy, tak wiele się mówi o wypadkach, zamachach. Życie pozagrobowe staje się coraz bliższe. Poeta powiedział ,że dlatego my tak kochamy śmierć, bo my kochamy życie i tu Ewangelia dzisiejsza nam to komentuje. Uczestniczymy pogrzebach, pamiętamy o cmentarzach, które są miejscami świętymi, bo kochamy życie, wierzymy wszyscy w życie wieczne po śmierci, w Zmartwychwstanie Chrystusa. Musimy stale sobie przypominać, że życie się nie kończy, bo Chrystus Zmartwychwstał, a przemija postać tego świata. Dzisiaj w powszechnym kulcie śmierci diabeł dobrze się orientuje i wykorzystuje różne sytuacje. Macie tu w kościele piękne stacje drogi krzyżowej, one się kończą Zmartwychwstaniem. Tej drogi chcemy dzisiaj strzec, to najważniejsza droga. Tajemnica tkwi w zmartwychwstaniu. Obecnie społeczeństwo się starzeje, umierają kapłani, jest ich coraz mniej, dlatego my dzisiaj bardzo  staramy się o nowe powołania kapłańskie. Potrzeba ich zwłaszcza tam, gdzie brak wiary w życie po życiu, gdzie dominuje kult śmierci. Przychodzimy na cmentarz, modlimy się za zmarłych, to jest nasza codzienność. Ta myśl o życiu wiecznym powinna być obecna częściej w naszym życiu codziennym. Dlatego módlcie się za ks. Pawła Drozdka, któremu nie było  łatwo w czasie II wojny światowej, tak jak innym męczennikom, których św. Jan Paweł II wyniósł w 1999 r. na ołtarze. Wśród nich jest dwóch księży z archidiecezji katowickiej. O ks. Drozdku wspomnienia mówią, że miał śląskie poczucie humoru, taki miał styl mówienia, nie wszyscy go rozumieli. Dlatego w styczniu 1945 r. zakazano urządzać uroczystego nabożeństwa  tutaj w tym kościele. Umęczono go i jeszcze zakazano za niego się modlić. To jest cywilizacja śmierci. A przecież życie i dzieło ks. Drozdka było znakiem Bożej obecności na ziemi śląskiej. Przekazujcie to młodym, uczcie szacunku do historii, kochajcie życie, życie wieczne.

      Na zakończenie Mszy św. głos zabrał ks.infułat Pyrchała, podziękował za zaproszenie, przywołał kilka faktów z życia ks. Drozdka. Następnie zabrał głos ks. Christian Grubert z Magdeburga wskazując na znaczenie tej uroczystości, jego wypowiedź tłumaczył ks. Adam Kozak. W kondukcie pogrzebowym  przed trumną  podążała Miejska Orkiestra Dęta z Kalet, delegacja władz Miasta Kalety, delegacje uczniów z klas IV – VI oraz nauczycieli PSP nr 1 w Kaletach, delegacja Róż Żywego Różańca. Na cmentarzu  wznoszono modlitwy w intencji ks.Pawła Drozdka, zarówno przewodniczący ceremonii pogrzebowej  ks. Abp  D.Zimoń , jak i ks. Proboszcz W.Ciosmak apelowali do zebranych parafian o pamięć modlitewną w intencji ks. Drozdka oraz duchową i modlitewną łączność.

      Dziękujemy ks. Proboszczowi Wojciechowi Ciosmak za podjęcie trudu sprowadzenia doczesnych szczątków ks. Pawła Drozdka na nasz cmentarz, dwukrotną osobistą obecność w Magdeburgu, także przy ekshumacji, za  osobiste zaangażowanie w przywiezienie  doczesnych szczątków do Kalet. To ważne wydarzenie w naszej parafii. Dziękujemy także ks. infułatowi Pyrchale za zaangażowanie w zebranie materiału historycznego do książki o ks. Pawle Drozdku.Bóg zapłać naszej orkiestrze, pocztom sztandarowym, delegacjom, służbie liturgicznej, kapłanom sprawującym liturgię pogrzebową, parafianom obecnym na pogrzebie i wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do uświetnienia tego niecodziennego wydarzenia w naszej parafii.

 

 

 

                                                                                           Rocznica kapłańska 

 

        Z okazji 15. rocznicy pobytu w naszej parafii życzymyKsiędzu Proboszczowi dużo zdrowia, wiele radości na co dzień, łask bożych i siły w sprawowaniu trudnych obowiązków kapłańskich, by całe życie było napełnione światłością,niech Boski Zbawiciel prowadzi po pięknej, lecz niełatwej drodze powołania .

       Życzymy  wiele dobra i radości z pracy duszpasterskiej, życzliwości ludzkiej, a przede wszystkim Darów Ducha Świętego i ogromu Bożej Miłości, przezwyciężającej wszelkie trudy  i zwykłe, ludzkie zmęczenie. Niech Maryja, Matka Kapłanów otacza  zawsze swoim opiekuńczym płaszczem i przygarnia do swojego Serca.

 

 

 

 

W drodze do Stwórcy - 

Msza św. w góralskiej oprawie

W niedzielę  7 sierpnia 2016 r. w naszym kościele podczas Mszy św. rozbrzmiewała niezwykła muzyka, celebransowi niedzielnej liturgii towarzyszył znany i wybitny góral żywiecki wraz z muzykami  i naszym chórem Sonata. Józef Broda, człowiek z długą, białą brodą, w góralskiej kamizelce i z wielkim otwartym sercem, to  multiinstrumentalista, budowniczy instrumentów ludowych, charyzmatyczny pedagog. Gra przede wszystkim na instrumentach dętych - trombicie, gajdach, okarynie, piszczałkach, fujarze sałaskiej, a także skrzypcach; podziw wzbudza grą na liściu. Znakomicie śpiewa, m.in. "białym głosem". Zainteresowaniami wykracza daleko poza muzykę ludową. Jest  twórcą i animatorem kultury. Prowadzi warsztaty muzyczne i obrzędowe na pograniczu teatru, gdzie uczy wsłuchiwania się w naturę. Obejmują one również naukę tworzenia instrumentów z dostępnych w przyrodzie materiałów - gliny, słomy, bzu czarnego, trzcin Jego pasją jest folklor, w oparciu o który przekazuje ludziom ponadczasowe, uniwersalne treści, bo dźwięk i muzyka to tylko pretekst do tego, by mówić o Bogu, człowieku i życiu.

Udział we Mszy św. był częścią projektu muzycznego, warsztatów z kaletańskim chórem "Sonata", które połączone były z cyklem koncertów w kaletańskich kościołach. Projekt Przez ogród myśli i zadumań – w drodze do Stwórcy  przygotowali Józef Broda (góral, multiinstrumentalista), Dorota Szyszkowska-Janiak (harfa), Zosia Janiak (harfa) i Maria Mitrosz (sopran) oraz kaletański chór "Sonata" pod dyrygenturą Iwony Skop. Występ był  pełen ciepła, harmonii, wprowadził uroczysty klimat niedzielnej Mszy św., kiedy już na wejściu wybrzmiały słowa pieśni Ojcze z niebios Boże, Panie, podczas dziękczynienia słyszeliśmy piękne dźwięki harfy,  a później kanon Alleluja   i Ave Maryja w wykonaniu sopranistki Marii Mitrosz. Wśród instrumentów były harfy, gajdy, okaryny, trombity wplecione w niezwykle charakterystyczny głos Brody. Mistrz zagrał również na słomie, liściu, trzcinie. Było to perfekcyjne połączenie przeszłości ze współczesnością, ludowości z muzyką tworzoną tu i teraz. Muzykowaniem swoim podarował nam chwile, wypełnione muzyką, nadzwyczajną, bo obcującą z naturą.

Na zakończeniu mogliśmy razem z rodziną zmarłej poza granicami naszej Ojczyzny śp.Sandry Karoliny Miś, której  była intencja Mszy św, zadumać się słuchając słów pieśni: Ojcowski dom to istny raj, dar Ojca Niebieskiego, chociażbyś przeszedł cały świat, nie znajdziesz piękniejszego! Tuś się dziecino pierwszy raz do matki uśmiechnęła; tuś się uczyła Boga znać, tuś modlić się zaczęła.  Wrażenie było ogromne i to nie dlatego, że pieśń jest  wyjątkowo piękna. Melodia łagodna, ale wyrazista niesie proste słowa oczywistej prawdy, że  gdy ci przyjdzie wynijść stąd i odejść w świat daleki: ojcowski dom, dziecino miej w pamięci twej na wieki.  A na koniec rozległ się równy i mocny zbiorowy śpiew  ABBA OJCZE prowadzony przez niezwykłych gości i naszych chórzystów.

        Dziękujemy  artystom, naszemu chórowi Sonata,sponsorom  i organizatorowi  tego  zdarzenia  w naszym kościele radnemu powiatowemu p. Marcinowi Parysowi. 

 

 

Świadectwo wiary

 

                                       

 

 

     Ta procesja  uświadomiła nam kolejny raz, że istnieje konieczność  odświeżenia w sobie wiary i przekonania, że Jezus jest Bogiem, który nam nieustannie towarzyszy i chce być z nimi w naszej codzienności. Wielu parafian uczestniczyło 26 maja br. w procesji Bożego Ciała. Przeszła ona ulicą ks. Rogowskiego, ks. Drozdka, 1 Maja, Żwirki i Wigury  do kościoła, gdzie wybrzmiało „Te Deum”. Podczas procesji przygrywała orkiestra, ubrane na biało dziewczynki sypały kwiaty, chłopcy nieśli proporczyki, były poczty sztandarowe, a najważniejszym  uczestnikiem procesji był sam Jezus Chrystus. Procesję poprzedziła Msza św. sprawowana w kościele  pod przewodnictwem ks. Proboszcza Wojciecha Ciosmaka. Zachęcał on wiernych, by wyznając w to szczególne święto wiarę, idąc razem z Jezusem Eucharystycznym, modlić  się, abyśmy tę wiarę potrafili wyznać także jutro i pojutrze, gdy pójdziemy ulicami bez otoczenia procesji, byśmy również w kolejnych dniach pamiętali o tym, że Jezus idzie z nami przez życie.

     Coroczne wędrowanie ulicami naszego miasta  w procesjach eucharystycznych na Boże Ciało i potem w czasie oktawy wpisało się głęboko w parafialną tradycję. Boże Ciało – święto Ciała i Krwi Chrystusa przypada w 10. dniu od Zesłania Ducha Świętego, przypada w najpiękniejszej porze roku, obchodzone jest pod kopułą błękitnego nieba, w scenerii pełnej zieleni i kwiatów, gromadzi w naszej parafii niezliczone ilości wiernych.

     W procesji, która przeszła ulicami na parafialny plac, wzięły udział dzieci pierwszokomunijne oraz młodsze dzieci, które także sypały kwiaty. Sztandary i feretrony nieśli parafianie. Druhowie Ochotniczej Straży Pożarnych nieśli baldachim i  oraz zabezpieczali drogi w trakcie procesji. Po zakończonej procesji wierni zostali pobłogosławieni Najświętszym Sakramentem. Głównym celem obchodów Bożego Ciała jest publiczne wyznanie wiary w obecność Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, oddanie Mu czci i podziękowanie za łaski płynące przez ten sakrament, a także przebłaganie go za zniewagi wyrządzone przez słabość i oziębłość ludzką oraz bluźnierstwa niewiernych. Po liturgii eucharystii następuje procesja do czterech ołtarzy. Przy każdym z nich odmawia się modlitwy i czyta Ewangelię.

 

 

 

Mądrość serca zdobyta w szkole Maryi pod sztandarem krzyża. 

 

Młodzież  naszej parafii po raz kolejny zaprosiła chętnych do adoracji Jezusa razem z Maryją podczas kolejnego piątkowego czuwania przy Krzyżu Taize. Zgromadzeni w rozważaniach dziękowali Maryi za jej obecność na każdym etapie życia Jezusa.  Na koniec czuwania wszyscy razem, trzymając się za ręce, zaśpiewali Apel Jasnogórski. Czuwanie z Maryją  przy krzyżu było przygotowane ze szczególną uwagą i starannością. Spotkanie to przybliżyło młodym ludziom tajemnicę miłosierdzia i pomogło w rozwijaniu postawy, której uczy nas Chrystus.Pobożność maryjna należy do alfabetu wiary, za pomocą którego kształtujemy i wyrażamy naszą relację z Bogiem.

     

 

PIELGRZYMKA

DZIECI PIERWSZOKOMUNIJNYCH  DO LEŚNIOWA

 

 

 

     To druga pielgrzymka dzieci pierwszokomunijnych z naszej parafii do tak niezwykłego miejsca kultu, które ma niepowtarzalny klimat i indywidualny charakter. W środę, 25 maja br. dzieci komunijne wraz z Ks.Proboszczem W. Ciosmakiem i nauczycielami oraz rodzicami wyjechali do Leśniowa. Pielgrzymka miała charakter dziękczynny za dar Pierwszej Komunii Św. W sanktuarium w Leśniowie ks. proboszcz Wojciech Ciosmak odprawił Mszę św. w intencji dzieci i rodziców i powierzył wszystkich zebranych na Eucharystii Maryi. Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej - Patronki Rodzin jest znane z licznych błogosławieństw. W uroczystej Mszy dziękczynnej uczestniczyły dzieci i ich rodzice nie tylko z naszej parafii, byli także z parafii z Zawiercia. Każdy uczestnik otrzymał obrazek z  modlitwą. Tuż po Mszy św. przedstawiciel Ojców Paulinów zapoznał wszystkich pielgrzymów z historią powstania Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej oraz cudownego źródełka z życiodajną wodą, które wytrysnęło nieopodal miejsca figurki Maryi.

Dziękując za dar I Komunii św. wszyscy modlili się także, aby Maryja za pośrednictwem swego Syna wypraszała wiele łask, szczególnie te w rodzinie. Modlili się także o to, by mieli zawsze mocne oparcie w rodzinie. Po uroczystej Mszy Świętej pielgrzymi  miło spędzali czas oddając się rozrywkom integracyjnym i przyjemnościom wspólnego grilowania w zaciszu i urokliwego zakątka otoczonego zielenią drzew i cudownego źródełka z życiodajną wodą. Nie zabrakło czasu na pamiątki i zakup słynnych "Leśniowskich Krówek".

Pielgrzymka dzieci pierwszokomunijnych z naszej parafii do Leśniowa była uwieńczeniem całorocznej pracy, duchowego przygotowania do pełnego uczestnictwa we Mszy świętej oraz białego tygodnia, w którym dzieci uczestniczyły wraz z rodzicami. Cieszymy się, że nasze pierwszokomunijne dzieci miały okazję być u Leśniowskiej Pani i przed wizerunkiem Matki Bożej uczestniczyć w sprawowanej w ich intencji Mszy Świętej. Mamy nadzieję, że zapamiętają ten dzień, a ich przyjaźń z Jezusem Eucharystycznym będzie trwać przez całe życie.

       Przy tej okazji dziękujemy wszystkim, którzy przyczynili się do tego, by pielgrzymka ta mogła się odbyć - szczególnie księdzu Proboszczowi, który pielgrzymował razem z dziećmi, nauczycielom i rodzicom, którzy byli z dziećmi. W sposób szczególny dziękujemy ks. Markowi i ks. Michałowi,  który przez cały rok pracowali z dziećmi i rzetelnie przygotowali ich do przyjęcia Sakramentu I Komunii św. oraz otaczali ich swoją modlitwą. Niech Matka Boża uprasza wszystkim potrzebne łaski i dodaje sił na drogach posługiwania Panu.

 

 

 

Do  Koszęcina na własnych nogach

 

     Jak co roku grupa parafian, których łączy jedno - każdego roku pielgrzymują do Koszęcina, by zanieść swoją intencję Bogu w Trójcy Jedynemu. 22 maja 2016 r. wczesnym rankiem wyruszyła w asyście naszej orkiestry kolejna  piesza pielgrzymka do Koszęcina.  Pielgrzymi  ze śpiewem  przeplatanym modlitwą i rozważaniami wyruszyli  jak co roku po  pierwszej Mszy św.  w kierunku Koszęcina. Dla wielu jej uczestników pielgrzymka jest ważnym wydarzeniem religijnym. Różne są intencje, które pielgrzymi niosą ze sobą, jedni przeżywają ważne momenty w swoim życiu, idą ci, którzy stają przed wyborem drogi życiowej, idą ludzie przeżywający trudności, idą też ci, którzy chcą zwyczajnie podziękować. Pielgrzymka jest taką chwilą, w której wierni się modlą i doświadczają szczególnej bliskości Boga w Trójcy Jedynego.Buduje to nie tylko relacje z ludźmi, z którym się pielgrzymuje, ale przede wszystkim relacje z Bogiem. O tym, że pielgrzymka umacnia wiarę, przekonywał ks. Michał Wąs, który pielgrzymował razem z  wiernymi. Pielgrzymi powitani przez ks. Proboszcza Krzysztofa Rzeźniczka uczestniczyli we Mszy św. odpustowej. Po  zregenerowaniu  sił i zjedzeniu posiłku ufundowanego przez  władze  naszego miasta oraz parafialnym nabożeństwie przed Najświętszym Sakramentem do Trójcy Świętej, w którym parafianie powierzyli swoje intencje i modlili się o odpust,wyruszyli w drogę powrotną, by zadowoleni i pełni wrażeń wrócić w godzinach popołudniowych do Kalet witani przez ks. Proboszcza Wojciecha Ciosmaka. Dziękował wszystkim pielgrzymom za podjęcie pątniczego trudu, podkreślił, że była to okazja do dzielenia się świadectwem wiary na wspólnej drodze. Podziękował także ks. Michałowi, Państwu Beacie i Wojciechowi Halamusom, orkiestrze, władzom miasta oraz właścicielowi Restauracji LITERATKA za współorganizację i zaangażowanie.W tym roku pogoda dopisała i pątnicy odbyli wędrówkę do zabytkowego kościoła w sąsiedniej miejscowości nie zaznając deszczowego dyskomfortu. Przez wiele dziesięcioleci był to bardzo uroczysty dzień, bowiem do  Kościoła pw. Świętej Trójcy zjeżdżali wierni nawet z dalszych okolic, szczególnie w czasach, kiedy przyciągała ich sława cudownego źródełka, przy którym można było zostać uleczonym.Podczas odpustów sprzedawano krzyżyki z drewna dębowego (kiedyś wykrawane z dębu, na którym według legend, dochodziło do objawień).Wszyscy pielgrzymujący mają świadomość,że piesze wędrowanie jest przede wszystkim wyciszeniem i rozmodleniem swojego życia, ale także refleksji, spojrzenia w nowym świetle, w nowej jakości na swoją  codzienność. W tym skupieniu i rozmodleniu także spiewem pomagała nasza orkiestra, ale także p. Wojciech Halamus, który w drodze powrotnej przygrywał do śpiewu. Idąc z Koszęcina w drodze zostało odprawione nabożeństwo majowe.

 

 

    

 

I KOMUNIA ŚW. W NASZEJ PARAFII

 

 

                              

       Jak co roku w trzecią niedzielę maja dzieci tym razem z klasy trzeciej  przystąpiły w naszej parafii do Pierwszej Komunii Świętej. Dzieci brały udział w przygotowaniach w szkole i w parafii, aby godnie i świadomie przeżyć ten jeden z najważniejszych momentów w życiu chrześcijanina.  Komunia Święta to bardzo ważny moment w życiu każdego dziecka. Do tej wyjątkowej chwili dzieci przygotowują się przez cały rok. W tym roku w naszej parafii po raz pierwszy Święty Chleb przyjęło 50 dzieci. Wielu przybyłych parafian, ale przede wszystkim najbliżsi i rodzina wspierali dzieci swoją obecnością i modlitwą, aby zawsze szczerze kochały Jezusa i szły z nim przez całe swe życie. Podczas nabożeństwa popołudniowego dzieci dziękowały przede wszystkim swoim rodzicom za chrześcijańskie wychowanie, dziękowały także za przygotowanie do przyjęcia Pana Jezusa do swojego serca Ks. Proboszczowi, katechetom i wszystkim, którzy przyczynili się do uświetnienia ich uroczystości. Przede wszystkim jednak dziękowały Jezusowi,że mogły przyjąć Go do swoich serc. Na pamiatkę tego szczególnego dnia otrzymały pamiątkowe obrazki.

 

 

 

 

URODZINY KS. MARKA NIEWIADOMSKIEGO

 

 

 

W poniedziałek 2 maja 2016 r. na Mszy św. wieczornej modliliśmy się o Boże błogosławieństwo dla ks. wikarego Marka Niewiadomskiego, który razem z Księdzem Proboszczem i ks. Michałem Wąsem został obdarowany modlitwą naszych parafian i życzeniami  delegacji parafialnych: Służby Liturgicznej, Marianek, dzieci , nauczycieli ze szkoły podstawowej, władz miasta, młodzieży oraz Franciszkańskiego Zakonu Świeckich .Wszystkim  parafianom i gościom za okazaną życzliwość oraz pamięć modlitewną składamy serdeczne Bóg zapłać. Dar modlitwy to najlepszy prezent dla kapłana, dlatego  łączymy się z nim dzisiaj i dziękujemy za dar życia i powołania.

 

 

Szanowny  Solenizancie, ks. Marku,

Św. Jan Paweł II powiedział: „trzeba pamiętać o nieustannej wdzięczności za 
ten dar, jakim dla człowieka jest drugi człowiek”.

Twoje   Urodziny  to dla nas parafian okazja, by podziękować  Bogu Ojcu za 
dar Twojego życia i dar Twojego kapłaństwa.

Życzymy Ci, abyś doświadczał szczególnej troski Bożej Opatrzności, jaśniał  
świętością, czerpał radość z podejmowania trudnych wyzwań i nie zniechęcał się 
przeciwnościami. „Życzliwe spojrzenie i uśmiech więcej nieraz znaczą niż udany 
dialog”. (Kard. Stefan Wyszyński), dlatego życzymy wielu serdecznych 
przyjaciół wokół, którzy nigdy nie zawiodą i zawsze będą wspierać 
modlitwą. Niech Duch Święty opromienia swym światłem każdy dzień Twojej 
kapłańskiej posługi, a Jezus niech zawsze będzie Twoim Przyjacielem, wzorem 
i przewodnikiem na wszystkich drogach. Obyś w sercu Matki Nieustającej Pomocy  znajdował ukojenie jako Jej syn umiłowany.

Życzymy Ci wielu sukcesów, siły i wytrwałości w dążeniu do wyznaczonych 
celów, radości i optymizmu, a przede wszystkim długich lat życia w dobrym 
zdrowiu.

Szczęść Boże.

 

 

 

PEREGRYNACJA RELIKWI  BŁ. ANIELI SALAWY W NASZEJ PARAFII

 

 

      Dzisiaj w naszym kościele rozpoczęła się peregrynacja relikwi bł. Anieli Salawy, tercjarki franciszkańskiej. Bł. Aniela to święta na współczesne czasy. Patronuje osobom szukającym pracy, bezrobotnym, tym, którzy muszą opuścić domy rodzinne w poszukiwaniu zatrudnienia, a także ciężko chorym. Na czas peregrynacji przy ołtarzu Jezusa Miłosiernego został ustawiony obraz przedstawiający tę polską patronkę Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. W uroczystej  Mszy św., której przewodniczył Ks. Proboszcz Wojciech Ciosmak, uczestniczył ks. Michał Wąs, o. MARIUSZ OTACHEL i o.   Rufin Juraszek OFM z Lublińca, który głosił kazanie. Przywołał on ważne elementy życia błogosławionej. Zwrócił szczególną uwagę słuchaczy na fakt, iż bł. Aniela zawsze była głęboko związana z Bogiem i Kościołem, ze swego zdrowia i życia świadomie złożyła ofiarę Bogu, przyjmując cierpienia innych i wypraszając im łaskę cudownego uzdrowienia. Po latach Aniela wspominała, że mama uczyła ją mało jeść, dużo pracować i modlić się.  Zmarła w opinii świętości w 1922 w szpitalu Stowarzyszenia św. Zyty w Krakowie. O. Rufin opowiedział historię uzdrowienia dziecka, któremu nie dawano szans na przeżycie. Dzięki orędownictwu bł. Anieli chłopiec przeżył. Przytoczył często powtarzane przez św. Jana Pawła II jej słowa" : „Panie – żyję, bo każesz, umrę, kiedy chcesz, zbaw mnie, bo możesz”. Na czas peregrynacji przy ołtarzu Jezusa Miłosiernego został ustawiony obraz przedstawiający tę polską patronkę FZŚ. Tuż obok uroczyście postawiono relikwie błogosławionej. Będą one wędrować najpierw po domach członków FZŚ, później także do chętnych parafian. Przyjmując do swojego domu bł. Anielę, przyjmujemy błogosławieństwo Boże - powiedział O.Rufin.
      Uroczystą peregrynację uświetniły poczty sztandarowe FZŚ z naszej parafii oraz Lublińca, Sadowia i Miasteczka Śl. Członkowie FZŚ z naszej parafii czynnie włączyli się w czytanie słowa Bożego, śpiewanie psalmów. Na zakończenie Mszy św. zgromadzeni parafianie mogli ucałować relikwie błogosławionej. Uczmy się od bł. Anieli zawierzenia życia Bogu i skromności, ta niezwykła kobieta  na obrazach przedstawiana jest  nieraz w codziennej pracy w kuchni, w fartuchu, a jej atrybutem jest szczotka do zamiatania. Jedynym jej majątkiem była głęboka wiara, która rozwinęła się w mistyczną więź z Jezusem Chrystusem. Jemu ofiarowała czystość, potem cierpienia. W Nim odnalazła jedyne szczęście. Jej przykład pokazuje, że można być  świętym wykonując codzienne zwykłe obowiązki takie jak: gotowanie, sprzątanie, pranie, robienie zakupów, wychowywanie dzieci...

 

 

Pielgrzymka do  Wadowic

            20 kwietnia 2016 roku odbyła się pielgrzymka 70 uczniów wraz z 5 opiekunami do Wadowic. Miała ona charakter dziękczynny za dar obecności  w relikwiach św. Jana Pawła II w naszym kościele. W pielgrzymce udział wzięli uczniowie klas III-VI szkoły podstawowej. Po przybyciu do Wadowic młodzi pielgrzymi uczestniczyli we Mszy Świętej w Bazylice Ofiarowania NMP w Wadowicach, którą celebrował ks. Michał Wąs. Po czym w Muzeum Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II mogli podziwiać liczne eksponaty związane z życiem tej niezwykłej osoby. Z zaciekawieniem słuchali opowieści o najważniejszych wydarzeniach z życia Karola Wojtyły. Przed  udaniem się na wadowickie kremówki wrócili do kościoła, gdzie modlili się w kaplicy Świętej Rodziny zawierzając Matce Bożej swoich najbliższych. W tym właśnie miejscu 20 maja 1920 r. ochrzczony został mały Karol Wojtyła. O 15.00 w kościele, gdzie św. Jan Paweł II otrzymał szkaplerz - w Sanktuarium św. Józefa – Klasztorze Ojców Karmelitów Bosych,  wspólnie odmówili koronkę do Bożego Miłosierdzia. Pielgrzymka posiadała przede wszystkim wymiar duchowy, co jest typowe i oczywiste dla tego typu wyjazdów, ale też intelektualny – uczestnicy wyjazdu mogli bowiem przyswoić sobie nowe informacje składające się na wiedzę o Papieżu – Polaku. Przed relikwiami wadowickiego Rodaka modli się w intencjach, z którymi przyjechali, może dziecięcymi, ale były to intencje wypływające prosto z serca. Na zakończenie wspólnego pielgrzymowania uczniowie podziękowali ks. Michałowi i opiekunom za trud zaangażowania i świadectwo swojej obecności na pielgrzymce.

 

 

       Dzień 3 kwietnia br. był szczególnym dniem – do naszego kościoła wprowadzono relikwie Św. Jana Pawła II. Parafianie świadomi wielkiego zaszczytu, zgromadzili się na uroczystej sumie o godzinie 11:00, aby pobożnie powitać wielki Dar. Mszy Świętej przewodniczył Ks. Proboszcz Wojciech Ciosmak, a koncelebrowali: ks. Marek Niewiadomski, ks. Michał Wąs i ks. Łukasz Meinert. Obecność relikwii św. Jana Pawła II obok relikwii św. Faustyny jest dodatkowym wsparciem dla Parafii - dodaje otuchy, siły i mocy. Relikwią, która została ofiarowana naszej parafii, jest  krew Jana Pawła II, którą lekarze z kliniki Gemelli we Włoszech przekazali osobistemu sekretarzowi Ojca Świętego  kard. Stanisławowi Dziwiszowi. Kropla krwi Papieża została zamknięta w szklanej szkatule i umieszczona wewnątrz relikwiarza, który został umieszczony pod obrazem św. Jana Pawła II. Ks. Proboszcz  odczytał dokument  od ks. Kardynała o autentyczności przekazanych relikwii. Nie jest sprawą przypadku, iż uroczystość ta odbyła się w pierwszą niedzielę po Wielkanocy – Niedzielę Miłosierdzia Bożego.  To właśnie Św. Jan Paweł II, sługa Bożego Miłosierdzia, wprowadził to święto dla wszystkich diecezji w Polsce w roku 1995, natomiast w dniu kanonizacji św. Faustyny – 30 kwietnia 2000 roku Papież ogłosił to święto dla całego Kościoła. W kwietniu tego roku przypada 16. rocznica ustanowienia tego ważnego i doniosłego święta.  
     Ksiądz Proboszcz na zakończenie Mszy św. jeszcze raz podziękował najpierw Ks.Markowi Niewiadomskiemu za sprowadzenie relikwii św. s. Faustyny. Podziękował ks. Michałowi Wąsowi za osobiste zaangażowanie w sprowadzenie relikwii Św. Jana Pawła II.  Dziękował także ks.Łukaszowi  Meinertowi za ufundowanie relikwiarza oraz Panu Grzegorzowi Krupie za przygotowanie szklanych postumentów zabezpieczających relikwie. Podziękował także wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do uświetnienia tej naszej podniosłej uroczystości, wyraził nadzieję, iż będziemy podążać szlakiem wytyczonym przez Św. Jana Pawła II  i Św. Siostrę Faustynę. Ta uroczystość jeszcze bardziej rozświetliła i tak słoneczny kwietniowy wiosenny dzień. 

O 15.00 wierni zgromadzili się na uroczystym nabożeństwie do Bożego Miłosierdzia na zaproszenie Św. Siostry Faustyny.  Przed obrazem  Jezusa Miłosiernego i Najświętszym Sakramentem modliliśmy się koronką do Bożego Miłosierdzia, oddając cześć Miłosiernemu Bogu przez orędownictwo św. Faustyny w znaku Jej relikwii. Wypełniamy i kontynuujemy w ten sposób posłannictwo zlecone św. Faustynie, przez którą Pan Jezus podał ludzkości pięć nowych form wypraszania zbawienia dla nas samych i całego świata:koronkę do Bożego Miłosierdzia,modlitwę przed obrazem Jezusa Miłosiernego, modlitwę w godzinie konania Chrystusa na krzyżu, obchodzenie święta Miłosierdzia Bożego, szerzenie czci Miłosierdzia Bożego modlitwą, słowem i czynem.

W modlitwie prowadzonej przez ks. Marka Niewiadomskiego nasi kapłani i parafianie zanurzyli się w miłosierną miłość Boga do człowieka.  To Bóg sam od pierwszych kart Pisma Świętego opowiada o swoim miłosierdziu. W naszych czasach tę prawdę przypomina orędzie przekazane przez św. Siostrę Faustynę i nauczanie papieża Jana Pawła II. Umocnieni Bożym Miłosierdziem mamy kolejną szansę spełnienia dobrego uczynku każdego kolejnego dnia naszego życia. W drodze do pracy, w szkole, na uczelni, za kierownicą, w sklepie, na klatce, wszędzie, gdzie spotyka się drugiego człowieka. Może nie trzeba jakiegoś wielkiego poświęcenia i odmawiania sobie, może wystarczy jeden miły gest, jeden uśmiech, by stać się dla kogoś prawdziwym świadectwem Bożego Miłosierdzia tu i teraz. W dobrych postanowieniach będą nas umacniali nasi święci orędownicy obecni wśród nas.

 

 Jest już z nami

    Nasza parafia po raz drugi w ROKU MIŁOSIERDZIA otrzymała niezwykły DAR – relikwie świętego.W grudniu powitaliśmy w naszym kościele św. s. Faustynę. Teraz otrzymaliśmy relikwie Umiłowanego Rodaka Ojca Świętego Jana Pawła II. Przekazanie relikwii odbyło się w środę, 16 marca 2016 r. w Krakowie, w siedzibie Arcybiskupów Krakowskich, kiedy to ks. Kardynał Stanisław Dziwisz  przekazał na ręce ks. Michała Wąsa relikwie   św. Jana Pawła II. Relikwią jest krew Świętego. Jest to relikwia klasy pierwszej, najwyższej.

     W dokumencie potwierdzającym autentyczność relikwii ks. Kardynał Stanisław Dziwisz napisał:z pozdrowieniami i pasterskim błogosławieństwem naszą powagą potwierdzamy autentyczność cząstki z krwią świętego Jana Pawła II umieszczonej w kapsule, by była czczona i ukazywana wiernym.

     Słowa wdzięczności za starania o relikwie świętego wypowiadamy wobec ks. Michała Wąsa i ks. Proboszcza Wojciecha Ciosmaka. Niezwykle pomocną w staraniach o tę relikwię była Pani Maria Nizioł Woźnica z Zabrza, która razem ze swoim mężem Henrykiem Woźnicą była również obecna podczas przekazywania cennego daru naszej parafii.

„Poprzez przekazanie relikwii krwi Jan Paweł II będzie jeszcze bardziej obecny wśród was, w kaletańskiej świątyni”– mówił kard. Dziwisz.

 Św. Jan Paweł II obecny będzie z nami w znaku relikwii niebawem. Uroczyste wprowadzenie do naszego kościoła nastąpi w Święto Miłosierdzia, obchodzone w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, czyli II Niedzielę Wielkanocną, zwaną obecnie Niedzielą Miłosierdzia Bożego.  Trzeba tu przypomnieć, że na prośbę Episkopatu Polski Ojciec Święty Jan Paweł II w 1995 roku wprowadził to święto dla wszystkich diecezji w Polsce. W dniu kanonizacji Siostry Faustyny 30 kwietnia 2000 roku Papież ogłosił to święto dla całego Kościoła. Jakże to wymowne będzie w naszej parafialnej rodzinie. Będziemy mogli doskonalej, przyjmując dziedzictwo św. Jana Pawła i św. Faustyny, stawać się ludźmi modlitwy, miłosierdzia i pokory, wpatrując się w postaci tych świętych stawać się prawdziwymi świadkami Jezusa Chrystusa Zmartwychwstałego.     Jan Paweł II był wyjątkowym człowiekiem, odróżniającym się swoim zachowaniem, postawą, sposobem mówienia czy reagowania. W przedziwny sposób promieniował i oddziaływał na innych. Stając przy nim odczuwało się pokój, miało się poczucie bezpieczeństwa, życzliwości. Teraz tym płaszczem bezpieczeństwa będzie nas otaczał razem ze św. s. Faustyną.Św. Jan Paweł II obejmował troską każdego człowieka.  Papież myślał ciągle o drugim człowieku, był o niego zatroskany, stąd jego nauczanie o obronie życia, o prawie do pracy, do wolności, do godności. Szczególną troską obejmował dzieci, młodzież, osoby cierpiące. W jego posługiwaniu nigdy nie zabrakło spotkania z nimi, nie lekceważył nikogo, żadnej sprawy czy prośby. Starał się zawsze każdą sprawę rozważyć i żadnej nie pozostawić bez rozwiązania. Zawsze z uwagą i cierpliwie wysłuchał każdego, nigdy nie sprawiał wrażenia, że śpieszy się, że ma ważniejsze sprawy do załatwienia. Nigdy też nikogo nie krytykował ani nie wydawał opinii o innej osobie w towarzystwie innych. Nie żartował z innych. Św. Jan Paweł II  będzie czekał na każdego z nas, by być naszym duchowym przewodnikiem w kształtowaniu wiary, wiedzy i człowieczeństwa. Będzie nas zapraszał każdego dnia, by przez jego orędownictwo wypraszać sobie potrzebne łaski. 

 

         

        

                                                                                                                                                                         /zdjęcia: Tadeusz WARCZAK/

 

                 

             Życzenia dla Kapłanów - Wielki Czwartek - pamiątka ustanowienia Sakramentów Eucharystii i Kapłaństwa

Wielki Czwartek to wspomnienie ustanowienia Sakramentów Eucharystii i Kapłaństwa. Jest to więc święto wszystkich kapłanów. Jest to dzień, w którym bardziej niż każdego innego dnia w roku mamy okazję uświadomić sobie, jak wiele kapłanom zawdzięczamy. Drodzy nasi Kapłani – Księże Proboszczu , Księże Marku,  Księże Michale

– dziękujemy Wam, że odpowiedzieliście na głos Chrystusa, który wzywał Was do pójścia za Nim. Dziękujemy za Waszą pracę w naszej parafii. Dzięki Wam – my możemy przybliżać się do Chrystusa. Za każdą Eucharystię, kazanie, spowiedź, modlitwę, błogosławieństwo, za wszystkie udzielone sakramenty i za wszystkie łaski, które dzięki Waszej posłudze otrzymaliśmy od Pana – z głębi serca dziękujemy! Jesteśmy także wdzięczni za Waszą serdeczność, uśmiech, życzliwość, otwartość, wszelką pomoc i poświęcony czas. Chcemy Was zapewnić, że każdego z Was codziennie otaczamy swoją modlitwą, a dziś – w dniu Waszego święta czynimy to w sposób szczególny.

Życzymy Wam, abyście zawsze pozostali wierni Chrystusowi. Niech On obdarza Was tymi łaskami, których potrzebujecie, by jeszcze pełniej realizować kapłańskie powołanie. Życzymy zdrowia, radości, życzliwych ludzi na swej drodze, a także realizacji osobistych pragnień. A przede wszystkim życzymy, abyście wzorem Chrystusa byli Dobrymi Pasterzami i osiągnęli świętość!

Nasze serdeczne życzenia kierujemy także w stronę wszystkich kapłanów pochodzących z naszej Parafii, a także wszystkich, którzy pełnili kapłańską posługę w naszej parafii.

Szczęść Wam Boże!

 

   

NABOŻEŃSTWO WIELKOPOSTNE Z  CHÓREM  SONATA

        

      W sobotni wieczór 19 marca 2016 r. po wieczornej Mszy św. w naszym kościele  niecodziennymi gośćmi byli członkowie chóru SONATA, którzy przy akompaniamencie śpiewu chóralnego prowadzili rozważania Drogi Krzyżowej. Sposób rozpamiętywania męki Chrystusa, śmierci i zmartwychwstania nadały temu nabożeństwu wielkopostnemu specjalnego sensu i znaczenia, zgromadzeni parafianie bardziej świadomie mogli przygotować się do przeżywania Wielkiego Tygodnia męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa. Na zakończenie Ks. Proboszcz Wojciech Ciosmak podziękował Pani dyrygent Iwonie Skop i chórzystom za piękną oprawę nabożeństwa, za  śpiew skłaniający do  rozmyślania  tajemnicy męki i śmierci naszego Pana Jezusa Chrystusa.  

 

 

  

 

   

Droga Krzyżowa ulicami miasta

             Mieszkańcy Kalet przeszli w piątek 18 marca 2016 r.  ulicami miasta w kolejnej Drodze Krzyżowej. Nabożeństwu przewodniczyli nasi kapłani. Jej uczestnicy w skupieniu i zadumie podążali ulicami: Ks. Rogowskiego, Ks. Drozdka, Żwirki i Wigury, 1 Maja, pokonując poszczególne stacje Męki Pańskiej. W wydarzeniu wzięło udział wielu parafian. Całemu wydarzeniu towarzyszył spokój i wzniosła, uroczysta atmosfera. Duży, drewniany krzyż nieśli wierni, a także młodzież. Parafianie zebrali się w kościele na wieczornej Mszy św., a  następnie wyszli na ulice znajdujące się na terenie parafii, modląc się, śpiewając, wznosząc prośby i rozważając Mękę Pańską. Swoją gotowość do modlitwy wyrażali poprzez zapalone świece, z którymi przyszli na nabożeństwo.

          Tradycja Drogi Krzyżowej ulicami miasta praktykowana jest w naszej parafii od wielu lat. Nabożeństwo, będące jednocześnie manifestacją wiary mieszkańców, odbywa się w ostatni piątek Wielkiego Postu. W organizacji pomaga policja i nasi strażacy, którzy zabezpieczają ulice znajdujące się na trasie przejścia wiernych podczas Drogi Krzyżowej. Początek Drogi Krzyżowej był tradycyjnie na placu kościelnym.  Rozważania do stacji Drogi Krzyżowej przygotowały wyznaczone przez Ks. Proboszcza osoby. Modlitwie towarzyszył śpiew pieśni wielkopostnych i koronki do Miłosierdzia Bożego.

         Nabożeństwo zakończyło się w centrum miasta przy szkole, gdzie Ks.Proboszcz podziękował  kapłanom i parafianom za piękne świadectwo wiary. Po ulicach Kalet rozbrzmiała modlitwa i śpiew,   może dzięki temu dla jakiegoś serca, do którego kołacze Pan Bóg, trafi łaska nawrócenia.  Wspólna modlitwa pozwoliła nam na chwilę refleksji nad wagą rozpoczynającego się właśnie Wielkiego Tygodnia, a atmosfera zadumy pomogła w duchowym przygotowaniu się do Świąt.

 

 

 

 

KONCERT PIEŚNI PASYJNYCH

Mamy przed sobą piękny czas przejścia z zimy w wiosnę oraz budzenia się nie tylko przyrody, ale również ludzkich serc. Język człowieka może śpiewać pięknie, może wzruszać i prowadzić przez życie. Pasyjne pieśni to pieśni smutne, bolesne, ale także pełne nadziei  i sensu, bowiem są drogowskazem, mostem do drugiego człowieka i do Boga.

W niedzielne popołudnie  13 marca 2016 r. w ramach nabożeństwa Gorzkie żale  odbył się uroczysty Koncert Pieśni Pasyjnych w wykonaniu chóru  „św. Cecylia” z Piekar Śląskich. Chórzystów przywitał  ksiądz Proboszcz Wojciech Ciosmak. Koncert składał się z dwóch  części i skupił się on na uczuciowej, ludzkiej perspektywie cierpienia i zmartwychwstania. Święta Wielkanocy dotykają przecież tajemnicy człowieczeństwa: połączenia tego, co najbardziej fizyczne i emocjonalne z tym, co najbardziej wzniosłe i mistyczne. Zachwycała nas  „naturalna” emisja głosu chórzystów, pochodząca wprost z przepony, charakteryzująca  się szeroką skalą  i precyzyjnym wykonywaniem gam, obiegników, pasaży i  ozdobników.  W śpiewie  zostaliśmy  sam na sam z głosem chórzystów w jego prawdziwym brzmieniu, tak jak zostajemy sami wobec  tajemnicy misterium i jego ludzkiego wymiaru.

Była to wspólna modlitwa pieśniami, które przypominają o Bożym Miłosierdziu i wielkiej miłości płynącej z krzyża Chrystusa. Muzyka, którą mogliśmy usłyszeć, stała się prawdziwą okazją do spotkania z Tym, który oddał Swoje życie za grzechy ludzi. Muzyka i zaangażowanie są bardzo ważne i pomocne w skupieniu, ale to przede wszystkim treść i głębia śpiewanych przez chór św. Cecylii  pieśni pasyjnych sprawiły, że koncert poruszył słuchaczy.

Wykonanie każdej pieści przez  chórzystów  pod kierunkiem p. dyrygent dr hab. Iwony Bańskiej, adiunkta w Katedrze Dyrygentury Chóralnej Akademii Muzycznej w Katowicach,  zgromadzeni parafianie  nagradzali  gromkimi brawami. Na zakończenie koncertu  ks. Proboszcz  podziękował za oprawę muzyczną wielkopostnego nabożeństwa wykonawcom oraz P. Joachimowi Sośnicy za  współorganizację.

 

 

 

                    PLURIMOS ANNOS - DLA NASZEGO PANA ORGANISTY

                                 PANA JÓZEFA MAZURA

Pan Józef - nasz organista w dniu dzisiejszym 13 marca 2016 r. świętował swoje  90. Urodziny. Z tej okazji pragniemy złożyć Mu najserdeczniejsze życzenia urodzinowe. 

CZCIGODNY SOLENIZANCIE DNIA DZISIEJSZEGO - PANIE  JÓZEFIE!

PRAGNIEMY WYRAZIĆ NASZĄ WDZIĘCZNOŚĆ ZA PANA POSŁUGĘ W NASZEJ PARAFII,

 POMAGAŁ NAM PAN PRZEZ WIELE LAT PRZEŻYWAĆ PIĘKNIEJ KAŻDĄ LITURGIĘ POPRZEZ AKOMPANIAMENT MUZYCZNY.
 ŻYCZYMY PANU WIELU ŁASK BOŻYCH NA KAŻDY DZIEŃ ŻYCIA I PROSIMY ŚWIĘTEGO JÓZEFA, ABY PATRONUJĄC PANU W CODZIENNOŚCI,
WSTAWIAŁ SIĘ U BOGA ZA PANEM.

AD MULTOS ANNOS!

 

URODZINY  NASZEGO ORGANISTY 

PANA LEONARDA  HADYKA

 

Życzenia dla organisty

Usta  szepczą, ale uszy chciwe
złapały melodię i słowa prawdziwe 
świętych pieśni, których grałeś nam tak wiele
na skrzydłach modlitwy płyną po kościele.Wierni rozmodleni, lecz Twoje zagranie
uruchamia chóry i wiernych śpiewanie.
Umysł się raduje, serce się rozpala,
najczystsza modlitwa z duszy się wyzwala.Msza dobiega końca, lecz Twój śpiew wspaniały
będzie brzmiał nam w uszach następny dzień cały,
a wierni szczęśliwi, nie mówiąc nikomu
Twój śpiew, dźwięk organów zaniosą do domu.Kiedy święte słowa modląc się wymawiam,
słysząc Twoje śpiewy tak się zastanawiam
ile Twoje usta pieśni wyśpiewały,
albo wprawne ręce melodii zagrały.Śpiewaj Leonardzie  i nie żałuj głosu,
bowiem Twoje pieśni radość nam przynoszą.
Dziękujemy Tobie za grę i śpiewanie,
które w naszych sercach na zawsze zostanie.

 

 

Drogi Panie  LEONARDZIE!

13 marca 2016 r. jest dla wszystkich parafian i duszpasterzy okazją do wyrażenia Panu wdzięczności za długoletnią posługę organisty  w naszej  parafii. Niech Matka Boża, Opiekunka Rodzin, dla której Pan gra i śpiewa całym sercem wyprasza zdroje łask. Plurimos annos! 
DZIĘKUJEMY!

Już święty Augustyn zwrócił uwagę, że muzyka i śpiew są uroczystym językiem Kościoła, a nie tylko sztuką. Od początku myśli zbawczej, jaką prowadzi Kościół, śpiew był zawsze uroczystą proklamacją słowa Bożego i tekstów liturgicznych. Związek muzyki i śpiewu z liturgią był zawsze istotny i takim pozostanie do końca. Szczególne miejsce w tej relacji przypada Panu jako naszemu organiście.

Organiści kochają dźwięk kościelnych organów , zawód, który wykonują, zmusza ich do wielu wyrzeczeń. Aby grać, trzeba więc poczuć powołanie.  Funkcje Organisty w naszej parafii sprawuje Pan Leonard  już od wielu lat. „Kto śpiewa, podwójnie się modli" – ze skupieniem i w zamyśleniu przytakuje temu twierdzeniu  także nasz Jubilat. Zachowana w takim wieku młodość ducha i wygląd, raczej niezgodny z metryką urodzenia,  to efekt  przebywania wśród dobrych ludzi. Albowiem tam, gdzie śpiew, „tam dobre serca mają". Co prawda nasz Pan Leonard czasami narzeka  na serce, które  chwilami odmawia mu posłuszeństwa, ale przecież jest ono  takie otwarte dla ludzi wokół, dla parafian, a przede wszystkim dla najbliższych, dla rodziny.

Dlatego dziś życzymy  zdrowia, ludzkiej wdzięczności i życzliwości, samych słonecznych dni w życiu
i za wieloletnią  posługę w naszej parafii  składamy Bóg zapłać.

REKOLEKCJE  WIELKOPOSTNE    5 - 9.03.2016 r.

PROMOCJA MIŁOSIERDZIA

prowadził: O. Mirosław Lipowicz CSsR - Redemptorysta z Krakowa.

             

    Wielki Post jest czasem pracy nad sobą i ze sobą, dlatego w dniach 5 - 9 marca 2016 r.  w naszej parafii trwały parafialne rekolekcje. To był dobry moment na duchowe przygotowanie do Świąt Zmartwychwstania, ale i do Światowych Dni Młodzieży 2016. . Nauki głosił o. Mirosław Lipowicz CSsR. Temat tych rekolekcji to Promocja Bożego Miłosierdzia. W tym szczególnym roku warto było odkryć Jego piękno. Celem było przygotowanie wiernych do jak najlepszego przeżycia Roku Miłosierdzia. Miłosierdzie ściśle wiąże się z wyjątkowym czasem Wielkiego Postu. Ojciec Mirosław odwoływał się do słów „Dzienniczka” s. Faustyny: „O niepojęte i niezgłębione miłosierdzie Boże (…) Tyś słodka nadzieja dla człowieka grzesznego.” - Nie ma dla człowieka innego źródła nadziei niż miłosierdzie Boga – mówił - Dlatego Jezus Chrystus wzywał s. Faustynę: „Powiedz duszom, gdzie mają szukać pociech.” Rekolekcje rozpoczęły się Mszą Świętą w sobotni wieczór. W niedzielę ojciec rekolekcjonista głosił naukę stanową dla mężczyzn, w poniedziałek dla kobiet. W poniedziałek także podczas  Mszy Świętej kapłani udzielali sakramentu namaszczenia chorych. Następnego dnia we wtorek ks. Biskup Jan Kopiec dokonał uroczystej intronizacji ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Podczas wieczornej Eucharystii modliliśmy się za młodych ludzi przyjmujących Sakrament Bierzmowania. Zwieńczeniem każdego  dnia rekolekcji była modlitwa w Godzinie Miłosierdzia przy relikwiach św. Faustyny i św. Jana Pawła II. W ostatnim dniu rekolekcyjnych rozważań O. Mirosław skupiał uwagę parafian na wrażliwość sumienia, odpowiedzialność za siebie i drugiego człowieka.Jesteśmy mu wdzięczni za głoszenie rekolekcyjnych nauk i otaczanie nas modlitwą, abyśmy otuleni Bożym Miłosierdziem przylgnęli bardziej do Jezusa. 

Wizytacja biskupa i bierzmowanie w naszej parafii

 

    We wtorek 8 marca 2016 r., podczas wizytacji  w naszej parafii  młodzież klas trzecich gimnazjum przyjęła Sakrament Bierzmowania z rąk J.E.Ks. Bpa Jana Kopca, biskupa ordynariusza naszej diecezji. Ksiądz Biskup został powitany przez przedstawicieli Rady Parafialnej i ks. Proboszcza Wojciecha Ciosmaka, zlozyli oni także sprawozdanie z działań gospodarczych w parafii oraz rozwoju duchowego Kościoła parafialnego w ostatnim czasie.  Młodzież włączyła się czynnie w oprawę liturgiczną (pięknie przeczytano czytania, zaśpiewano psalm, przyniesiono dary ofiarne oraz przeczytano  modlitwę powszechną). Wszystkim zaangażowanym w przygotowanie młodzieży oraz samej uroczystości ks. Proboszcz wyraził swoją wdzięczność. Licznie zgromadzeni bliscy oraz parafianie modlili się, by Duch Święty, który zstąpił na Bierzmowanych, umocnił ich wiarę i dodał siły w trwaniu w wierze. Pamiętajmy o modlitwie za naszych bierzmowanych, aby dary Ducha Świętego, które przyjęli, pomogły im w dawaniu świadectwa w swoim otoczeniu.  
   Na zakończenie  Mszy św. Ks. Biskup złożył życzenia urodzinowe  dostojnemu naszemu Jubilatowi Panu Leonardowi Hadykowi, który przez 62 lata pełni posługę w kościele. Została także przez Ks. Biskupa uroczyście poświęcona ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy - napisana specjalnie dla naszej wspólnoty parafialnej-  w szczególnym dniu, bo wtorek, który gromadzi uczestników nowenny do MBNP.  Uroczysta liturgia zgromadziła  tych, którzy zapragnęli razem z bierzmowanymi świętować ważny moment duchowego życia.

   

 Ksiądz Biskup podczas uroczystości bierzmowania m.in powiedział:

Od stu lat parafia pracuje nad wypracowaniem tego, co ma być jakąś cechą specyficzną tej wspólnoty, która uwierzyła w Jezusa Chrystusa i która otwarła się na działanie Kościoła, który sięga tamtych dawnych czasów, czasów, kiedy Jezus sprzed dwudziestu wieków wprowadzał nowy porządek w świecie, kiedy wskazywał na ważność wszystkich punktów odniesienia mających budować naszą dojrzałość. We wszystkim, co czynimy w łączności z głoszonymi prawdami, na różny sposób, zawsze zmierzać mamy do osiągnięcia dojrzałości. Na tej drodze do dojrzałości nie ma możliwości do tego, aby spokojnie, z boku, bez wysiłku próbować przejść przez życie. Wręcz przeciwnie, życie musi być ku dojrzałości, zawsze złączone z troską o aktywne włączanie się w budowanie  nowego świata. Dzisiaj słuchając różnych nauk, które płyną od Ojca Świadomości, zawsze do głosu dochodzi zaproszenie do tego, by nie stać w miejscu, ale włączać się w budowanie nowego odnowionego świata, świata wartości. Nigdy nie można stać w miejscu. Wszystko zaczęło się, kiedy przyszedł Jezus Chrystus, który dokonał na nowo pojednania  ludzi z Bogiem, Jego Ojcem. Dzisiaj trzeba, abyśmy ciągle dali się porwać, jakby zabrać siebie na wielką, wspaniała drogę, która prowadzi do dojrzałego celu. Tym, który to sprawia jest Duch Św., Duch prawdy i miłości, Duch, który od Ojca i Syna pochodzi i ma siłę, by z ogromną mocą przemieniać ten świat. Tym znakiem jest każda wspólnota parafialna. Niezależnie od tego, z jakimi trudnościami i kłopotami musi się zmierzyć. Zawsze jest to wspólnota gotowa do wybrania się w podróż ku celowi, jaki jest nam postawiony. Obraz narodu wybranego idącego z Egiptu do Ziemi Obiecanej, droga krzyżowa naszego Pana są  plastycznym obrazem przemawiającym za tym, że w miejscu stać nie możemy. Na tej drodze wypełniamy bardzo wiele zadań i włączamy się do ożywiania naszego kontaktu z Bogiem. Słyszę, ile w was drzemie umiejętności, by budować wspólnotę, ile w was jest inwencji, aby rzeczywiście każdego dnia otwierać się na działanie Bożej łaski,  pamiętajcie,że to jest niezwykle ważny przyczynek do owocnego poszukiwania, bowiem wtedy nie stoicie w miejscu, ale każdego dnia staracie się tak wypełnić swoje zadania i plany, które macie, zarówno w domu, jak w szkole, jak w zakładzie pracy, jak i we wspólnocie parafialnej. I to jest powód, dla którego jeszcze mamy w sobie dużo tego potencjału i siły, by nie ulec zniechęceniu i ciągle otwierać się na działanie Ducha Św. Przypominam o tym, co będzie aż do końca świata, ciągle będą przybywały nowe pokolenia, ciągle trzeba będzie w tym świecie, w jakim żyjemy, w jakim będą żyły następne pokolenia, odnajdywać sposoby, by znaleźć  najlepszy model swojej aktywności, tego włączania się w budowanie dojrzałego świata. Stąd dzisiaj, stając w tej roli bardzo ważnej i naznaczonej poczuciem odpowiedzialności, byście szli dobrą drogą, byście nie zbaczali na niepotrzebne niekiedy boczne trasy, bo łatwo jest dzisiaj dać się zachwycić czymś, co może wydawać się bardzo ładne, a okazuje się, że prowadzi donikąd. Naszym celem jest realizacja powołania do wspólnoty z Bogiem. Na tej drodze szukajcie tego, co doprowadzi was do celu, który został wam ukazany. Na tej drodze też staje ten wyjątkowy dar, który dzisiaj otrzymujecie, Sakrament Ducha Św., sakrament, który ma włączyć was, młodych ludzi do tego wielkiego zadania, by  mądrze rozpoznać swoje miejsce w świecie, by spojrzeć na siebie i drugiego człowieka odpowiedzialnie. To najważniejsze zadanie tego Sakramentu. Dary  mądrości, rozumu, umiejętności  to są dary, które tworzą dojrzałego człowieka, to są dary, które trzeba w sobie tak pomnażać, aby życia nie zmarnować, ale iść drogą roztropności i w tym świecie być kimś bardzo pożytecznym. To przesłanie, które powinno  pozostać , bo to, co tworzymy dla siebie, dla naszych najbliższych, jest bardzo ważne w tym wielkim spojrzeniu na cały Kościół diecezjalny. Dlatego wielka moja prośba, abyście o tym nie zapominali, abyście Kościół diecezjalny otaczali ogromnym szacunkiem, ale także i troską. Kościół będzie taki, jakimi Wy jesteście. Kościół będzie mógł tak posługiwać, jak będą posługiwali wierni wraz ze swoimi duszpasterzami. Innej drogi nie ma, stąd ten apel, byśmy chcąc pokazać Bogu, ale także i sobie, żeśmy chrztu nie przyjęli nadaremno, żeśmy Bierzmowanie nie przyjęli nadaremno, ale właśnie do pogłębienia naszej dojrzałości, która jest nam potrzebna. Przyjmijcie podziękowanie za trwanie przy Chrystusie, za tyle inicjatyw, które wykazujecie, dziękuję proboszczowi i  współpracującym z nim księżom wikariuszom, dziękuję wszystkim tworzącym wspólnotę  osóbom zaangażowanym dla dobra Kościoła, dla dobra każdego. I prośmy, by Pan dawał tyle siły, byśmy w momentach słabości  zawsze wiedzieli, że on czuwa nad nami, że Jego Miłosierdzie rozsiewa wśród nas i w naszych sercach wiele zaufania i oczekiwania, by tylko razem z Nim i drugim człowiekiem iść przez świat. I tego Wam życzę z całego serca.

    

    

            Ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy znajduje się w kościele redemptorystów w Rzymie. Jej historia sięga XII wieku. Od niedzieli 6 marca br. jest także w naszym kościele. Jej poświęcenia dokona  we wtorek ks. Biskup Jan Kopiec. 
            Była tworzona artystycznie, duchowo i rzemieślniczo 3 miesiące.  Autorki malowały nie tylko ruchami pędzla, ale także kontemplacją i ascezą. Ikona namalowana jest na dębowej desce. W centrum ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy znajduje się Jezus. Wokół Niego koncentrują się wszystkie postaci obrazu: archaniołowie niosący narzędzia męki i wskazująca na Niego Maryja.Wszystkie postacie znajdują się na złotym tle. W ikonografii kolor złoty niesie ze sobą symbolikę nieskończoności, wieczności, a tym samym wskazuje na Boga. Maryja wyłania się z boskiej przestrzeni i staje blisko człowieka żyjącego w tym świecie. Nie tylko po to, aby pomóc w rozwiązaniu jego doczesnych problemów (z którymi najczęściej przychodzi), ale przede wszystkim, aby towarzyszyć mu w drodze „do nieba”. Ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy przypomina nam więc nasze powołanie do życia wiecznego, a Ona – Matka Boga jest dla nas pomocą w drodze do wieczności.Kontemplacja tej ikony prowadzi człowieka do odnalezienia źródła najgłębszego pocieszenia pośród rozmaitych trosk doczesnych, które to źródło znajduje się w Bogu.

                                                          http://www.slowo.redemptor.pl/pl/44766/47282/Teologiczno-duchowe_przeslanie_ikony_Matki_Bozej_Nieustajacej_Pomocy.html

 Koncert  kolęd i pastorałek w wykonaniu  Chóru SONATA

     W niedzielę 31 stycznia 2016 r. odbył się w naszym kościele koncert kolęd w wykonaniu Chóru SONATA. Dyrygowała p. Iwona Skop. Na początku ks. Proboszcz  przywitał wszystkich zebranych i podziękował chórzystom. Następnie przedstawiciel chóru p. Bogdan Łazaj wprowadził słowem w atmosferę chóralnego kolędowania. Chórzyści  zaprezentowali program złożony z najpopularniejszych i najbardziej tradycyjnych polskich kolęd i pastorałek oraz wyjątkowe utwory bożonarodzeniowe. Repertuar zachwycił słuchaczy kunsztem i finezją wykonania. Perełką i ozdobą tego koncertu kolęd była dziewczynka,  Marysia Kopyciok, która razem z chórzystami zaśpiewała kolędę  Oj, Maluśki, Maluśki. Śpiew chóru w kościelnym zaciszu  zapewne w sercach zebranych pozostanie na długo. Ciekawe zestawienie altów, sopranów, tenorów i basów brzmiało w uszach nawet po wyjściu z kościoła. Gratulujemy udanego koncertu, a przede wszystkim ogromnego talentu i miłości do muzyki.

 

 

DEKANALNE BOŻONARODZENIOWE CZUWANIEMŁODZIEŻY PRZY ŻŁÓBKU

              Pięknymi kolędami i modlitwą adorowała nasza młodzież narodzonego Pana Jezusa. Adoracja odbyła się wieczorem  29 stycznia 2016 r. Towarzyszył im dźwięk gitary,organów i fletu. W ciszy wieczoru, w atmosferze jeszcze świątecznej można było uwielbiać Narodzone Dzieciątko rozważając wielkość Betlejemskiego Cudu. Na zakończenie była modlitwa w intencji ŚDM 2016, Apel Jasnogórski i błogosławieństwo.
Wspólna modlitwaprzy żłóbku, a przy tej okazji spotkanie z wszystkimi zaangażowanymi w przygotowanie czuwania, zostaną w ludziach młodych niczym okruchy dobra. Zbierają spotkania, by kiedyś stanąć na tym najważniejszym Spotkaniu z pełną garścią okruchów, które – jak wierzymy – Zwycięzca śmierci zamieni w zmartwychwstanie.

Dzień Babci i Dziadka w Domu Seniora

    23 stycznia 2016 r. w Domu Seniora w Kaletach odbyło się spotkanie integracyjne z okazji  Dnia Babci i Dziadka. Z tej okazji Marianki pod  opieką ks. Michała Wąsa przygotowały specjalny program artystyczny składający się z wierszy, piosenek, który ucieszył wszystkie serca Babć i Dziadków. Przygotowały także laurki z życzeniami dla wszystkich tych, dla których to miejsce stało się domem.

    Spotkanie to było miłą okazją, aby w szczególny sposób okazać szacunek osobom  samotnym i starszym. Występ Marianek wywołał u babć i dziadków radość i wzruszenie. Zapewne ten dzień pozostanie w pamięci zarówno Seniorów jak i Marianek. Wszystkim bardzo serdecznie dziękujemy za miło spędzone chwile, a Babciom i Dziadkom życzymy wszelkiej pomyślności i wielu lat życia w zdrowiu pod dobrą opieką życzliwych ludzi. 

 

Jasełka w kościele

W święto Babci i Dziadka podczas Mszy św. gościliśmy w naszej parafii uczniów ze szkoły podstawowej. Widowisko wzbogaciło Eucharystię, Dzieci odegrały jasełka nagrodzone gromkimi brawami i przekazały ciepłe życzenia wszystkim babciom i dziadkom. Młodzi aktorzy wcielili się w postacie, które oczekiwały na przyjście Jezusa Chrystusa. Na chwilę przenieśliśmy się do Betlejem, gdzie król Herod dokonał rzezi niewiniątek i za to śmierć zabrała go z tego świata. Wraz z trzema królami złożyliśmy pokłon Świętej Rodzinie. Mieliśmy też okazję wysłuchania pięknych kolęd. Głębokie zaangażowanie małych aktorów, uwidoczniło się szczególnie w sposobie odtwarzania betlejemskich scen – dziecięca gra była pełna otwartości, szczerości i prostoty. Wcielenie się w „złe” postacie to najtrudniejsze zadanie aktorskie – dzieciom, którym przyszło zmierzyć się z tą próbą, udało się to znakomicie. Ich gra pozwoliła widzom odczuć dramatyzm sytuacji i poczuć bezduszność, z jaką potraktowano Józefa i Maryję. Dziękujemy wszystkim, którzy zaangażowali się w przygotowanie jasełek i zaprezentowanie ich w naszej wspólnocie parafialnej. Dziękujemy także tym, którzy mieli okazję być obecnymi na Jasełkach, wszystkim babciom i dziadkom. Jesteście NASZYMI SKARBAMI, tak jak Jezus był Skarbem dla Maryi i Józefa. Wasz udział w życiu parafii ma duże znaczenie – tworzycie cząstkę parafialnej wspólnoty. To do was pośrednio Jezus zwracał się słowami - Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie. I Wy do Niego przyszłyście, niosąc Mu w darze - jak pastuszkowie - swoje dobre intencje i serca.

 

Muzyczne kolędowanie

 

      Czas Świąt Bożego Narodzenia nieodłącznie kojarzy się z kolędowaniem, które jest  wyrazem radości z przyjścia na świat Jezusa. Z tej okazji 17 stycznia br. w naszym kościele  mieliśmy przyjemność  uczestniczyć  w  koncercie kolęd w wykonaniu  chóru "św. Cecylii" z Piekar Śląskich. Słuchacze mogli usłyszeć utwory bożonarodzeniowe oraz tradycyjne kolędy polskie, które powstały na przestrzeni wieków wchodząc w kanon polskiej literatury muzycznej. Było  to sympatyczne i ciepłe spotkanie z  kolędą, ale i piosenkami w świątecznym klimacie, wielu zachwycały ładne aranżacje i przyjemnie brzmiący chór. Doceniając kunszt i umiejętności wokalne chórzystów oraz p. dyrygent dr hab. Iwony Bańskiej, adiunkta w Katedrze Dyrygentury Chóralnej Akademii Muzycznej w Katowicach,  publiczność wykonanie każdej kolędy z osobna nagrodziła gromkimi brawami.

Na zakończenie koncertu  ks. Proboszcz  Wojciech Ciosmak podziękował  za  to, że mogliśmy przy pięknej muzyce chóralnej przeżyć wydarzenia związane z Narodzeniem Pana i tym wszystkim, co wydarzyło się w Betlejem 2 tysiące lat temu. Podziękował także za oprawę muzyczną liturgii dzisiejszej Mszy św.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Statystyka duszpasterska; lata: - 2012 - 2013 - 2014 - 2015

 

	2012	2013	2014	2015
Sakrament chrztu	50	46	39	44
I Komunia św.	37	36	-	45
Sakrament Bierzmowania	95	75	74	79
Sakrament Małżeństwa	19	23	17	16
Pogrzeby	73	73	75	78
Rozdzielono Komunii św.	111 115	110 052	118 144	123 450
Odwiedziny chorych	1 009	1 319	1220	1325

 

 

 

REMONT ORGANÓW W KOŚCIELE PARAFIALNYM PW. ŚW. JÓZEFA

W KALETACH JĘDRYSKU

            Organy piszczałkowe w kościele parafialnym pw. św. Józefa w Kaletach Jędrysku zostały zbudowane w 1903 roku przez firmę Ernsta Kurzera z Gliwic. W 1952 roku rozbudowano instrument o II manuał. Odtąd instrument liczy 18 głosów podzielonych na następujące sekcje: I manuał – 8 głosów, II manuał – 7 głosów, pedał – 3 głosy. Materiały oraz techniki zastosowane w organach zarówno przez ich budowniczego, jak i organmistrza dokonującego przebudowy instrumentu w latach powojennych, nie są najwyższej jakości. Ostatnie remonty przeprowadzili: firma Damiana Kaczmarczyka z Zabrza Mikulczyc w 1998 roku (wymiana zniszczonych piszczałek, czyszczenie, wymiana klawiatury pedałowej, ponowna intonacja i strojenie instrumentu) oraz Henryk Hober z Olesna 2008 roku (wymiana wyeksploatowanego stołu gry).

            Aby doprowadzić do pełnej sprawności i blasku kaletańskie organy, zaistniała pilna potrzeba kompleksowego remontu instrumentu. Powodem jest przede wszystkim aktywna działalność drewnojada wewnątrz instrumentu, która uwidacznia się w wielu częściach organów. Zniszczeniami spowodowanymi obecnością kornika dotknięte są przede wszystkim drewniane wiatrownice stożkowe, które pochodzą z czasu budowy organów. Wiatrownice są najważniejszą częścią mechanizmu powietrznego organów, można powiedzieć „sercem instrumentu”. Właśnie na tej drewnianej skrzyni powietrznej ustawione są wszystkie piszczałki, które zasilane są zgromadzonym w niej powietrzem. Dzięki odpowiednim mechanizmom sterującym, powietrze napędzane przez dmuchawę do miecha trafia przez skomplikowany system kanałów i zaworów do odpowiednich piszczałek, które wydają dźwięk. Remont organów w Kaletach będzie polegał przede wszystkim na wykonaniu nowych wiatrownic do wszystkich trzech sekcji instrumentu. Ponadto zostaną dorobione ławeczki i stojaki do wszystkich piszczałek, które do tej pory, stojąc luźno, wskutek drgań wykrzywiały się, przewracały, zachodziły na siebie, zniekształcając w ten sposób brzmienie instrumentu. Wymienione zostaną zniszczone kanały doprowadzające powietrze z miecha do wiatrownic. Wyczyszczone zostaną wszystkie piszczałki drewniane i metalowe oraz wymienione lub w miarę możliwości wyremontowane zostaną piszczałki zepsute.

            Aby poprawić i uszlachetnić brzmienie instrumentu, piszczałki głosu Cymbel III fach z II manuału zostaną zdemontowane i wykorzystane w utworzeniu głosu Mikstura 4-rzędowa w I manuale, na bazie istniejącego głosu Progresja II-III fach. Istotą konstrukcyjną mikstury, czyli charakterystycznego głosu o perlistym, metalicznym brzmieniu, jest imitacja wielodźwięku opartego na wielu brzmiących w tym samym czasie alikwotach tonu podstawowego za pomocą dopływu powietrza nie do jednej piszczałki, lecz do całego ich odpowiednio nastrojonego rzędu (niem. fach). Ten zabieg wzmocni i pogłębi brzmienie całego instrumentu. W miejsce zdemontowanego głosu w II manuale zostanie zamontowany nowy głos językowy Oboe 8’ (obój). Głosy językowe są wyróżniającym się ze względu na specyfikę brzmienia głosami organowymi, które nadają instrumentowi osobliwości i charakteru. Służą głównie jako głosy solowe. Obój w kaletańskich organach będzie jedynym głosem językowym, który w istotny i zauważalny sposób podniesie wartość brzmieniową instrumentu. Po wykonaniu wszystkich powyższych zadań organy zostaną na nowo zintonowane oraz nastrojone. Kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje jeszcze wymiana drewnianych płycin szafy organowej, w której znajdują się aktywne ogniska działalności kornika. Zabieg ten uchroniłby przed przedostawaniem się drewnojada z szafy do nowych drewnianych elementów instrumentu. Ostatnią sprawą pozostaje wymiana starej dmuchawy wtłaczającej powietrze do miecha, na nową, cichobieżną.

            Remont organów w Kaletach został podzielony na etapy tak, aby podczas remontu nie unieruchamiać całego instrumentu, a jedynie wyłączyć z użycia aktualnie remontowane sekcje. I tak: rozpoczęto już I etap remontu, który polega na demontażu sekcji II manuału (7 głosów), wykonaniu i zamontowaniu nowej wiatrownicy, ławeczek i stojaków dla piszczałek oraz czyszczeniu i naprawie wszystkich piszczałek tej sekcji. Zakończenie tego etapu planowane jest na czerwiec 2016 roku. Kolejny etap obejmowałby remont sekcji pedału (podobnie jak w II manuale) i odbędzie się w drugiej połowie 2016 roku. W III etapie zostanie wyremontowana sekcja I manuału wraz z montażem nowego głosu miksturowego (I połowa 2017 roku). Na zakończenie (II połowa 2017 roku) zostanie zakupiony i zamontowany głos obojowy, a cały instrument poddany zostanie gruntownemu strojeniu.

            Rozłożenie remontu organów na etapy nie tylko nie wpłynie na bieżące funkcjonowanie instrumentu (w mniejszym zakresie) w ramach liturgii, ale pomoże również stopniowo regulować należności finansowe za wykonanie poszczególnych etapów, zgodnie z przedstawionym kosztorysem. Całkowity koszt remontu będzie wynosił ok. 130.000 zł (lub ok. 140.000 jeśli wymieniona zostałaby również dmuchawa). Wyremontowany gruntownie instrument powinien służyć bez większych szwanków (nie licząc koniecznych, przynajmniej corocznych strojeń) na około 20-30 lat.

            Polecam regularnej, długotrwałej ofiarności parafian sprawę remontu organów, a Ks. Proboszczowi wyrażam wdzięczność za ochotne podjęcie kosztownej inicjatywy naprawy instrumentu.

Ks. Adam Kozak,

referent diecezji gliwickiej ds. muzyki kościelnej

 

 

Gliwice, 16 stycznia 2015 roku

Nr 67/15/H

DEKRET O ODPUSTACH W ROKU ŻYCIA KONSEKROWANEGO
30 LISTOPADA 2014 – 2 LUTEGO 2016 ROKU

Penitencjaria Apostolska, na prośbę Prefekta Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, ogłosiła 23 listopada 2014 roku decyzję Ojca Świętego Franciszka o możliwości uzyskania odpustów we wszystkie dni Roku Życia Konsekrowanego przez członków instytutów życia konsekrowanego oraz wszystkich wiernych, prawdziwie skruszonych i kierujących się miłością.

W ogłoszonym przez Penitencjarię Apostolską Dekrecie zostało udzielone biskupom diecezjalnym prawo wyznaczenia w ich Kościele partykularnym miejsc, gdzie wierni będą mogli zyskać dar odpustu zupełnego.

Stolica Apostolska przypomina, że każdy wierny może uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami, do których należą:

I

• wyznanie grzechów w sakramencie pokuty,
• przyjęcie Komunii Świętej,
• modlitwa w intencjach Ojca Świętego,
• brak przywiązania do jakiegokolwiek grzechu.

II

Ponadto:

• Weźmie udział w uroczystościach diecezjalnych organizowanych z racji Roku Życia Konsekrowanego.
• Pobożnie nawiedzi katedrę lub inne święte miejsce wyznaczone i weźmie udział w Eucharystii lub Liturgii godzin, albo przez odpowiedni czas odda się pobożnym rozważaniom, dodając na koniec Modlitwę Pańską, wyznanie wiary w jakiejkolwiek prawnej formule i pobożne wezwanie do Najświętszej Maryi Panny.

Zgodnie z postanowieniem Stolicy Apostolskiej, mocą udzielonej mi władzy, wyznaczam w Diecezji Gliwickiej następujące miejsca odpustowe Roku Życia Konsekrowanego:

• Kościół Katedralny pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła w Gliwicach,
• Bazylika pw. Najświętszej Maryi Panny w Rudach, Sanktuarium diecezjalne,
• Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lubecku, Sanktuarium diecezjalne,
• Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Bytomiu,
• Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach,
• Kościół pw. Św. Stanisława Kostki w Lublińcu,
• Kościół pw. Św. Jana Chrzciciela i Św. Kamila w Tarnowskich Górach,
• Kościół pw. Św. Kamila w Zabrzu.

W ciągu Roku Życia Konsekrowanego będą celebrowane uroczyste liturgie o charakterze ogólnodiecezjalnym, zwane Stacjami. W stosownym czasie duchowieństwo i wierni naszej Diecezji będą o nich powiadamiani i zapraszani do udziału.

Wyznaczając miejsca szczególnego udziału w osiągnięciu Bożego przebaczenia proszę, aby posługujący w nich kapłani diecezjalni i zakonni ochoczo i wielkodusznie sprawowali sakrament pokuty oraz często udzielali Komunii Świętej.

Z nadzieją, że osoby idące drogą życia konsekrowanego i wszyscy wierni przybywający do tych miejsc zostaną ubogaceni jak najobfitszymi łaskami, udzielam pasterskiego błogosławieństwa.

Dekret wchodzi w życie z dniem podpisania.

+Jan Kopiec
Biskup Gliwicki

 

 

 

 

 

 

           ROZSTRZYGNIĘCIE KONKURSU SZOPEK

 

 

       BOŻONARODZENIOWYCH 

 

      I  PODSUMOWANIE RORAT

 

           

             

 

 

 

     W Adwencie ks. M. Niewiadomski zaprosił dzieci i młodzież gimnazjalną do wzięcia udziału w Konkursie na Szopkę Bożonarodzeniową. Celem konkursu było kultywowanie obrzędów i tradycji związanych ze świętami Bożego Narodzenia. We wszystkich kategoriach dopuszczano prace indywidualne i zbiorowe. Dopuszczono dowolność inspiracji i użytych form, jednak jej wykonanie musiało reprezentować poszanowanie dla tradycji bożonarodzeniowych. Wszystkie 38 szopek zgłoszonych do konkursu stanowią do 6 stycznia 2016 r. ekspozycję w kościele.

     Rozstrzygnięcie konkursu i wręczenie nagród odbyło się w Wigilię podczas ostatnich rorat. Ponieważ wszystkie szopki wykonane są bardzo starannie i są dowodem wielkiego nakładu pracy wykonawców, postanowiono nagrodzić wszystkich uczestników konkursu. Uczestnicy konkursu otrzymali dyplomy i nagrody podczas podsumowania rorat  24 grudnia 2015 r. Do jednego z nich trafiła drogą losowania pięknie wydana Biblia. Cieszymy się, że tak wielu przyjęło zaproszenie do udziału w konkursie, w którym widać, jak wiele pracy, wysiłku i trudu musieli włożyć w przygotowane szopki, za co dziękujemy. Dzięki uczestnikom konkursu pojawiła się w naszym kościele już w czwartą niedzielę adwentu atmosfera świąt.

        Tworzenie tradycyjnych szopek w okresie Świąt Bożego Narodzenia to bardzo piękny i straty zwyczaj, dużo straszy niż ozdabiane choinki. Przyjmuje się powszechnie, że szopki  zaczęły pojawiać się także w domach prywatnych od XVIII wieku. Polskie szopki są pochodzenia włoskiego. Tradycja szopek bożonarodzeniowych zapoczątkowana została przez św. Franciszka z Asyżu. Są one elementem Bożego Narodzenia. Autorzy stajenek wykazali się niezwykłą pomysłowością, zarówno odnośnie formy szopki, jak również wykorzystanego do jej budowy materiału: drewna, papieru, włóczki, szyszek, mchu i kory, a nawet makaronu i ciasta. Jesteśmy pod ogromnym wrażeniem, bo szopki są wyjątkowe, oryginalne i  niepowtarzalne. Wszystkim uczestnikom gratulujemy pięknych szopek i bardzo dziękujemy wszystkim, którzy wykonali szopki. Gratulujemy poświęconego czasu i chęci. Niech ta praca pogłębi waszą miłość do Nowonarodzonego Jezusa.

          

      

              

        

  

       

  

         

            

     

 

       

      

 

 

REGULAMIN KONKURSU

NA SZOPKĘ BOŻONARODZENIOWĄ

 

Zapraszamy do wzięcia udziału w konkursie na Szopkę Bożonarodzeniową. 
Celem konkursu jest kultywowanie obrzędów i tradycji związanych ze świętami Bożego Narodzenia.

Uczestnicy

1. Uczestnikami konkursu mogą być dzieci i młodzież gimnazjalna
- dzieci przedszkolne
- uczniowie klas 1-3 szkoły podstawowej

- uczniowie klas 4-6 szkoły podstawowej

- uczniowie gimnazjum

2. We wszystkich kategoriach dopuszcza się prace indywidualne i zbiorowe, przy czym praca zbiorowa może liczyć maksymalnie 3 wykonawców. Każdy uczestnik lub grupa może zgłosić tylko jedną szopkę.

Mogą to być też szopki wykonane rodzinnie.

Zasady przygotowania prac

Szopka Bożonarodzeniowa może być wykonana według wszelkich możliwości twórczych. Dopuszcza się dowolność inspiracji i użytych form, z zastrzeżeniami: forma szopki i jej wykonanie musi reprezentować poszanowanie dla tradycji  bożonarodzeniowych. 
2. Każdą szopkę należy podpisać.

             Przyjmowanie prac

 Szopki  należy wykonać do  15 grudnia 2015 roku. Można  składać w PSP nr 1 w Kaletach lub w parafii.

Wszystkie szopki zgłoszone do konkursu będą stanowiły ekspozycję w kościele.

Rozstrzygnięcie konkursu i wręczenie nagród odbędzie się podczas ostatnich rorat.

 

 

 

 

 IV  PARAFIALNY JARMARK  ADWENTOWY

     Adwent to czas radosnego oczekiwania. W tym czasie w wielu miejscach odbywają się jarmarki, które są zachowaniem tradycji kulturowych związanych z okresem Adwentu i Świąt Bożego Narodzenia . W III Niedzielę Adwentu , 13 grudnia 2015 r., nasza młodzież wraz z ks. Markiem Niewiadomskim przygotowała IV Parafialny Jarmark Adwentowy. Można było kupić okolicznościowe bombki, ozdoby adwentowe, kartki świąteczne. Była to okazja do zjedzenia regionalnych przysmaków, swojskich wypieków, zakupienia ozdób świątecznych oraz rozmów z rodziną i przyjaciółmi przy dźwiękach muzyki.  Mocno wiejący wiatr roznosił po naszej parafii głos śpiewających dzieci z zespołów wokalnych MDK, w domu parafialnym pięknie wybrzmiewały słowa kolęd w wykonaniu chóru SONATA. Mogliśmy posłuchać orkiestry  oraz  grup wokalnych z MGOK Woźniki. Wśród wielu atrakcji była m.in. loteria fantowa, w której każdy los wygrywał. Atmosfera jarmarku niewątpliwie stwarzała możliwość spędzenia czasu z rodziną, wszystko odwoływało się do atmosfery świąt, towarzyszyło temu poczucie wspólnoty. Jarmark Adwentowy był kolejny raz  formą podkreślenia czasu oczekiwania na Święta Bożego Narodzenia. Dochód z kiermaszu zostanie przeznaczony na zakup IKONY MATKI BOŻEJ NIEUSTAJĄCEJ POMOCY. Za trud przygotowań i przeprowadzenie jarmarku dziękujemy ks. Markowi i młodzieży.

 

 

 

Jarmark Bożonarodzeniowy

Zaistniał w naszej parafii zwyczaj całkiem nowy.
Że przy kościele organizowany jest Jarmark Bożonarodzeniowy.
Nasza młodzież zgrupowana przy księdzu Marku,
Włożyła wiele inwencji w przygotowanie tego jarmarku.
Wykonała bożonarodzeniowe stroiki i ozdoby choinkowe.
Przygotowała nagłośnienie i różne stoiska, często wyjątkowe.
Ludzie się angażują, budują stoiska, stawiają estradę.
Pieką dobre ciasto, gotują bigos i parzą smaczną kawę.
Niepowtarzalna sprzedaż bombek z widokiem naszego kościoła.
Przyciąga wszystkich parafian, wręcz nas kusi i woła.
Stajenki, szopki, gipsowe figurki i świerkowe wieńce.
Cieszyły się popytem a także duszę cieszyły wielce.
Różno, pieczona kiełbaska i krupnioki, a także grzaniec gorący.
Były dodatkową atrakcją dla wielu kupujących.
Nasz chór znakomity, orkiestra dęta i inne zespoły muzyczne.
Uatrakcyjniły jarmark tworząc klimaty charakterystyczne.
Ponieważ cel jarmarku był szlachetny i wzniosły.
Kupowaliśmy wszystko, bo trochę nerwy nas poniosły.
Bo kto to widział, żeby przy takiej imprezie, tuż obok kościoła,
Mie można było „załatwić" pogody - to o pomstę do nieba woła!
                                                                              Maria Rogocz

 

   

    

     

     

    

    

 

 

PLAN ODWIEDZIN KOLĘDOWYCH    2015 – 2016

Księża kolędujący:  1. Ks. Proboszcz ;  2. Ks. Marek  ;  3. Ks. Michał

 

Niedziela 27.12.2015 godz. 14.00	1. Wolności (nieparzyste - od lasu do nr 11), Wrzosowa, Żeromskiego, Długosza 2. Wolności 9 - 1 i 12 - 2 (obie str.) , Wodna, Damrota 3. Wolności (parzyste - od lasu do nr 14)
Poniedziałek 28.12.2015 godz. 14.00	1. Sienkiewicza (od lasu - prawa strona) po drodze: Młodzieżowa, Czarneckiego 2. Jana Pawła II, Matejki, Zagłoby, Twardowskiego  (8 - 1) 3. Sienkiewicza (lewa strona), Brzozowa
Wtorek 29.12.2015 godz. 14.00	1. Mickiewicza od lasu,  Anioła (bez 7 i 19) Jodłowa 2. Borka (od pocz.), Głowackiego, Jaworowa  3. Morcinka, Korfantego, Witosa, Moniuszki
Środa 30.12.2015  godz. 14.00	1. Działkowa 2. Polarna, Księżycowa, Jaśminowa 3. Chmielna, Drzymały, Dąbrowskiego, Anioła 7 i 19
NOWY  ROK  2016
Sobota 02.01.2016 godz. 14.00	1. Kochanowskiego od lasu - prawa strona, PCK 2. Gajowa, Słowackiego i Pokoju 3. Kochanowskiego od lasu - lewa strona, Łączna
Niedziela 03.01.2016 godz. 14.00	1. Ks. Rogowskiego 12 - 62 2. Ks. Rogowskiego  5 - 41, 3. Pl. Zjednoczenia 15 - 2, Ks. Rogowskiego 1-3,2-10  i ks. Drozdka w Jędrysku
Poniedziałek 04.01.2016 godz.15.00	1. Lema, Rymera (od lasu do 14), Bajeczna 2. Kopernika i Tylna (do końca) 3. Rymera 1 - 12; Tuwima i Krótka
Wtorek 05.01.2016 godz.15.00	1. Chrobrego (od końca) 2. Konopnickiej (1 - 2), Łokietka (od końca) Kościuszki (od końca) 3. Sobieskiego (od końca)
Czwartek 07.01.2016 godz. 15.00	1. Ks. Drozdka w Kaletach (25 - 34 do mostu), Nałkowskiej 2. Ks. Drozdka w Kaletach 24 - 1 (do straży) 3. Gawlika (od początku), Harcerska 28, 30
Piątek  08.01.2016  godz. 15.00	1. Fabryczna 1-11 i 4 – 6 2. Imbirowa, Lubliniecka - od końca 3. Pstrowskiego, Kilińskiego, Fabryczna 27 - 13
Sobota 09.01.2016 godz. 14.00	1. Brzechwy, Truszczyca (od końca) 2. Świerczewskiego, Traugutta, Zielona, Lipowa 3. Lubocz, Mikołeska
Niedziela 10.01.2016 godz. 14.00	1. Krasickiego, Dworcowa, Harcerska 2. Gwoździa (od Leśnej) 3. Żwirki i Wigury (od ks. Drozdka) Ligonia od końca
Poniedziałek 11.01.2016 godz.15.00	1. Rycerska, Okrzei 2. Karola Miarki (od początku) 3. Słowiańska, Armii Krajowej, Nowa, Asnyka
Wtorek 12.01.2016 godz.15.00	1. Prusa, Leśna 34 - 26, Piastów i Spokojna 2. Wojska Polskiego (od końca), Kosmonautów, Chopina 3. Leśna  25 - 1
Środa 13.01.2016 godz. 15.00	1. Reja, Bema od 1 Maja 2. 1-go Maja 84 - 76 - 74 3. 1-go Maja 58 - 2 (parzyste)
Czwartek  14.01.2016  godz. 15.00	1. 1-go Maja 92 - 86 - 88 2. 1-go Maja 62 - 64 - 66 i 51 - 53 - 55 3. 1-go Maja 47 - 1 (nieparzyste)
Piątek 15.01.2016 godz.15.00	1. 1-go Maja 96 - 94 - 94a 2. 1-go Maja 82 - 72 - 70 – 68 3. 1-go Maja 90 - 80 – 78
Sobota 16.01.2016 godz. 14.00	Kolęda dodatkowa dla tych, którzy nie mogli wcześniej jej przyjąć.

 

 

Być  Marianką…

 

 

            8.  grudnia  w  uroczystość Niepokalanego Poczęcia  Najświętszej  Maryi Panny, Marianki obchodzą  swoje święto. Tego  dnia  kandydatki, po uroczystym ślubowaniu otrzymują  cudowny medalik i  wstępują  w  mariańskie  szeregi. Starsze Marianki odnawiają  swoją przysięgę  zawierzenia się Matce Bożej.  Również w tym roku  wspólnie z Ks. Proboszczem i opiekunem Marianek ks. Michałem oraz  rodzicami i zgromadzonymi na Eucharystii parafianami  uroczyście przeżyły  swoje święto. Podczas popołudniowej Mszy Świętej  każda z Marianek była aktywie zaangażowana w liturgię. Dziewczęta czytały czytania, śpiewały psalm, przygotowały modlitwę wiernych, zaniosły dary na ołtarz, śpiewały pieśni. Zamiast  homilii przedstawiły modlitwę kontemplacji w oparciu o rozważania bł. o. Franciszka Palau . Poprzez tekst  "Kwiatów Maryi"  Marianki   powierzyły się  Jej matczynej trosce i opiece. Ofiarowały Jej różę (symbol miłości), lilię ( symbol wiary), pomarańczę (symbol nadziei), słonecznik (symbol roztropności), bratek (symbol modlitwy),, hiacynt (symbol wdzięczności). Na zakończenie Proboszcz ks. Wojciech Ciosmak  poświęcił medaliki dzieciom przygotowującym się do przyjęcia I Komunii św., podziękował ks. Michałowi za zaangażowanie w prowadzenie Dzieci Maryi,  wyróżnił też rodziców dziewcząt, które już należą i nowo wstępujących do parafialnej grupy „Dzieci Maryi”. Po Eucharystii wykonano  pamiątkowe zdjęcia, aby następnie udać się na wspólne spotkanie, gdzie na wszystkich czekał słodki poczęstunek. Podczas spotkania Ks. Proboszcz podziękował animatorkom Dzieci Maryi za zaangażowanie, a wszystkim Mariankom przekazał z okazji rozpoczęcia ROKU JUBILEUSZOWEGO książeczkę Wojciecha Jaronia pt. Nadzwyczajny Rok Święty Miłosierdzia. Zawiera ona wskazówki Papieża Franciszka zawarte  w bulli „Misericordiae vultus” oraz pouczenie, jak przeżyć Rok    Miłosierdzia.

 

            

          

           

            

            

 

Godzina Łaski
8 grudnia od 12.00 do 13.00

     

 

Wprowadzenie relikwii

św. s. Faustyny 

6.12.2015 r.

 

 

 

   Radosne dla nas zrządzenie Opatrzności Bożej sprawiło, że 6 grudnia 2015 r.,w naszej parafii miała miejsce kolejna podniosła uroczystość:  WPROWADZENIE DO KOŚCIOŁA RELIKWII ŚW. FAUSTYNY, które otrzymaliśmy w czasie pielgrzymki w Łagiewnikach  dzień wcześniej, tj. 5  grudnia br. Relikwie zostały wniesione do kościoła procesyjnie przed rozpoczęciem Eucharystii o godz. 11.00. Niosącemu relikwiarz ks. Proboszczowi  towarzyszyli nasi księża wikarzy. "Ten dzień wpisze się wielką literą w historię parafii - mówił ks. Ciosmak - św. s. Faustyna będzie nam przypominała, byśmy w każdej chwili naszego życia byli orędownikami Bożego miłosierdzia".  Na zakończenie zostaliśmy pobłogosławieni relikwiami . Po komunii świętej miało miejsce zawierzenie parafii Miłosierdziu Bożemu, a po Mszy św. wierni zgromadzeni w świątyni mogli ucałować relikwiarz z relikwiami Apostołki Miłosierdzia.Od dzisiaj św. s. Faustyna będzie z nami nie tylko duchem, w modlitwach zanoszonych do Bożego miłosierdzia, ale i ciałem. Relikwie mają nas jeszcze bardziej do Boga przybliżyć, pogłębić naszą wiarę i miłość do Boga oraz do drugiego człowieka, pomóc w drodze do zbawienia. Relikwie pierwszego stopnia s. Faustyny zostały umieszczone przy obrazie Świętej,  każdy, kto tylko zapragnie, będzie mógł zawsze upraszać łaskę Miłosierdzia Bożego przez Jej wstawiennictwo. To  nie tylko zaszczyt, ale przede wszystkim wyzwanie i zadanie dla nas, byśmy na wzór Apostołki Bożego Miłosierdzia wzrastali w postawie ufności wobec Boga i miłości wobec bliźnich.

 

 

 

 

 

 

 

Z wizytą w Domu Seniora w Kaletach

 

 

       

     W sobotnie popołudnie odbyła się szczególna Msza św. w Domu Seniora, bowiem kapłanowi celebrującemu  cotygodniową Eucharystię  towarzyszyli także aniołowie. Po Mszy św. dołączył do nich Mikołaj wraz z pomocnikami, by wnieść w serca naszych seniorów iskierkę radości. Dzieci  przedstawiły inscenizację po śląsku przygotowaną pod kierunkiem p. Haliny Ulfik, a związaną tematycznie ze Świętami Bożego Narodzenia i tradycjami świątecznymi. Częstowali naszych seniorów piernikami świątecznymi, przekazali także podarki. Mamy nadzieję, że udało się im się wnieść iskierkę ciepła w serca podopiecznych naszego Domu Seniora.

 

 

 

 

 

 

 

 

Uroczyste przekazanie relikwii

św. Faustyny naszej parafii

 

          

   

 Siostra Maria Faustyna Kowalska, apostołka Bożego Miłosierdzia, należy dzisiaj do grona najbardziej znanych świętych Kościoła. Przez nią Pan Jezus przekazuje światu wielkie orędzie o Bożym miłosierdziu oraz ukazuje wzór chrześcijańskiej doskonałości opartej na zaufaniu wobec Boga i postawie miłosierdzia wobec bliźnich.Siostra Faustyna została pierwszą Świętą kanonizowaną w Roku Wielkiego Jubileuszu, 30 kwietnia 2000 roku. Jej misja polega na trzech zadaniach:

1. Przybliżanie i głoszeniu światu prawdy objawionej w Piśmie Świętym o miłości miłosiernej Boga do każdego człowieka.

2. Wypraszanie Miłosierdzia Bożego dla całego świata przez: uczczenie wizerunku Jezusa Miłosiernego z napisem „Jezu, ufam Tobie”, szerzenie czci i obchód święta Miłosierdzia Bożego w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, odmawianie koronki do Miłosierdzia Bożego oraz rozważanie Męki Pańskiej i modlitwa w godzinie Miłosierdzia, godzinie śmierci Pana Jezusa - 15.00. „Nie odmówię duszy niczego, która mnie prosi przez Mękę moją” – tak powiedział Pan Jezus do św. Faustyny.

3. Zainspirowanie apostolskiego ruchu Miłosierdzia Bożego opartego na dążeniu do doskonałości drogą wskazaną przez św. Faustynę, oraz okazywanie miłosierdzia wobec bliźnich.

 

    

    Wcześnie rano  5 grudnia 2015 r. 52- osobowa delegacja z naszej parafii pod przewodnictwem ks. Marka Niewiadomskiego  wyruszyła do Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach, aby tam podczas uroczystej Mszy Św. przyjąć z rąk Sióstr ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia relikwie Św. Faustyny. Już w autokarze ks. wikary wprowadził nas w modlitewny nastrój tej jakże historycznej pielgrzymki. Powierzył naszą grupę pielgrzymującą i całą naszą parafię Bożemu Miłosierdziu i Maryi jako Matce Miłosierdzia oraz św. Faustynie. Ufni w Boże Miłosierdzie dotarliśmy do Sanktuarium w Łagiewnikach. W kaplicy Miłosierdzia Bożego o godz. 10,00 ks. Niewiadomski odprawił Mszę Św. w intencji parafian. Homilię rozpoczął od odniesienia do obrazu Jezusa Miłosiernego. Dalej mówił, że podobnie jak Święta chcemy zgłębiać moc Miłosierdzia Bożego, chcemy wyznać, że dla człowieka jedynym źródłem nadziei jest miłosierdzie Boga. Tak jak Ona z ufnością wołamy: JEZU, UFAM TOBIE! Jesteśmy grzeszni, ale Bóg Miłosierny czeka, abyśmy do Niego przyszli. Czeka jak Ojciec. Mówi do nas: Jeśli ufność będzie wielka, hojność moja nie ma granic. Chcemy ufać w Jego wszechmocną miłość. Jesteśmy wezwani, aby nieść to miłosierdzie innym, abyśmy byli apostołami miłosierdzia. Mamy to czynić poprzez: czyn, słowo i modlitwę.
    Na zakończenie homilii ks. wikary podziękował Siostrom ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia za przekazanie relikwii św. Faustyny. Wierzymy, że Jej kult przyczyni się do jeszcze większego poznawania miłosierdzia Bożego w naszej parafii, że będąc z nami w kościele będzie nas wspierać, i będzie najlepszą przewodniczką w drodze do Boga i Jego niezgłębionego miłosierdzia!

    Uroczyste przekazanie relikwii Św. Faustyny wraz z Certyfikatem nastąpiło po Komunii Świętej. Siostra Ignacja, przekazując relikwie ks. Niewiadomskiemu nawiązała do życia św. Faustyny, przybliżając ideę Miłosierdzia Bożego. Jezus nauczył nas dwóch modlitw: Modlitwy Pańskiej i Koronki do Miłosierdzia Bożego. Związał z tą modlitwą wielkie obietnice pod warunkiem odmawiania jej w duchu zaufania wobec Niego i miłosierdzia wobec bliźnich.  Siostra Ignacja ucieszyła się, że św. Faustyna ma wielu przyjaciół w naszej parafii. Powiedziała, że przekazuje relikwie do Kalet wraz z orędziem miłosierdzia. Życzyła nam, byśmy byli apostołami Bożego Miłosierdzia w naszej parafii i w świecie, który nas otacza.

Był to bardzo podniosły moment, który każdy z pielgrzymów przeżył bardzo mocno.

    Nasz pobyt w Sanktuarium w Łagiewnikach zakończyliśmy o godz.12.00.Dziękujemy Miłosiernemu Bogu za dar relikwii św. Faustyny. Mamy nadzieję, że Święta poprzez obecność w naszej parafii będzie za nami orędować. Relikwie to znak łaski Boga. To dar  a zarazem zobowiązanie. Św. Faustyna wyszła z klasztornej celi, by iść do człowieka i przypominać mu o miłosierdziu Bożym. Mówi, że Jemu trzeba zaufać, bo wezwanie „Jezu, ufam Tobie” nie pozostaje bez odpowiedzi ze strony Boga.

    Podarowane nam relikwie to iskra, „iskra, która przygotuje świat na ostateczne Jego przyjście”. My mamy te iskrę Bożej łaski rozniecać. I jak powiedział św. Jan Paweł II:

  „W Miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście.

Wszyscy odczuwamy radość, wzruszenie i wdzięczność  za dar przekazanych nam relikwii, które mogliśmy jako pierwsi ucałować. Ufamy, iż mała cząsteczka „napromieniowanego Bogiem” ciała św. siostry Faustyny, która znajduje się w relikwiarzu, będzie odtąd promieniować również na nasze 
życie osobiste, rodzinne i parafialne, czyniąc je szczęśliwszym, bo bliższym sercu Jezusa Miłosiernego. Bądźmy świadkami miłosierdzia”

 

 

 

 

 

 

 

Jak powstało nabożeństwo

do Bożego Miłosierdzia w naszej parafii?

     Kolega, Pan Edmund Rakoczy ze Strzebinia opowiedział mi, że w Parafii pw. św. Krzyża w Strzebiniu zawsze w trzeci piątek miesiąca o godz. 15.00 odprawiają nabożeństwo do Bożego Miłosierdzia, które on prowadzi. Przez godzinę przed wystawionym Najświętszym Sakramentem modlą się uwielbiając Boże Miłosierdzie i błagają o Miłosierdzie dla całego świata. Zapytał, czy bym się nie podjął wprowadzenia tego nabożeństwa w naszej parafii. Powiedziałem, że chętnie spróbuję. Tę propozycję  przestawiłem Pani Annie Marzec, bo ona wtedy prowadziła zawsze rano różaniec. Powiedzieliśmy kilku naszym znajomym, którzy codziennie chodzili do kościoła, że chcemy adorować przed Najświętszym Sakramentem Boże Miłosierdzie. Na początku powiedzieliśmy około 12. znajomym o naszym zamiarze, chcieliśmy w piątek 20 maja 1992 r. rozpocząć. Dzień wcześniej poprosiłem Ks. proboszcza Bernarda Fabiana o wystawienie o 15.00 Najświętszego Sakramentu. Chętnie na to wyraził zgodę. Dwa lata później w maju 1994 r. zebrało się nas w kościele już około 15. osób. Zaśpiewaliśmy trzykrotnie Jezu ufam Tobie i pieśń na wystawienie, a Ks. Proboszcz wystawił Najświętszy Sakrament. I tak zaczęliśmy, na początek rozważanie, potem Koronka do Bożego Miłosierdzia i Litanię do Bożego Miłosierdzia, a dalej krótkie rozważanie z Dziennika św. Faustyny i pieśń. Nie wiem, czy Ks. Proboszcz był z nami, raczej tak, myśmy po 40.minutach skończyli, potem było błogosławieństwo i rozeszliśmy sie do domu. Ale życzeniem naszym było, ażeby była odprawiona Msza św., o co  w imieniu chętnych chciałem poprosić. Kiedy rozmawiałem z Ks. Fabianem, ten sam powiedział, że byłoby dobrze po godzinnej adoracji uczestniczyć we Mszy św., na co odpowiedziałem, że to było celem mojej rozmowy. I tak już było, że ks. Proboszcz ogłosił już następne nabożeństwo połączone ze Mszą św. zachęcając  do udziału wiernych. Z Panią Anną Marzec prowadziliśmy te nabożeństwa do 18.10.2002 r. Następnie poprosiłem p. Jana Płonkę o dalsze prowadzenie. Przewodniczył modlitwie z p. Rufinem Mazurem do czasu jego choroby. Potem z p. Henrykiem Rogocz i tak jest do teraz.

Józef Meinert    

 

                 

                                                PRZEKAZANIE  RELIKWII

             
                          św. FAUSTYNY NASZEJ PARAFII

 

 

                                                                                     

 

 

 

       W związku z tym, że nasza parafia dostąpiła zaszczytu otrzymania daru w postaci relikwii św. s. Faustyny Kowalskiej  serdecznie zapraszamy parafian na pielgrzymkę do Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach, gdzie podczas Eucharystii w sobotę 5 grudnia br. o godz. 10:00 przekazane zostaną relikwie św. Siostry Faustyny. Relikwie przekazywane będą w klasztornej części Sanktuarium, w kaplicy z łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego. Wyjazd z parafii godz. 7.15, koszt przejazdu 30 zł. Uroczyste wprowadzenie relikwii św. s. Faustyny odbędzie się w niedzielę podczas Mszy św. o godz. 11.00. Po Mszy św. wierni zgromadzeni w świątyni będą mogli ucałować relikwiarz z relikwiami Apostołki Miłosierdzia. Św. s. Faustyna będzie z nami nie tylko duchem, w modlitwach zanoszonych do Bożego miłosierdzia, ale i ciałem. Relikwie mają nas jeszcze bardziej do Boga przybliżyć, pogłębić naszą wiarę i miłość do Boga oraz do drugiego człowieka, pomóc w drodze do zbawienia, bo „wiara bez miłości nie przynosi owocu”. 

 

 

Wieczór z Jezusem

 

     W piątek, 27 listopada br., na wieczornym czuwaniu w naszym kościele zgromadziła się młodzież z naszego dekanatu. Czuwanie przygotował ks. Marek Niewiadomski przy współudziale młodzieży.  Czuwanie dla uczestników jest  ważnym wydarzeniem,  to wieczór dla  Jezusa i nich samych.  Dla wielu z nich jest to wyjątkowy wieczór w ciągu całego miesiąca. Wtedy bowiem otwiera się  serce na  wszystkie sprawy i rzeczy, które chciałoby się powiedzieć Panu Bogu. Młodzież uczestnicząca w czuwaniu  tworzy  niepowtarzalny klimat. Pomaga on głębiej przeżyć spotkanie z Bogiem, doświadczyć jego realnej obecności, bliskości. W czasie adoracji Krzyża otwierają się na to, żeby stanąć w prawdzie z tym wszystkim, co się wydarzyło w ciągu miesiąca. Powiedzieć o tym, z czym sobie nie radzą .  I choć czasem nie jest łatwo, dzięki Duchowi Świętemu wszystko jest możliwe.

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                              Uroczysta Msza św. w int. służby liturgicznej, organistów,chóru i orkiestry

 

 

 

   W Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata parafia nasza celebrowała Święto Liturgicznej Służby Ołtarza. Odbyła się uroczysta Eucharystia, w czasie której dziękowano Bogu za dotychczasową formację. W czasie tej Mszy Św. miało również miejsce włączenie 19 chłopców do grona kandydatów na ministrantów.

   We wrześniu  ogłoszony został  nabór do służby, chłopcy, którzy się zgłosili się zostali aspirantami, a następnie po kilkumiesięcznym  przygotowaniu na zbiórkach zostają kandydatami na ministrantów i otrzymali komże.  

   Ceremonia rozpoczęła się o godz. 11.00 uroczystym wejściem. Kandydaci zajęli miejsca w pierwszych ławkach przed prezbiterium, a za nimi siedzieli ich rodzice jako ci, którzy są pierwszymi wychowawcami i przekazicielami wiary przez formację w Kościele Domowym. We wprowadzeniu do liturgii ks. Proboszcz W. Ciosmak podkreślił, jak wielkie znaczenie mają ministranci, którzy przez swoją posługę pomagają wiernym w przeżywaniu liturgii.

    Po Ewangelii odbył się pierwszy element uroczystości, jakim było przedstawienie i prośba skierowana  do ks. Proboszcza o przyjęcie kandydatów do grona ministrantów. Każdy kandydat po wyczytaniu podchodził do księdza i przez wypowiedzenie słowa "Jestem" wyrażał swoją gotowość do podjęcia posługi w Kościele.

    Po homilii nastąpił najważniejszy element obłóczyn. Księża celebrujący liturgię nałożyli komże chłopcom.  Ministrant powinien byś świadkiem Chrystusa i  jest to powołanie, które trzeba pielęgnować i rozwijać. Ministrantem jest się nie tylko w Kościele, ale również w domu, szkole.
  Wieczorem odbyło się krótkie spotkanie z ministrantami i lektorami oraz nowo przyjętymi kandydatami. Ks. Marek Niewiadomski dziękuje za pomoc w przygotowaniu spotkania Pani Anecie Rogocz, Pani Annie Parys, Pani Katarzynie Plaza, Pani Irminie Mikołajczyk,  Pani Magdalenie Kloze oraz Ks. Proboszczowi za przygotowanie dyplomów. 

       W ostatnia niedzielę roku liturgicznego 22 listopada br  święto obchodzili także Organiści i Chórzyści oraz Orkiestra z racji wspomnienia św. Cecylii, dziewicy i męczennicy z III wieku, patronki muzyki sakralnej i śpiewu kościelnego.  Bóg zapłać wszystkim uczestnikom wspólnej modlitwy. Służbie Liturgicznej, Organistom, Chórzystom,Orkiestrze życzymy wielu łask Bożych.

 

 

 

 

 

Wieczór Wszystkich Świętych

29 października 2015

 

      Niezwykle prosto, a zarazem głęboko brzmią dźwięczne słowa piosenki: „Taki duży, taki mały, może świętym być…” W tonie tych słów zaprosiliśmy dzieci wraz z rodzicami na Wieczór Wszystkich Świętych. To radosna, chrześcijańska propozycja. Organizowany wieczór pokazał małym i dużym, że warto w życiu podążać za wzorem świętych. Niejako w przeddzień Uroczystości Wszystkich Świętych barwny korowód oraz radosne zabawy i tańce w „świetnych świętych strojach” o tej radosnej, choć nieraz trudnej, drodze do świętości przypominały.
        Wieczór Wszystkich Świętych zaplanowano  na czwartek, 29 października br.  Rozpoczęła go wspólna Msza św. w naszym kościele. Tam również była inscenizacja legendy związanej z postacią św. Marcina, a dalej przemarsz barwnym korowodem  z lampionami, św. Marcinem na koniu  i orkiestrą do szkoły, gdzie odbyło się rozstrzygnięcie konkursu plastycznego na postać świętego i rozdanie nagród, dzielenie się rogalami świętomarcińskimi i były też ciepłe napoje. Czekała wszystkich wspaniała zabawa – Bal Wszystkich Świętych, a także wyjątkowy konkurs na „najpiękniejszy święty strój”. Wyjątkowy klimat Balu Wszystkich Świętych podkreśliły  stroje uczestników – uczestnicy balu przebrali się za swojego patrona lub innego świętego. W organizację tego wydarzenia doskonale włączyli się także rodzice, którzy przygotowali pyszne domowe ciasta po to, by włączyć się w ideę dzielenia się tym, co mamy jak św. Marcin. Dochód ze sprzedaży tych pyszności zostanie bowiem przekazany na cele charytatywne, chcemy przekazać zebraną kwotę 653 zł. na organizację akcji Szlachetna Paczka. Dzieci przygotują paczki świąteczne i odwiedzą ludzi potrzebujących opieki -podopiecznych Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Kaletach oraz Domu Seniora w Kaletach.   
      Warto było w ten interesujący i radosny sposób zabawy uczynić dla swoich dzieci kolejną lekcją świętości. Wystarczyło przebrać się za świętego, wziąć ze sobą lampion, garść dobrego humoru i przyjść na Wieczór  Wszystkich Świętych. Wystarczyła także chęć zaangażowania się w organizację ze strony ks. Marka Niewiadomskiego, który zorganizował konkursy, przygotował z młodzieżą wystawę prac w kościele, modlił się z dziećmi podczas Mszy św., przeprowadził konkurs na najlepszy strój świętego. Wspomagał go ks. Proboszcz W. Ciosmak, który przygotował nagrody dla uczestników konkursu oraz pomógł w wyborze strojów. Osobą zaangażowaną w organizację była także Pani Zuzanna Jelonek, która przygotowała przemarsz ulicami miasta, przygotowała inscenizację o św. Marcinie, zorganizowała poczęstunek w postaci rogali św. Marcina. Dziękujemy orkiestrze, strażakom, Państwu Bonk za udostępnienie konia dla postaci św. Marcina, burmistrzowi miasta za przekazanie funduszy na zakup rogali, nauczycielom zaangażowanym w sprzedaż ciast, także rodzicom uczniów za przekazane ciasta, a przede wszystkim za przygotowanie dzieciom strojów świętych, wśród których można było znaleźć postacie m.in. św. Franciszka, Matki Teresy z Kalkuty,św. Mikołaja, dwóch papieży i kilka zakonnic, św. Hubertusa, św. Łucji  oraz wiele innych mniej lub bardziej zidentyfikowanych świętych.

 

RELACJA  z wydarzenia  w  GOSCIU NIEDZELNYM   
 
       http://gliwice.gosc.pl/doc/2791975.Papieze-nie-przyjechali-na-koniu

                       http://gliwice.gosc.pl/gal/spis/2791977.Wieczor-Wszystkich-Swietych-w-Kaletach

 

 

 

 

 

Msza św. w intencji Ojczyzny

 

 

      11 listopada 2015 r.w ramach obchodów Święta Niepodległości w naszym kościele została odprawiona  Msza św. za Ojczyznę dla wszystkich mieszkańców naszego miasta.  Uroczystej Eucharystii przewodniczył Ks. Proboszcz Wojciech Ciosmak, który wygłosił też okolicznościową homilię. We Mszy św. wzięli udział przedstawiciele Samorządu, poczty sztandarowe oraz liczni mieszkańcy naszego miasta. Od strony muzycznej uroczystość uświetniła orkiestra.

     Po Mszy św. w drugiej części obchodów, nastąpił przemarsz pod Pomnik Bojownikom o Wolność i Demokrację, gdzie po wysłuchaniu hymnu delegacje złożyły wiązanki kwiatów jako dowód pamięci o wszystkich, którzy oddali życie za Ojczyznę. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Modlitewna ewangelizacja 

 

 z TRĄBKAMI JERYCHA

 

 

 

 

 

    Obecność Ikony Krzyża  zgromadziła w naszym kościele bardzo wielu - nie tylko młodych - ludzi na wieczornej  modlitwie. Adoracja Krzyża pozwoliła każdemu, kto tylko chciał, zbliżyć się do tajemnicy zbliżającego się  Święta Wszystkich Świętych.  Modlitwa śpiewem, a także chwile ciszy stwarzały atmosferę do zwyczajnej, a jednocześnie wyjątkowej rozmowy z Jezusem.

     30 października 2015 r. odbyło się w naszym kościele Dekanalne Czuwanie Młodzieży. Młodzież naszego dekanatu  i zebrani parafianie uczestniczyli w spotkaniu formacyjno-modlitewnym. O godz. 19.00 wszystkich zebranych przywitał ks. Marek Niewiadomski. Następnie przy wystawionej Ikonie Krzyża odbyła się adoracja prowadzona przez młodzież naszej parafii. Modlitwę ubogacali swoim śpiewem członkowie zespołu TRĄBKI JERYCHA.  Tematyka adoracji była związana z osobą Jezusa Chrystusa jako Króla, który powinien i chce zagościć w naszych sercach. Była także chwila na osobiste świadectwo przeżywania swojej wiary.  Wspólna modlitwa i profesjonalny śpiew pozwoliły stworzyć wspólnotę tych, którzy swoje życie chcą budować na fundamencie Chrystusa, a ufając Panu odzyskiwać siły. Każdy z obecnych mógł znaleźć coś dla siebie. Doświadczyć tego, że jest na właściwym miejscu. Adoracja zakończyła się odśpiewaniem Apelu Jasnogórskiego.

   Bóg zapłać ks. Markowi Niewiadomskiemu i wspaniałym ludziom z  zespołu TRĄBKI JERYCHA. W myślach mamy jedno słowo: "dziękujemy", bo dzięki nim razem mogliśmy budować nowy fundament dla naszej wiary. Dzięki ich muzyce będąc przy  krzyżu  odczuwaliśmy  radość, wdzięczność, wzruszenie, spokój... Trzeba nam dać z siebie jak najwięcej, aby te chwile zdziałały w naszym życiu cuda i umacniały naszą wiarę.

Kaletańska Młodzież Katolicka

    

     

     

      

          

 

 

 

Wieczór Wszystkich Świętych

 

29 października 2015

 

 

 

      Niezwykle prosto, a zarazem głęboko brzmią dźwięczne słowa piosenki: „Taki duży, taki mały, może świętym być…” W tonie tych słów zaprosiliśmy dzieci wraz z rodzicami na Wieczór Wszystkich Świętych. To radosna, chrześcijańska propozycja. Organizowany wieczór pokazał małym i dużym, że warto w życiu podążać za wzorem świętych. Niejako w przeddzień Uroczystości Wszystkich Świętych barwny korowód oraz radosne zabawy i tańce w „świetnych świętych strojach” o tej radosnej, choć nieraz trudnej, drodze do świętości przypominały.
        Wieczór Wszystkich Świętych zaplanowano  na czwartek, 29 października br.  Rozpoczęła go wspólna Msza św. w naszym kościele. Tam również była inscenizacja legendy związanej z postacią św. Marcina, a dalej przemarsz barwnym korowodem  z lampionami, św. Marcinem na koniu  i orkiestrą do szkoły, gdzie odbyło się rozstrzygnięcie konkursu plastycznego na postać świętego i rozdanie nagród, dzielenie się rogalami świętomarcińskimi i były też ciepłe napoje. Czekała wszystkich wspaniała zabawa – Bal Wszystkich Świętych, a także wyjątkowy konkurs na „najpiękniejszy święty strój”. Wyjątkowy klimat Balu Wszystkich Świętych podkreśliły  stroje uczestników – uczestnicy balu przebrali się za swojego patrona lub innego świętego. W organizację tego wydarzenia doskonale włączyli się także rodzice, którzy przygotowali pyszne domowe ciasta po to, by włączyć się w ideę dzielenia się tym, co mamy jak św. Marcin. Dochód ze sprzedaży tych pyszności zostanie bowiem przekazany na cele charytatywne, chcemy przekazać zebraną kwotę 653 zł. na organizację akcji Szlachetna Paczka. Dzieci przygotują paczki świąteczne i odwiedzą ludzi potrzebujących opieki -podopiecznych Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Kaletach oraz Domu Seniora w Kaletach.   
      Warto było w ten interesujący i radosny sposób zabawy uczynić dla swoich dzieci kolejną lekcją świętości. Wystarczyło przebrać się za świętego, wziąć ze sobą lampion, garść dobrego humoru i przyjść na Wieczór  Wszystkich Świętych. Wystarczyła także chęć zaangażowania się w organizację ze strony ks. Marka Niewiadomskiego, który zorganizował konkursy, przygotował z młodzieżą wystawę prac w kościele, modlił się z dziećmi podczas Mszy św., przeprowadził konkurs na najlepszy strój świętego. Wspomagał go ks. Proboszcz W. Ciosmak, który przygotował nagrody dla uczestników konkursu oraz pomógł w wyborze strojów. Osobą zaangażowaną w organizację była także Pani Zuzanna Jelonek, która przygotowała przemarsz ulicami miasta, przygotowała inscenizację o św. Marcinie, zorganizowała poczęstunek w postaci rogali św. Marcina. Dziękujemy orkiestrze, strażakom, Państwu Bonk za udostępnienie konia dla postaci św. Marcina, burmistrzowi miasta za przekazanie funduszy na zakup rogali, nauczycielom zaangażowanym w sprzedaż ciast, także rodzicom uczniów za przekazane ciasta, a przede wszystkim za przygotowanie dzieciom strojów świętych, wśród których można było znaleźć postacie m.in. św. Franciszka, Matki Teresy z Kalkuty,św. Mikołaja, dwóch papieży i kilka zakonnic, św. Hubertusa, św. Łucji  oraz wiele innych mniej lub bardziej zidentyfikowanych świętych.

RELACJA  z wydarzenia  w  GOSCIU NIEDZELNYM   
 
       http://gliwice.gosc.pl/doc/2791975.Papieze-nie-przyjechali-na-koniu

                       http://gliwice.gosc.pl/gal/spis/2791977.Wieczor-Wszystkich-Swietych-w-Kaletach

 

Wszystkim uczestnikom konkursu plastycznego pn. Moja ulubiona postać świętego  za udział serdecznie dziękujemy.

Ia (7)     

Ib (1) 

Ic (12)  

Id (4) 

IIa (16) 

II b (2) 

IIc (6) 

IIIa (18) 

III b (3)

IIIc (13)  

IVa (13) 

    IVb (15)
96.  Badura Maciej
97.  Biadacz Maksymilian
98.  Cieślik Filip
99.  Galios Kornelia
100.   Galios Mikołaj
101.Imiołczyk Szymon
102 Jon Bartosz
103 Jon Michał
104 Karmańska Angelika
105. Krzymińska Emilia
106  Mazur Marcin
107. Mikołajczyk Wojciech
108  Myrcik Klaudia
109 Warian Natalia
110  Wawrzyniak Danuta

Va (15)  

Vb (3)    

VIa (12)  

VIb (3)       

VIc (8)       

 

 

Film  https://www.facebook.com/KaletanskaMlodziezKatolicka 

 

 

Regulamin konkursu plastycznego 

„Mój ulubiony święty”

 Cele konkursu:

v Wskazywanie pozytywnych wzorców postępowania

v Zachęcenie uczniów do poznania postaci świętych

v Wzmacnianie świadomości istnienia dobra w każdym człowieku

v Rozwijanie wyobraźni, wrażliwości i zdolności plastycznych uczniów
 

Regulamin konkursu:

1. Konkurs jest przeznaczony dla  dzieci przedszkolnych, uczniów klas I-VI oraz uczniów gimnazjum.

2. Każdy uczestnik konkursu wykonuje pracę plastyczną na temat: „Mój ulubiony święty”.

3. Prace formatu  A4 mogą być wykonane dowolną techniką i mają przedstawiać postać wybranego świętego w dowolnej sytuacji z Jego życia.

4. Każdy uczestnik może zgłosić do konkursu jedną, samodzielnie wykonaną pracę.

5. Każdą pracę należy opisać na odwrocie w następujący sposób:

-  Imię, nazwisko oraz wiek autora pracy

- Jaki święty znajduje się na obrazku

6. Konkurs rozpoczyna się 15 października 2015 roku. 

7. Prace należy dostarczyć  do 22 października 2015 r. (czwartek) do Publicznej Szkoły Podstawowej nr 1 w Kaletach lub do zakrystii w kościele. Rozstrzygnięcie konkursu i wręczenie nagród nastąpi 29 października 2015 r. 

8. Komisja konkursowa będzie oceniać prace w kategoriach wiekowych. Liczyć się będzie samodzielność, estetyka pracy oraz oryginalność pomysłu. 

9. Każdy uczestnik konkursu otrzyma pamiątkowy dyplom, 
a autorzy prac nagrodzonych dodatkowo nagrody niespodzianki. 

10. Prace zostaną zaprezentowane w naszym kościele.

11. Wykonanie pracy na konkurs jest równoznaczne ze zgodą na przetwarzanie danych osobowych autorów.

Serdecznie zachęcamy do wzięcia udziału.

Organizatorzy

 

 

JUBILEUSZOWE URODZINY KS. PROBOSZCZA WOJCIECHA CIOSMAKA

 

 

 

Z   okazji 50 –tych Urodzin życzymy księdzu Proboszczowi wiele radości, 

zdrowia, niesłabnącego ducha w kapłańskiej posłudze. 

Niech Najświętsza Panna otacza DOSTOJNEGO JUBILATA matczyną opieką,

szczególnie w trudnych chwilach

i wyprasza u Syna potrzebne łaski.

Podejmowany trud zmagania się z codziennością

niech pozwala dostrzegać piękno i głębię życia.

Szczęść Boże!

 

 

 

W środę, 21 października 2015 roku swoje święto 50. urodzin obchodził proboszcz naszej parafii, Ksiądz Wojciech Ciosmak. W tym dniu odbyła się uroczysta Eucharystia w intencji naszego Pasterza. Prosiliśmy w niej o liczne dary Ducha Świętego dla Księdza Wojciecha, które są tak potrzebne w trudnej posłudze kapłańskiej. Oprawę muzyczną zapewniła nasza orkiestra i chór SONATA .

Uroczystość rozpoczęła się liturgią mszy św., której przewodniczył Jubilat w asyście ks. Marka Niewiadomskiego i ks. Michała Wąsa oraz specjalnego gościa - ks.. Piotra Adamskiego. Po zakończeniu dziękczynnej modlitwy był czas na składanie życzeń od księży wikarych, przedstawicieli instytucji i grup parafialnych oraz  wspólne odśpiewanie pieśni: "Życzymy, życzymy”.

Ta magiczna życiowa granica wieku była okazją do pewnej rekapitulacji działań, podjętych przez Ks. Proboszcza, do retrospektywnego spojrzenia w przeszłość i wyrażenia nadziei na nowy etap życiowych wyzwań, bogatszych o doświadczenia i wiedzę, czerpaną z przeszłości. A pięćdziesięcioletnia przeszłość księdza Proboszcza to 25 lat spędzonych w służbie kapłańskiej, z czego 14 lat w służbie Bogu i ludziom w parafii w Kaletach. Dzięki parafianom i ich ofiarności możliwe było zrealizowanie wielu działań i przedsięwzięć.

- Bóg stawia na mojej drodze kapłańskiej ludzi, którzy mnie wspierają, dla których i dzięki którym mogę pełnić swoją posługę kapłańską. Przeświadczenie, że nie jestem sam dodaje mi sił i motywuje do działania. Dziś, za każdego z was dziękuję Panu Bogu – powiedział w słowach podziękowania ks. Wojciech .

Jubileusz 50-lecia jest odznaką mądrości oraz dojrzałości. Obydwie te wartości są godne świętowania. Z tej wyjątkowej okazji składamy ks. Wojciechowi Ciosmakowi najserdeczniejsze życzenia zdrowia, wielu sił i codziennej radości wraz ze słowami podziękowania i wdzięczności za wszelkie podjęte trudy i starania.

 

 

 

 

POŚWIĘCENIE  KRZYŻA

    W niedzielne popołudnie  11. pażdziernika br. o godz. 15.00  przeżywaliśmy ważne wydarzenie w naszej parafii - poświęcenie krzyża przy ulicy Wolności. Pogoda, parafianie i religijna atmosfera – towarzyszące uroczystości – dopisały. Aktu poświęcenia krzyża dokonał ks. Proboszcz Wojciech Ciosmak w asyście służby liturgicznej.  W atmosferze modlitwy i skupienia  podkreślił, że krzyż z wizerunkiem Chrystusa to chrześcijański znak zbawienia - wyraz wiary i ufności Bogu, do którego wszyscy podążamy z nadzieją życia wiecznego. Po poświęceniu zebrani uczestnicy tego wydarzenia wspólnie odmówili koronkę do Bożego Miłosierdzia. Wszystkim, którzy wsparli przedsięwzięcie i przyczynili się w jakikolwiek sposób do powstania krzyża oraz przygotowali uroczystość poświęcenia krzyża , należą się słowa podziękowania. Bóg  zapłać.

 

         

     

 

 

 

 

CZUWANIE W DUCHU TAIZE - CZUWANIEM SERCA

 

    Modlitwa, która jest czuwaniem,  pozwala człowiekowi zebrać się w sobie, rozpoznać na nowo swoje pragnienia i przywrócić im harmonię. Taka modlitwa przygotowuje serce do czuwania w sytuacjach domagających się świadectwa.  
   W piątkowy wieczór 25 września br.  dzwony  kolejny raz wzywały  do  naszego kościoła na modlitwę. Po Mszy św. młodzieżowej  w naszej świątyni  wybrzmiały śpiewy, które w słowach wyrażały prawdy wiary.  Było to  wyjątkowe  spotkanie z Bogiem, kolejne  doświadczanie wspólnotowej modlitwy. Czuwanie to wydaje się być odpowiedzią na poszukiwania młodych, by poprzez  modlitwę prostą, modlitwę medytacyjną i modlitwę serca  wyjść poza siebie i zbliżyć się do Boga. Uczestnicy wspólnotowej modlitwy mieli szansę „przysłuchać swojemu sercu”, „pomyśleć o swoich problemach”, „wyrzucić z siebie wszystko”, „odetchnąć”, „spojrzeć na siebie”, „zrzucić maski”… Czuwanie w duchu TAIZE było  „czuwaniem serca”. „Z całą pilnością strzeż swego serca” - mówi Księga Przysłów, „bo życie ma tam swoje źródło.” (Prz 4,23) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PODZIĘKOWANIE 

 

 

Dziękując Bogu za jubileusz 25-lecia kapłaństwa, pragnę podziękować wszystkim za towarzyszenie mi z modlitwą i Komunią św. we Mszy św. jubileuszowej.

Dziękuję za skierowane do mnie życzenia. Są one dla mnie znakiem nie tylko ludzkiej życzliwości, ale i Bożego wsparcia.

Dziękuję mojemu bratu ks. Adamowi i kuzynowi  ks. Henrykowi, Ks. Zygmuntowi Nabzdykowi, Diecezjalnemu Ojcu duchownemu za wygłoszone Słowo Boże, siostrze Ewie i całej Rodzinie, kapłanom, władzom samorządowym Kalet, wszystkim Parafianom za podtrzymywanie moich rąk wzniesionych w dziękczynnej i błagalnej modlitwie. To daje siłę wierzyć, że Bóg z każdej okoliczności wyprowadzi dobro.

Z całego serca dziękuję wszystkim za pomoc w przygotowaniu tej uroczystości i jej przeżyciu jako dziękczynienie Bogu za dar kapłaństwa.

Niech Maryja uprosi, by ten jubileusz kapłaństwa przyczynił się do jego owocności dla dobra Parafii i Kościoła.

 

Z wdzięcznością Bogu i ludziom

ks. Wojciech Ciosmak

Proboszcz

 JUBILEUSZ 25 - lecia KAPŁAŃSTWA ks. PROBOSZCZA

Dzisiejsza niedziela była szczególnym dniem w naszej parafii. Ksiądz Proboszcz naszej parafii Wojciech Ciosmak obchodził jubileusz 25-lecia kapłaństwa. Z tej okazji o godzinie 11:00, Jubilat sprawował dziękczynną Eucharystię. Podczas tej  Mszy Świętej przedstawiciele dzieci, młodzieży i starszych, złożyli w imieniu wszystkich parafian, życzenia z okazji Jubileuszu 25-lecia kapłaństwa.

Czcigodny Jubilacie!

Chcielibyśmy  serdecznie Ci podziękować za Twoją nieocenioną dobroć  za zrozumienie, troskę, obecność, za wspólne budowanie domu na skale mimo, iż piasek przesypuje się w klepsydrze czasu. Dzisiaj na kolejne lata posługi  pragniemy życzyć Ci, by Boża miłość i błogosławieństwo zawsze i wszędzie Cię ogarniała, by Chrystusowy pokój gościł w sercu i aby towarzyszyli Ci przyjaciele, z którymi łatwiej znieść trudy i dzielić radości życia.  Serdeczne życzymy: dobrego zdrowia, długich lat życia oraz sił do kontynuacji misji kapłańskiej,  radości oraz zadowolenia z poczucia dobrze wypełnionej misji życiowej. 
Z wyrazami szacunku: 
Parafianie

Jubileusz Proboszcz ma,

święto dziś parafia ma,

Proboszczu nasz

czy pamiętasz dzień

gdy kapłanem stałeś się?

Był to dzień,

wielki dzień,

szczęście wypełniało Cię,

Twoja praca, trud i znój

to dla nas łask Bożych zdrój!

Za Twą troskę i ofiarę,

lata pracy i starania

niech Ci  Pan Bóg błogosławi

na następne długie lata !

My  życzenia Ci składamy,

życzeń moc  z modlitwą wraz

oto podarunek nasz,

żyj Proboszczu długie lata,

niech Ci Anioł wieniec splata,

a w tym wieńcu same róże.

Żyj proboszczu

wśród nas  jak najdłużej!

         

     r

 

Tak było 16 czerwca 1990 r. 

Wieczerzać z Panem przyszło Ci w udziale

i Chleb żywota przyjąć z rąk Jego

i iść z tym darem,

by rozdzielać Go ludziom i Boga głosić wszechmogącego.

 Pan sam zapytał, czy chcesz iść za Nim,

czy masz dość siły podjąć wyzwanie.

Serce Ci wtedy TAK powiedziało, więc rzekłeś:

Wola Twoja niech się stanie.

I już 25 lat podążasz drogą kapłaństwa,

by swe święte marzenia przemieniać w czyny
i światu ukazywać Ewangelię Pana.

Życzymy Ci dużo zdrowia i sił w dalszym kapłańskim posługiwaniu.

Życzymy, byś dalej z nadzieją podążał za Panem drogami świętości.

Niech Ci Pan błogosławi.

 

 

 

ZAKOŃCZENIE ROKU SZKOLNEGO I KATECHETYCZNEGO

To szczególnie tęsknie wyczekiwany przez uczniów i nauczycieli dzień - 26 czerwca zakończył się rok szkolny AD 2014/2015. Tradycyjnie została odprawiona z tej okazji Msza św. w naszym kościele dla uczniów szkoły podstawowej i gimnazjum. W kazaniu księża sprawujący Eucharystię zwracali uwagę, że uczniowie winni wyrażać Bogu wdzięczność - za dany im czas, możliwość rozwoju talentów i poszerzenia horyzontów oraz wszystkie łaski, które w kończącym się roku szkolnym stały się ich udziałem. Apelowali także, aby wykorzystać dobrze czas wakacji w taki sposób, by nie stanowił oddalenia od Boga i drugiego człowieka.

 

CZERWCOWE CZUWANIE 

 

 Czerwiec - to miesiąc szczególnego kultu Serca Bożego i Tajemnicy Eucharystii. W ostatni piątek miesiąca młodzież naszej parafii zgromadziła się w kościele na modlitewnym czerwcowym czuwaniu  przy IKONIE KRZYŻA, by podjąć trud kontemplacji oblicza Jezusa Chrystusa jako ukrzyżowanego „Pana chwały”.  Po Mszy św. o g. 18.30  byli, by wspólnie ze wszystkimi zgromadzonymi uwielbiać Chrystusa grając, śpiewając i ciesząc się Jego obecnością. Spotkanie zakończyła  indywidualna modlitwa. Czuwanie w pierwszym dniu wakacji było swoistym «przystankiem» na  szlaku młodych  oraz kolejną ich próbą budowania życia na skale, którą jest Chrystus. Ks. Marek Niewiadomski  zadbał o to, aby to spotkanie młodzieży z krzyżem prowadziło do wewnętrznego spotkania w wierze z Tym, który umarł za nas na krzyżu, dla nas zmartwychwstał i żyje, by obudziło  pamięć o Jezusie, uwielbienie i wdzięczność dla Niego i pociągnęło do oddania Jezusowi życia. Czuwanie było dla zgromadzonych  kolejną  okazję przypomnienia prawdy o duchowym  dziedzictwie krzyża.

 

URODZINY KS.WIKAREGO

 

Z okazji urodzin

Ks. Wikaremu Michałowi Wąsowi

składamy  serdeczne życzenia

obfitych Bożych łask.

Niech Duch Święty opromienia swym światłem

każdy dzień  kapłańskiej posługi,

Jezus niech zawsze będzie  Przyjacielem,

a Maryja niech przygarnia Księdza  do swego serca.

  

 

Pielgrzymka do Leśniowa

     13 maja 2015 r. dzieci klas III szkoły podstawowej  wyruszyły z ks. Proboszczem, wychowawcami i rodzicami  w  swoją pierwszokomunijną pielgrzymkę do Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej, Patronki Rodzin. Pielgrzymka miała charakter dziękczynny. To pierwsza pielgrzymka dzieci z naszej parafii do tak niezwykłego miejsca kultu, które ma niepowtarzalny klimat i indywidualny charakter, bo tutaj Maryja w sposób szczególny patronuje rodzinom. Pielgrzymce przewodniczył proboszcz naszej parafii ks. Wojciech Ciosmak. Dziękując za dar I Komunii świętej wszyscy modlili się także, aby Maryja za pośrednictwem swego Syna wypraszała wiele łask, szczególnie te w rodzinie. Modlili się także za młode pokolenie, by miało mocne oparcie w rodzinie, a także by Kościół wypełniał swoje posłannictwo szczególnie w rodzinach i przez rodziny.

 

 

 

 

  Czuwanie  modlitewne  

Z Maryją pod Krzyżem

 

  W piątkowy wieczór 29 maja 2015 r. młodzież naszej parafii wraz z ks. M. Niewiadomskim zgromadziła się wokół Krzyża. Czuwanie poświęcone      było Maryi jako Rodzicielce, Opiekunce Jezusa i co najważniejsze -  Maryi jako tej, która stała pod Krzyżem Jezusa. Maryja, jako najpokorniejsza
 i najwierniejsza Służebnica Pańska, miała szczególny udział w dziele zbawczym Chrystusa, wiodącym przez krzyż. W rozważaniach dziękowali za przyjęcie Woli Bożej, za Jej uczestnictwo w całym życiu Jezusa od narodzin, przez ofiarowanie, znalezienie, słuchanie Jego nauki aż po Golgotę. 
Na koniec czuwania wszyscy chwycili się za ręce przed ołtarzem, by razem zaśpiewać Apel Jasnogórski.  Młodzi  nasi parafianie kontemplowali cierpienia, jakie były udziałem Matki Bożej, która - jak nikt inny - była zjednoczona z Chrystusem, również w Jego męce, cierpieniu i śmierci.

 

 

Boże Ciało w naszej parafii

Boże Ciało to uroczystość ku czci Najświętszego Sakramentu, jej głównym punktem jest procesja. Wyszliśmy na ulice z Chrystusem obecnym w Najświętszym Sakramencie, żeby Jego błogosławieństwo mogło dotrzeć do każdego człowieka. Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej jest przede wszystkim okazją do tego, by obecność Jezusa w tajemnicy Eucharystii  uczynić świadectwem dla innych.

Tegoroczna  procesja Bożego Ciała  wyruszyła  po Mszy św.  o godz.8.00  i kierowała się do czterech ołtarzy.  Na zakończenie udzielone zostało błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem wszystkim zgromadzonym. Dziękujemy wszystkim, którzy  przygotowali ołtarze oraz włączyli się  w przebieg procesji.

  

  

    

 

 

 PIKNIK RODZINNY

 

   30.05.2015r. w Parku w Jędrysku Wolontariusze Światowych Dni Młodzieży  we współpracy z Parafią pw. św. Józefa  w Kaletach  oraz  Urzędu Miasta Kalety i  Miejskiego Domu Kultury  zorganizowali  "Festyn Rodzinny ”. Tego dnia   przygotowano dla wszystkich gości, a szczególnie dzieci z okazji Dnia Dziecka,  szereg atrakcji, min. inscenizację Czerwonego Kapturka po śląsku, program artystyczny dzieci  z  Miejskiego Przedszkola  nr 1 w Kaletach oraz Niepublicznego Przedszkola z Oddziałami Integracyjnymi Bystrzaki,  program ekologiczny uczniów szkoły podstawowej, występ Mażoretek, zajęcia taneczno-ruchowe, występ  dzieci z zespołu Mała Mi na Ludowo, konkursy, biegi , fontannę czekoladową z owocami, loterię fantową i inne atrakcje.  Młodzi wolontariusze postawili na własne siły, wykorzystali swój potencjał organizacyjny i młodzieńczy zapał.  Przybyli goście mogli wziąć udział w aukcji gadżetów Światowych Dni Młodzieży, prowadzonej przez Jakuba Borka. Licytowana była także specjalna przesyłka  ofiarowana wolontariuszom ŚDM  przez Szymona Hołownię, a przywieziona aż z Afryki  z Kasisi, gdzie mieści się największy sierociniec w Zambii. Prowadzą go polskie siostry zakonne. 
  Oprócz atrakcji artystycznych  można było odpocząć  rodzinnie przy stolikach, a dzieci mogły bawić się w tym czasie  korzystając z placu zabaw, mogły grać w różne gry rozłożone na kocach lub układać różnokolorowe klocki, niektórzy  ustawili sie do  artystycznego malowania twarzy.  W czasie pikniku  serwowano przepyszne ciasta , których różnorodność i bogactwo smaków  zadziwiało wielu.  Ci, których „dopadł” większy głód lub woleli zjeść coś bardziej konkretnego, mogli skorzystać z  przekąsek serwowanych przy wiejskim stole lub posilić się pysznościami z grilla. Nasi najmłodsi goście chętnie kupowali losy na loterii fantowej. Atrakcji było co niemiara, a pogoda mimo dość kapryśnej w tym roku, tego dnia był wprost wymarzona na rodzinny piknik pod chmurką...., jednak  w godzinach wieczornych  nagle pojawił się deszcz i impreza  na krótki czas opustoszała, by przed godziną 19.00 zgromadzić  sympatyków Grzegorza Poloczka  z Kabaretu RAK, słynnego śląskiego aktora kabaretowego, tekściarza. Swoim śpiewem i rozśmieszaniem publiczności umilał czas licznie zgromadzonej publiczności. Festyn zakończył się projekcją filmu Atlas chmur  około godz. 22.00. Dochód uzyskany podczas imprezy wyniósł  5500 zł. Pieniądze zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami zostaną przeznaczone na organizację Światowych Dni Młodzieży  w 2016 r., szczególnie grupy  młodych ludzi, którzy będą zakwaterowani w Kaletach. Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy pomogli  zorganizować tę imprezę. Szczególne podziękowania  wszystkim sponsorom, którzy aktywnie wspomagali młodych i zaangażowali się w przygotowania tego dnia. Nie zawiedli i rodzice wolontariuszy, którzy jak zwykle, gdy zachodzi potrzeba, chętnie służą pomocą - za co serdecznie im dziękujemy. Atrakcje tego dnia zorganizowane dla dzieci i rodziców pokazały zdrowy sposób spędzania wolnego czasu oraz dobry sposób na integrację rodziny. 

Składamy serdeczne podziękowanie wszystkim ofiarodawcom fantów i sponsorom. Wśród przyjaznych nam firm znaleźli się"

1. SKLEP SPOŻYWCZY „DELIKATESY” J. Olek

2.SKLEP WIELOBRANŻOWY A.Lisiecka

3. FIRMA HANDLOWO -USŁUGOWA „Joanna” J.Czornik, A. Parys

4. Firma handlowo-usługowa â  Duetâ   Ewa Budny

5. ZAKŁAD FRYZJERSKI „VENUS” M. Lach

6. SKLEP „EL- VID” Marian Budny, Michał Parys

7.„PRODBRUK”  Zygfryd i Oskar Peła

8. FIRMA HANDLOWO – USŁUGOWA M. Labus

9. Firma Usługowo- handlowa Czesław Krus

10. Restauracja "Casyno" Sabina Respondek

11.Wielobranżowe Przedsiębiorstwo Handlowe â  Żakâ   Marcin Żak

12." Butik"   Gabriela Maruszczyk

13..Sklep  "  Trendy"  Patrycja Masoń

14. Sklep spożywczy " Fronczek"   Helena Fronczek

15.Przedsiębiorstwo handlowo-usługowe "  Kon-flex"   Krystyna Kruczek

16.Biuro podróży " Atlantyda"   Anna Gałeczka

 PODZIĘKOWANIA KIERUJEMY W STRONĘ RODZICÓW UCZNIÓW SZKOŁY PODSTAWOWEJ I GIMNAZJUM, KTÓRZY ODPOWIEDZIELI NA NASZ APEL I OFIAROWALI DOWOLNE UPOMINKI NA LOTERIĘ. Dziękujemy Panu Tomaszowi Bregule za nagłośnienie, Panu Markowi Strzebińczykowi za projekcję filmu, burmistrzowi naszego Miasta K.Kandzi  za pomoc w organizacji, p. Beacie Brol za przeprowadzenie biegów, wszystkim występującym i ich opiekunom za sympatyczny udział. 

 Dziękujemy wszystkim tym, którzy przyczynili się poprzez udział w festynie do integracji naszej  parafialnej społeczności. 

         

       

     

    

Serdecznie zapraszamy wszystkie dzieci, rodziców oraz bliskich na Piknik Rodzinny, który odbędzie się 30.maja.2015 r. (sobota) od godzinie 15:00 w parku w Jędrysku.

Podczas pikniku będzie loteria fantowa, liczne atrakcje dla dzieci, konkursy, biegi na krótkich dystansach, pokazy umiejętności  dzieci, prowadzona będzie licytacja, zebrane fundusze z licytacji i loterii  będą przekazane na organizację Światowych Dni Młodzieży i przyjęcie 50 -osobowej grupy młodzieży zagranicznej w naszej parafii. Liczymy na Państwa dobre serca :-)

Zapewniamy dobrze zaopatrzony bufet, przepyszne ciasta, kiełbaski z grila, zimne i ciepłe napoje.

Zapewniamy znakomitą zabawę, cudowną atmosferę i dużo pyszności dla naszych gości.

Prosimy o zabranie ze sobą dobrego humoru. Zadba też o dobra dawkę humoru reprezentant KABARETU RAK.

 WOLONTARIUSZE ŚWIATOWYCH DNI MŁODZIEŻY

     

 

Piesza pielgrzymka do Koszęcina

 

 

  W  niedzielny  ranek, 31 maja 2015 r , w Święto Świętej Trójcy  mała miejsce tradycyjna  piesza pielgrzymka parafian z Kalet do Koszęcina.  Pielgrzymi  ze śpiewem  przeplatanym modlitwą i rozważaniami wyruszyli  jak co roku  po  pierwszej Mszy św.  w kierunku Koszęcina .  Na pielgrzymkę udała się  grupa  parafian, w tym ks. wikary Michał Wąs, który czuwał nad organizacją i przebiegiem pielgrzymki.  W tym roku pogoda dopisała i pątnicy odbyli wędrówkę do zabytkowego kościoła w sąsiedniej miejscowości nie zaznając deszczowego dyskomfortu. Przez wiele dziesięcio-, a nawet stu-leci  był  to bardzo uroczysty  dzień, bowiem do  kościoła pw. Świętej  Trójcy  zjeżdżali wierni nawet z dalszych okolic, szczególnie w czasach, kiedy przyciągała ich sława cudownego źródełka, przy którym można było zostać uleczonym.  Podczas odpustów sprzedawano krzyżyki z drewna dębowego (kiedyś wykrawane z dębu, na którym według legend, dochodziło do objawień).

   Pielgrzymi  zadowoleni  i pełni wrażeń  wrócili  w godzinach popołudniowych do Kalet  witani przez ks. Proboszcza Wojciecha Ciosmaka.  Dziękował  im za podjęcie pątniczego trudu, podkreślił, że była to okazja do dzielenia się świadectwem wiary na wspólnej drodze.

 

 

 

    

PODZIĘKOWANIE ZA UDZIAŁ W POGRZEBIE MOJEJ MAMY 

–  STANISŁAWY CIOSMAK

    Chwile, które przyszło mi przeżywać, są bardzo ciężkie. Trudno jest zachować spokój i stabilność ducha, gdy straciło się osobę najbliższą. Matka to osoba, która potrafi kochać zawsze najmocniej i widzieć w swoim dziecku wszystko to, co najlepsze. I choć śmierć Mamy nie nastąpiła nagle, bo długo chorowała, to jednak każdy chce, by matka żyła jak najdłużej. Miała już swoje 83 lata, lecz jeszcze ciągle ciepłe spojrzenie na świat i ludzi. Pragnęła jeszcze żyć, bo troszczyła się o mnie, mojego brata Adama, także kapłana, moją kochaną siostrę Ewę. Wieczorami codziennie modliła się na różańcu. Prosiła Pana Boga w naszych intencjach – również w intencji naszej parafii.

      Była przygotowana na śmierć. Teraz mogę tylko podziękować Panu Bogu za Mamę, za jej życie, temperament, pracowitość, zaradność i za Jej troskę o nas. Pragnę podziękować tym, którzy opiekowali się Mamą w czasie choroby: lekarzom, personelowi medycznemu oraz księdzu kapelanowi ze szpitala. Pewnie tam w krainie Boga już cieszy się wiosną, kwiatami, pewnie spotkała się z moim tatą, ze swoimi rodzicami, krewnymi i przyjaciółmi. Kiedyś tam się odnajdziemy wszyscy. Będziemy znowu w domu.

     Bardzo serdecznie dziękuję naszemu ordynariuszowi - ks. biskupowi Janowi Kopiec i ks. biskupowi Andrzejowi Czaja – ordynariuszowi opolskiemu, za listy z wyrazami współczucia i jedności. Dziękuję mojemu kuzynowi ks. Henrykowi. Dziękuję ks. Wiktorowi Małeckiemu, który znał od wielu lat mamę, za wsparcie duchowe, słowa pociechy i kazanie pogrzebowe.

    Dziękujemy wszystkim przybyłym kapłanom, kolegom kursowym – za obecność, wsparcie i ofiarę Mszy św. Dziękuję księdzu Eugeniuszowi Magierowskiemu - proboszczowi z Otmuchowa  za pomoc w zorganizowaniu uroczystości. Pragnę osobiście serdecznie podziękować za obecność i modlitwę wszystkim Parafianom naszej Parafii, którzy przybyli na pogrzeb razem z ks. Markiem Niewiadomskim i ks.Michałem Wąsem, przedstawicielom grup parafialnych. Dziękuję przedstawicielom władz samorządowych: burmistrzowi Klaudiuszowi Kandzi, przewodniczącemu Rady Miejskiej Eugeniuszowi Ptakowi, radnej Irenie Nowak, delegacjom, przyjaciołom. Nikogo nie pomijając dziękuję wszystkim, którzy zostawili swoje sprawy, obowiązki i przyjechali, bądź przyszli, aby modlić się i uczestniczyć w pogrzebie. Dziękuję wszystkim za słowa wsparcia i modlitwę. Bóg zapłać wszystkim.           

   Ks. Proboszcz

 

 

Pogrzeb Mamy Księdza Proboszcza

Śp. Stanisławy Ciosmak

    16 maja 2015 odeszła do domu Pana śp. Stanisława Ciosmak, matka zarówno naszego Proboszcza ks. Wojciecha Ciosmaka, jak i mama Proboszcza z Łambinowic ks.Adama Ciosmaka. 

   19 maja 2015 w rodzinnej Parafii pw. św. Mikołaja i Franciszka Ksawerego w Otmuchowie  pożegnaliśmy zmarłą. Eucharystii przewodniczył nasz ks. Proboszcz. We Mszy św. uczestniczyło 49. kapłanów z diecezji opolskiej  i gliwickiej, siostry zakonne, rodzina, sąsiedzi.Licznie przybyli parafianie i przedstawiciele instytucji oraz grup parafialnych z parafii ks.Proboszcza Adama Ciosmaka z Łambinowic. Z naszej parafii w pogrzebie uczestniczyli:ks. Marek Niewiadomski i ks. Michał Wąs, burmistrz Klaudiusz.Kandzia, przewodniczący Rady Miejskiej Eugeniusz Ptak, skarbnik Renata Sosnica oraz radna Irena Nowak, delegacja ze szkoły podstawowej i ZEAPO, przedstawiciele grup parafialnych oraz licznie przybyli reprezentanci naszej parafii - nasi parafianie. W homilii ks.Wiktor Małecki przypomniał wiernym rolę matki w rodzinie i matki w życiu kapłana, jego słowa ukazywały także nieocenioną rolę matki w życiu każdego człowieka. Po zakończonej Eucharystii zabrał głos ks.Henryk, proboszcz z Przedborza za Radomskiem, a zarazem kapłan z rodziny, wspominając śp. Stanisławę jako drugą mamę, która nigdy nie rozstawała się z różańcem, często też jak zaznaczył otrzymywał od niej wsparcie w wielu sprawach i doznawał jej ciepła i serdeczności. Dziękował Jej za każde dobre słowo, każdy gest i ciepły uśmiech. Także za modlitwę w jego intencji, wspieranie dobrym słowem, pomoc w  znoszeniu przeciwności. 

Kolejny kapłan przywołał sytuacje z życia rodziny Ciosmak, gdzie  dorastali przyszli kapłani w otoczeniu kochających, rozmodlonych rodziców, po latach wdzięcznych Bogu za wspaniały dar kapłaństwa ich dwóch synów. Zostały odczytane kondolencje Biskupa Opolskiego Andrzeja Czai oraz Biskupa Gliwickiego Jana Kopca.

 Ks. Wojciech i Adam Ciosmak  w  słowach wspomnień o mamie powiedzieli, że w swojej długoletniej pracy duszpasterskiej odprowadzili do domu Pana wielu wiernych, jednak najtrudniejszy dla kapłana jest zawsze pogrzeb swojej matki. Ks. Wojciech wspomniał ojca Feliksa, który zmarł 19 lat temu, w roku, w którym Ks.Proboszcz przyjechał do  naszej kaletańskiej parafii wtedy jeszcze jako wikary. Kapłani wyrazili wdzięczność za trud wychowania ich oraz siostry Ewy, a w szczególności za pomoc w ich życiowej kapłańskiej drodze. Tak wiele dobra doświadczyli od swojej Mamy. Dziękowali za wspaniałe pełnienie służby Bogu i rodzinie. Podkreślili  szczególne zamiłowanie ich Mamy Stanisławy do kwiatów, być może dlatego Bóg powołał ją do wieczności w miesiącu maju, miesiącu najbardziej ukwieconym i miesiącu szczególnie utożsamianym z naszą Matką Maryją.  Kapłani podziękowali swojej siostrze Ewie za jej codzienną troskę i pomoc Mamie zwłaszcza wtedy, gdy tej opieki najbardziej potrzebowała,  podziękowali także wszystkim przybyłym na pogrzeb. Następnie wierni udali się na cmentarz parafialny w Otmuchowie, gdzie pochowana została śp. Stanisława Ciosmak, pobożna parafianka i mama oddanych kapłanów. Z pewnością tak uroczysty pogrzeb jest nagrodą za pobożne i pracowite życie, a resztą zostanie obdarowana przez naszego Pana.

Zmarłą śp. Stanisławę  polecamy w naszych modlitwach Bożemu Miłosierdziu,  a ks. Proboszczowi Wojciechowi Ciosmakowi  i całej Rodzinie składamy wyrazu współczucia i otaczamy ich naszą modlitewną pamięcią.

   

 Dobry Jezu, a nasz Panie, daj Jej wieczne spoczywanie !

 

 

Uroczystość Pierwszej Komunii św.

 

 17 maja 2015 r. w naszej wspólnocie parafialnej przeżywaliśmy uroczystość I Komunii św., do której przystąpili uczniowie klas trzecich. Wsłuchując się w Słowo Boże dzieci poznały, jak ważne jest trwanie w Panu Jezusie, który  udziela swojego błogosławieństwa.  Ks. Proboszcz W.Ciosmak w homilii wskazał czynniki, które mogą być źródłem szczęścia, zadał też dzieciom pytanie, co czyni je szczęśliwymi. Przywołał postawę Nicka Vujicica, człowieka bez rąk i nóg,  który  ewangelizuje świat zapewniając wszystkich, że można być szczęśliwym, jeśli się posiada największy skarb, jakim jest wiara.  

O godz. 15.00 odbyło się pierwszokomunijne nabożeństwo dziękczynne. Dzieci pierwszokomunijne podziękowały swoim rodzicom, rodzicom chrzestnym za dar życia i wychowanie, za piękną oprawę uroczystości. Dziękowały także Ks. Proboszczowi za przygotowanie ich do przyjęcia  Pana Jezusa do ich serc, katechetce , wychowawcom, organiście i służbie liturgicznej.  

Dzieci, ich rodziców oraz chrzestnych polecamy modlitwom całej parafii. . Módlmy się za wszystkie dzieci pierwszokomunijne, by przez całe życie pozostały w łączności z Jezusem i nie straciły wiary, a ich życie było ciągłym jej pomnażaniem.

         

       

   

   

       

    

   

          

     

    

   

   

      

     

   

  

Drodzy  Parafianie,

z całego serca dziękujemy, że odpowiedzieliście na apel Papieża Franciszka i przekazaliście darowizny na ratowanie życia w Nepalu. Chcemy, abyście pamiętali, że to co zrobiliście, jest wyjątkowe. Należycie teraz do tych troskliwych ludzi z całego świata, którzy sprawiają, że życie najbardziej potrzebujących zmienia się na lepsze. Dzięki darowiznom ludzi o dobrym sercu w Nepalu robią wszystko, aby zapewnić wsparcie wszystkim potrzebującym. Dostarczają czystą wodę, sanitariaty, żywność, doustne sole nawadniające, tabletki  i materiały edukacyjne. 

W niedzielę 10 maja br. w naszej parafii zebrano  4065 zł.

Wszystkim ofiarodawcom Bóg zapłać.

Ks. Proboszcz W. Ciosmak

 

ŚWIATOWE DNI MŁODZIEŻY KRAKÓW

 

 

<iframe width="700" height="480" src="https://www.youtube.com/embed/6AwZuhDxSdo" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

 

 

Jedną z najtrudniejszych do zrozumienia jest tajemnica cierpienia. Każdy ma chwile w życiu, gdy pod naporem cierpienia pyta: Dlaczego właśnie ja? Z Chrystusem prosi o oddalenie kielicha, ale nie zawsze dodaje jak On: Nie moja, ale Twoja wola niech się stanie. 

Któż najlepiej nauczy nas cierpieć, jeśli nie Maryja, która od chwili Zwiastowania przyjęła cały ciąg cierpień płynących z Jej Bożego macierzyństwa. Jej pokorne fiat było bowiem świadomym przyjęciem cierpień związanych z dziełem Odkupienia. Miarą miłości - nauczał św. Franciszek Salezy - jest to, co gotowi jesteśmy wycierpieć dla osoby ukochanej. Maryja kochała jak nikt i jak nikt cierpiała, bo Boży Syn tak bardzo cierpiał. Cierpiała z Jezusem. Maryja jest dla nas Mistrzynią i wzorem w cierpieniu. Maryja z macierzyńskim uczuciem wytrwała pod krzyżem, aby wziąć z ramion krzyża swego Syna. 

Gdy już wszyscy odejdą, zabierając ze sobą hałas, krzyk i zgiełk, zostaje jeszcze serce -  macierzyńskie współczucie Maryi. Zostaje modlitwa i zaduma... Zostaw za sobą hałas, krzyk i zgiełk codzienności, zatrzymaj się na chwilę i pomyśl, po co żyjesz... Stań u boku Maryi pod krzyżem, nie zostawiaj Maryi samej, Stanie przy Ukrzyżowanym wskazuje na Jej męstwo, odwagę i wytrwałość, to może być i Twoim udziałem.

Zapraszamy ! 

 

 

 

10 maja 2015 r. - zbiórka na rzecz poszkodowanych w Nepalu

 

        W odpowiedzi na apel Papieża Franciszka o braterską solidarność z ofiarami trzęsienia ziemi w Nepalu i w krajach sąsiednich Caritas Polska apeluje o zbiórkę do puszek dla poszkodowanych. Przewodniczący Episkopatu prosi o modlitwę i wsparcie dla Nepalu w niedzielę 10 maja.

     „Kościół Katolicki w Polsce pragnie okazać konkretny znak solidarności z ofiarami żywiołu. Potrzebna jest zarówno modlitwa, jak też wsparcie osób poszkodowanych, w tym szczególnie pomoc dla wszystkich cierpiących w szpitalach pozbawionych podstawowych środków medycznych” – napisał przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Stanisław Gądecki w liście do biskupów diecezjalnych. Zaproponował modlitwę w niedzielę 10 maja oraz przeprowadzenie zbiórki do puszek w kościołach w tym dniu.

Wsparcie ofiarom kataklizmu można okazać również, 
wysyłając SMS charytatywny z hasłem POMAGAM na numer 72052.

 

        Caritas Polska przekazała już kwotę 30 tys. euro na pierwszą pomoc. 
Międzynarodowa wspólnota Caritas zgromadziła do tej pory 3 mln euro na najpilniejszą pomoc dla poszkodowanych w trzęsieniu ziemi. Caritas Internationalis z siedzibą w Watykanie ogłosiła międzynarodową akcję pomocowo-ratowniczą. 
        Wyspecjalizowane zespoły interwencyjne znajdują się na miejscu tragedii, jednocześnie Caritas Nepal zasilona przez zespoły specjalistyczne i wolontariuszy z innych krajów udziela bezpośredniej pomocy.

      Trzęsienie ziemi w Nepalu w sobotę 25 kwietnia br. było najsilniejszym od 81 lat. Liczba ofiar śmiertelnych kataklizmu w Nepalu sięga wielu tysięcy osób, tysiące osób zostało rannych.

        

 

 

 

 

 

 

Z okazji Urodzin

Ks. Markowi Niewiadomskiemu

składamy najserdeczniejsze życzenia: 
Niech dobry Bóg darzy łaską zdrowia, 
Chrystus niech zawsze prowadzi swoimi ścieżkami, 
Duch Święty obdarza Księdza pełnią swoich darów. 
Maryja niech wyprasza  siły i potrzebne łaski u Syna, 
a ludzkie serca napełnia wdzięcznością i życzliwością 

Szczęść Boże!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ADORACJA KRZYŻA W DUCHU TEIZE 

 

Wzorem ubiegłych miesięcy  kontynuowany był 24 kwietnia 2015  cykl piątkowych spotkań modlitewnych pomagających tym razem przeżyć Tajemnicę Zmartwychwstania - odbyło się kolejne czuwanie modlitewne w duchu TEIZE.To był  wyjątkowy czas, aby pochylić się nad tajemnicą Krzyża i miłosiernego spojrzenia Chrystusa. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Msza św. z udzieleniem Sakramentu Bierzmowania
 

była sprawowana 14 kwietnia 2014 r.

  Sakramentu udzielił:

ks. Prałat Antoni Zając

proboszcz Parafii pw. św. Edyty Stein

w Lublińcu-Steblowie

Niedziela Miłosierdzia Bożego, 

to czas dany nam na osobiste zgłębianie

tajemnicy Bożego miłosierdzia 

oraz świadczenie o niej drugim.

 

 

Pragnienie serc

Święto Bożego Miłosierdzia ustanowione zostało na wyraźne pragnienie Pana Jezusa skierowane do Kościoła poprzez posługę św. Faustyny. 22 lutego 1931 r. skromna zakonnica usłyszała z ust Zbawiciela: Ja pragnę, aby było Miłosierdzia święto (Dz 49). W Dzienniczku znajdziemy zapis powtórzonej czternastokrotnie woli Boga odnośnie tego dnia. Św. Faustyna, kanonizowana dokładnie w niedzielę Bożego Miłosierdzia (2000 r.), za życia nie szczędziła trudów, by święto zostało włączone do kalendarza liturgicznego. Pisała: Cała dusza moja pogrążona jest w modlitwie i błagam Boga, aby raczył przyśpieszyć ten wielki dar, to jest święto Miłosierdzia (Dz 1530). Siostra ofiarowała nie tylko modlitwy w tej intencji, ale również swoje cierpienia (por. Dz 280). Podstawą do takiej gorliwej praktyki było wielkie pragnienie Faustyny, by do każdego człowieka dotarła nowina o Bożej miłości: O, jak mała liczba dusz prawdziwie Cię zna. O, jak gorąco pragnę, aby święto Miłosierdzia było znane duszom (Dz 505). Pan Jezusowi spodobało się oddanie Faustyny i dlatego spełnił jej życzenie: Dla twoich gorących pragnień przyspieszam święto Miłosierdzia (Dz 1082). Celebrację święta rozpoczęła św. Faustyna i zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, w którym żyła zakonnica, a dalej, dzięki gorliwości ks.?Michała Sopoćki, „Biała niedziela” kreśliła coraz większy krąg, który z czasem ogarnął Kościół w Polsce, a w 2000 r. Kościół na całym świecie. Już piąty rok w każdym zakątku globu katolicy oddają cześć obrazowi Jezusa Miłosiernego i słuchają głoszonego przez kapłanów orędzia o miłosiernej miłości Boga. Takie bowiem sposoby świętowania nakreślił Pan Jezus (por. Dz 570).

Zdrój miłosierdzia

To sam Chrystus wskazał pierwszą niedzielę po Wielkanocy jako właściwy czas na pochylenie się nad tajemnicą miłosiernej miłości Boga (por. Dz 49). Właśnie w klimacie radości ze zmartwychwstania, czyli ze zwycięstwa życia nad śmiercią, światła nad ciemnościami grzechu i wszelkiego zła, zapytujemy o źródło tych łask i znajdujemy je w miłosiernym Bogu. Bóg bowiem wiedziony niczym innym, jak miłością, dokonuje dzieła zbawienia, dzieła wyzwolenia człowieka od zła i przywrócenia w nim miłości. Dzięki niemu człowiek ma znów dostęp do pełni życia i świętości, do życia wiecznego (por. Jan Paweł II, Dives in misericordia, 7). Kiedy po zmartwychwstaniu Odkupiciel ukazał się apostołom w wieczerniku, pokazał im przebite ręce i bok (por. J 20, 19-23) oraz zranione serce, przez które Boże miłosierdzie dociera do ludzi. To miała na myśli św. Faustyna, kiedy powtarzała krótką modlitwę, jaką nauczył ją Pan Jezus: O Krwi i Wodo, któraś wytrysnęła z Serca Jezusowego, jako zdrój miłosierdzia dla nas – ufam Tobie! (Dz 187). Miłosierdzia Bożego dostępujemy w sakramentach, do których odwołuje nas symbolika krwi i wody. W optyce św. Jana Ewangelisty bowiem [zaświadczającego, że po przebiciu przez jednego z żołnierzy boku Chrystusa wypłynęła z niego krew i woda (por. J 19, 34)], krew oznacza ofiarę krzyża i dar eucharystyczny, woda zaś chrzest i dary Ducha Świętego. O tym właśnie mówi liturgia święta Miłosierdzia Bożego oraz przygotowująca do niego dziewięciodniowa nowenna.

Morze łask

Łaski, jakimi Bóg w Swojej hojności obdarza wiernych w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, są niezwykłe. W tym dniu otwarte są wnętrzności miłosierdzia mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia mojego; która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii św., dostąpi zupełnego oczyszczenia win i kar; w tym dniu otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się nie lęka zbliżyć do mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jak szkarłat (Dz 699). Jeśli przyjrzymy się tym słowom Pana Jezusa, zobaczymy, że najistotniejsze w święcie Bożego Miłosierdzia jest spotkanie człowieka, który staje w prawdzie o swojej grzeszności, z kochającym Ojcem. Słowem – jest to spotkanie serc. Św. Faustyna, która doświadczyła takiego zjednoczenia z Bogiem w niedzielę Miłosierdzia 1937 r., tak opisuje to mistyczne wydarzenie: Rano po Komunii św. dusza moja została zanurzona w Bóstwie; byłam złączona z trzema Osobami Boskimi w ten sposób, że jak byłam złączona z Jezusem, to równocześnie z Ojcem i Duchem Świętym. Dusza moja tonęła w niepojętej radości i dał mi Pan poznać całe morze i przepaść niezgłębionego miłosierdzia swego. O, gdyby dusze zrozumieć chciały, jak bardzo ich Bóg miłuje! Wszystkie porównania, chociażby najczulsze i najsilniejsze, są tylko bladym cieniem w porównaniu z rzeczywistością (Dz 1073).

Tym, który wychodzi z inicjatywą miłości, z gotowością do zaspokojenia wszelkich potrzeb, a zwłaszcza z bezgraniczną zdolnością przebaczania, jest zawsze Bóg. Pragnę się udzielać duszom, dusz pragnę, córko moja. W święto moje – w święto Miłosierdzia – będziesz przebiegać świat cały i sprowadzać będziesz dusze zemdlone do źródła miłosierdzia mojego. Ja je uleczę i wzmocnię (Dz 206). Bóg chce się spotkać z każdym człowiekiem, niezależnie od jego kondycji duchowej. Zaprasza wielkich świętych, zwyczajnych ludzi i wielkich grzeszników. Dla tych ostatnich ta niedziela jest ratunkiem (por. Dz 965), ucieczką i schronieniem (por. Dz 699). Tylko od człowieka zależy, czy otworzy się na łaskę, czy odpowie na pełne miłości spojrzenie Jezusa. Powiedzenie Bogu „tak” polega najpierw na wyrażeniu woli przylgnięcia do Serca Miłosiernego, potem zaś prowadzi do konkretnych działań. W wymiarze sakramentalnym szczególne znaczenie ma przystąpienie w tym dniu do spowiedzi oraz Komunii św. Warunkami pełnej celebracji święta Miłosierdzia (i szerzej: prawdziwego dostępu do miłosiernej miłości Boga) są także dwie postawy: ufności wobec Boga oraz miłosierdzia wobec bliźnich.

      

W kręgu ufności i miłości bliźniego

Pan Jezus powiedział św. Faustynie, że ufność jest jedynym naczyniem, którym czerpie się łaski z Bożego miłosierdzia (por. Dz 1578). Zaufać Bogu to wyrazić zgodę na Jego wolę wbrew wszystkiemu, to powiedzieć: Jezu, ufam Tobie, choć cierpię, doznaję niedostatku, nie mam pracy, jestem samotny, zagubiony, mam problemy w rodzinie, odszedł ktoś bliski, choć w świecie tyle zła… Trzeba uwierzyć, że skoro Bóg ze śmierci wyprowadził życie (zmartwychwstał), to i z ludzkiej biedy, nawet największej, potrafi wyprowadzić dobro. Innymi słowy, chodzi o mocną wiarę w to, że Miłosierny jest naprawdę miłosierny. Zwłaszcza wtedy, kiedy sytuacja po ludzku nas przerasta, i kiedy nie chcą przejść przez gardło słowa: Jezu, ufam, że jesteś miłosierny, że Ty mnie nie opuściłeś, właśnie przełamanie się i zawierzenie Bogu pozwala przejść przez ten trudny czas owocnie tzn. duchowo wzmocnionym i z pogłębioną więzią z Bogiem. Wszelka dusza wierząca i ufająca miłosierdziu mojemu dostąpi go (Dz 420).

Z drugiej strony, człowiek dociera do miłosiernej miłości Boga, do Jego miłosierdzia o tyle, o ile sam przemienia się wewnętrznie w duchu podobnej miłości w stosunku do bliźnich (Jan Paweł II, Dives in misericordia, 14). Chodzi o to, by dzielić się doświadczonym miłosierdziem z innymi, by, jak to ujął podczas ostatniej pielgrzymki do Polski Ojciec Święty, przekazać światu ogień miłosierdzia, mieć wyobraźnię miłosierdzia, być świadkiem miłosierdzia. Doznajemy niejako przynaglenia, abyśmy korzystając z daru miłosiernej miłości Boga, sami z dnia na dzień oddawali życie, czyniąc miłosierdzie wobec braci. Uświadamiamy sobie, że Bóg, okazując nam miłosierdzie, oczekuje, że będziemy świadkami miłosierdzia w dzisiejszym świecie (Jan Paweł II, Kraków, 18 sierpnia 2002 r.). Pan Jezus podał św. Faustynie trzy sposoby czynienia miłosierdzia bliźnim: czynem, słowem i modlitwą. W ten sposób dusza zanurza się w pełni Bożego miłosierdzia, wysławia i oddaje jemu cześć oraz daje niezbity dowód swojej miłości do Jezusa (por. Dz 742).

Święto miłosierdzia Bożego ma nas wprowadzić na szlak miłosierdzia, które odbudowuje więź każdego człowieka z Bogiem, a zarazem tworzy także nowe relacje braterskiej solidarności (Jan Paweł II, Rzym, 30 kwietnia 2000 r.). Warto w ten dzień wpatrywać się w obraz Miłosiernego Jezusa, słuchać homilii o zdroju miłosierdzia, jakie Bóg wylewa ze swojego Serca, być w stanie łaski uświęcającej i przystąpić do Komunii św. A potem żyć miłosierdziem na co dzień. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią (Mt 5, 7).

Nikt nie odchodził w taki sposób

Była sobota 2 kwietnia 2005 r. Świat zamarł. W ciszy. Szlochu. Modlitwie. Już wtedy wiedzieliśmy, czuliśmy, że po śmierci Jana Pawła II nic już nie będzie takie samo, że coś się na zawsze skończyło. Że uleciał kawałek także naszego życia

Okno papieskie na trzecim piętrze Pałacu Apostolskiego w Watykanie. To ono w dniach odchodzenia Ojca Świętego stało się najbardziej znanym punktem na świecie. Pokazywały je kamery telewizyjne wszystkich krajów na wszystkich kontynentach. Wpatrywały się w nie tłumy ludzi zgromadzonych na Placu św. Piotra.

Światło, które zza tego okna dobiegało, zdawało się mówić, że Papież – choć gaśnie – jeszcze żyje. Dobrze pamiętaliśmy, że tak niedawno nie miał siły uczestniczyć w Triduum Paschalnym, a w Wielki Piątek z krzyżem w ręku oglądał w telewizji transmisję Drogi Krzyżowej z rzymskiego Koloseum. W Niedzielę Wielkanocną, bardzo już schorowany, po operacji tracheotomii, próbował przemówić, ale niestety nie mógł już wypowiedzieć ani jednego słowa. Stan jego zdrowia z dnia na dzień wyraźnie się pogarszał. Papież umierał. – Przypominał mi Chrystusa, z tą różnicą, że Chrystus na krzyżu mógł mówić, Papież zaś odchodził w milczeniu – mówił później rzymskiemu dziennikowi „La Repubblica” dr Renato Buzzonetti, który od początku pontyfikatu leczył Jana Pawła II.

Światło w oknie sprawiało, że czuwaliśmy – w myśl słów papieskiego testamentu, którego treści wtedy jeszcze nie znaliśmy:

 „Czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy Pan wasz przybędzie” (por. Mt 24, 42)

te słowa przypominają mi ostateczne wezwanie, które nastąpi wówczas, kiedy Pan zechce.

Papież nie chciał spędzać ostatnich chwil swego życia w szpitalu. Wolał umierać w domu. Prosił, by czytać mu Ewangelię wg św. Jana, by się przy nim głośno modlić. Tak też było.

Tymczasem do Rzymu napływało coraz więcej dziennikarzy, także zagranicznych korespondentów. I przede wszystkim młodzież. Dużo młodzieży. Plac przed Bazyliką św. Piotra był wtedy do granic naładowany emocjami. Stawał się niemym świadkiem tego, co za chwilę miało się wydarzyć. Po policzkach wielu ludzi płynęły łzy. Ale nie były to tylko puste emocje. Plac był też nasiąknięty modlitwą. Jak nigdy dotąd i nigdy potem. Podobnie cały świat: Japonia, Wietnam, Korea, Chiny, Indie, Filipiny, Ukraina, Izrael, Irlandia, Brazylia, Meksyk... I Polska. Szczególnie miasta najmocniej związane z Papieżem: Wadowice, Kraków – ze słynnym oknem przy Franciszkańskiej, Częstochowa. Także Warszawa, której mieszkańcy dobrze pamiętali pielgrzymki Jana Pawła II. W stolicy bowiem Papież był prawie za każdym razem, gdy odwiedzał Ojczyznę.

Sobota – 2 kwietnia 2005 r.

Wigilia święta Bożego Miłosierdzia. Do łóżka Papieża dochodziła z Placu św. Piotra modlitwa i śpiew młodzieży. „Szukałem was, a teraz wy przyszliście do mnie... I za to wam dziękuję” – wyszeptał na łożu śmierci. A potem żegnał się z najbliższymi – głaskał po głowie, gdy kolejno podchodzili do niego, błogosławił. W końcu napisał na maleńkiej karteczce: „Jestem radosny, wy także bądźcie. Módlmy się razem z radością. Wszystko powierzam Pannie Maryi”. Potem jeszcze szeptem powiedział do s. Tobiany: „Pozwólcie mi odejść do Pana”.

O 20.00 przy zapalonej gromnicy księża odprawili w pokoju Papieża Mszę św. poprzedzającą uroczystość Bożego Miłosierdzia. Ojciec Święty przyjął Wiatyk – kilka kropli Krwi konsekrowanej w czasie Mszy św. Twarz miał pogodną, jakby się uśmiechał. Był spokojny. Towarzyszyli mu najbliżsi: abp Stanisław Dziwisz i ks. Mieczysław Mokrzycki, kard. Marian Jaworski, abp Stanisław Ryłko, ks. Tadeusz Styczeń, polskie zakonnice pracujące w apartamentach papieskich, dr Wanda Półtawska, której Papież przed laty wymodlił uzdrowienie, oraz lekarze i pielęgniarze.

Wybiła 21.37.

– Ojciec Święty powrócił do Domu Ojca – na cały świat popłynął głos wikariusza papieskiego dla diecezji rzymskiej kard. Camillo Ruiniego.

Na Placu św. Piotra zapadła głucha cisza. Chwilę później rozległy się burzliwe oklaski. W ten charakterystyczny dla siebie sposób Włosi pożegnali „swojego” Papieża. Potem modlili się, śpiewali. Bez przerwy nadciągali wciąż nowi ludzie. W sumie – kilkadziesiąt tysięcy. Klękali, palili świece, odmawiali Różaniec, śpiewali. Padali sobie w ramiona.

W testamencie Papież zapisał:

Przyjmując już teraz tę śmierć, ufam, że Chrystus da mi łaskę owego ostatniego Przejścia, czyli Paschy. Ufam też, że uczyni ją pożyteczną dla tej największej sprawy, której staram się służyć: dla zbawienia ludzi.

W Krakowie tuż po śmierci Jana Pawła II rozległo się bicie dzwonu Zygmunta. A potem śpiew: „Święty Boże, święty mocny, święty a nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami...”. W Warszawie zawyły syreny. Także w innych miastach biły kościelne dzwony, ludzie wychodzili z domów, palili znicze, kładli kwiaty na ulicach. Zwłaszcza młodzież. Znów mnóstwo młodzieży. Szybko się okazało, że te chwile dotykały spraw bardzo osobistych. Wielu z trudem znajdowało słowa, by o nich mówić. Chyba że w konfesjonałach, które, jak wspominają księża, w tych dniach przeżywały prawdziwe oblężenie. I może to właśnie był pierwszy cud Papieża po jego śmierci.

Odejście Jana Pawła II dotknęło też oddalonych od Kościoła, wątpiących, nawet niewierzących. „Gotował się” Internet. 35 tomów, po 900 stron każdy, i ponad milion wpisów – tak wygląda drukowana wersja wirtualnych zapisków internautów w portaluOnet.pl. Powstała z tego Księga Kondolencyjna. Kard. Stanisław Dziwisz mówił później, odbierając tę Księgę: – Wolałbym, aby było napisane „Księga Życia”, a nie „Księga Kondolencyjna”, bo ostatnie dni Ojca Świętego były triumfem życia. W pierwszą sobotę kwietnia, w przeddzień Niedzieli Miłosierdzia Bożego, Ojciec Święty zakończył pisanie, Bóg zamknął jego księgę życia.

Testament Papieża:

Po śmierci proszę o Msze Święte i modlitwy.

Dochodziła północ. Dwie godziny po śmierci Jana Pawła II mieszkańcy Warszawy masowo opuszczali kawiarnie, puby, kina i dyskoteki. Ludzie zaczęli spontanicznie zapełniać świątynie. Brali udział w Mszach św., a potem czuwali w świątyniach do rana. Zaczęły się wielkie narodowe rekolekcje. Tłumy zgromadziła 5 kwietnia narodowa Msza św. w intencji Papieża na pl. Piłsudskiego. To podczas niej padły słowa abp. Józefa Michalika: „Zapłacz, Matko Polsko, zapłacz, Ojczyzno, skoro odchodzi najznakomitszy z Twoich synów”. W Krakowie, pod oknem papieskim, niezwykłe rekolekcje prowadził kard. Franciszek Macharski. Na modlitwie gromadzili się mieszkańcy Wadowic.

Inne miasta Polski i świata reagowały podobnie. Wszystkie stacje telewizyjne na świecie nadawały programy informacyjne niemal wyłącznie o Papieżu. Świat jakby się zatrzymał. I tak było dzień w dzień, przez tydzień. Aż do pogrzebu.

Do Watykanu natomiast w tym czasie wciąż ściągały tłumy. Ludzie ustawiali się w gigantycznej, niekończącej się kolejce, by przejść obok wystawionego na katafalku ciała Ojca Świętego. Chcieli oddać mu hołd. Wyrazić wdzięczność. Co godzinę przechodziło blisko 20 tys. osób. Każda z nich stała średnio całą dobę, by przy Papieżu pobyć nie dłużej niż 10 sekund. W sumie – ponad 3 miliony ludzi.

W ten sposób nikt jeszcze nie odchodził.

Z testamentu Papieża:

Z możliwością śmierci każdy zawsze musi się liczyć. I zawsze musi być przygotowany do tego, że stanie przed Panem i Sędzią – a zarazem Odkupicielem i Ojcem. Więc i ja liczę się z tym nieustannie.

Sobota – 8 kwietnia 2005 r.

Prosta cyprysowa trumna z ciałem Papieża stała na Placu św. Piotra przed bazyliką. W miejscu, z którego Jan Paweł II tak wiele razy przemawiał do ludzi. Teraz przybyli, by towarzyszyć mu po raz ostatni.

Ceremonia pogrzebowa była piękna. Dostojna, niemal mistyczna. Zaczęła się od obrzędu zamknięcia trumny. Włożono do niej dokument zapieczętowany w metalowej tubie – tzw. rogito. Był to spisany po łacinie życiorys Papieża, poprzedzony informacją: „W blasku Chrystusa zmartwychwstałego, 2 kwietnia roku Pańskiego 2005 o godz. 21.37 wieczorem, gdy sobota dobiegała kresu i w liturgii rozpoczął się już Dzień Pański w Oktawie Wielkanocy, Niedziela Bożego Miłosierdzia, umiłowany Pasterz Kościoła Jan Paweł II przeszedł z tego świata do Ojca. Jego odejściu towarzyszył modlitwą cały Kościół, zwłaszcza młodzież”.

Następnie dokonano obrzędu przykrycia twarzy Papieża białym welonem. Kard. Dziwisz wspominał później, że był to najtrudniejszy moment w jego życiu. Chwila, w której chyba najbardziej odczuł ból rozstania. Odtąd nie będzie już mógł oglądać jego twarzy... Pocieszenie stanowiły słowa modlitwy, która towarzyszyła temu obrzędowi: „Wierzymy, że życie Jana Pawła II jest obecne w Tobie. Jego twarz, nieoświetlona już światłem tego świata, niech będzie na zawsze oświetlona Twoim wiecznym i niewyczerpanym Światłem. Jego twarz, która badała Twoje szlaki, żeby wskazać je Kościołowi, niech cieszy się Twoją łaską. Jego twarz, której my już nie będziemy oglądać, niech cieszy się Twoją obecnością”.

Na uroczystości pogrzebowe, oprócz rzesz pielgrzymów, przybyło 80 przywódców państw świata, w tym koronowane głowy. Oprócz duchowieństwa katolickiego ze wszystkich krajów obecne były delegacje Kościołów prawosławnych, protestanckich, przybyli również przedstawiciele judaizmu, islamu. Patriarchowie z katolickich Kościołów wschodnich odprawili egzekwie.

To właśnie na pogrzebie Jana Pawła II rzesze wznosiły słynne już dzisiaj okrzyki: „Santo subito!” (Święty natychmiast!). Wtedy też padły słowa ówczesnego dziekana Kolegium Kardynalskiego, kard. Josepha Ratzingera: „Możemy być pewni, że nasz umiłowany Papież jest obecnie w oknie Domu Ojca niebieskiego, widzi nas i nam błogosławi”.

A w testamencie papieskim czytamy:

Czuję, że znajduję się całkowicie w Bożych Rękach – i pozostaję nadal do dyspozycji mojego Pana, powierzając się Mu w Jego Niepokalanej Matce (Totus Tuus).

W tym samym czasie tysiące Polaków w czarnych strojach zgromadziły się na pl. Piłsudskiego. Byli też tacy, którzy czuwali tam przez całą noc. W sumie ponad 100 tys. ludzi: harcerze, delegacje szkół, studenci. Żegnali Papieża, tak jak cały świat. W górze powiewały flagi i transparenty.

O 10.00 zawyły syreny. Rozległo się bicie kościelnych dzwonów. Wszyscy w absolutnej ciszy oglądali transmisję ceremonii pogrzebowej. Z zapartym tchem obserwowali, jak wiatr otwierał kolejne stronice leżącego na trumnie ewangeliarza. Nikt nie miał wątpliwości, że to znak Ducha Świętego. Było to swoiste misterium.

Kiedy o 12.40 trumnę z ciałem Papieża niesiono do Bazyliki św. Piotra, armaty ustawione przy Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie wystrzeliły 26 razy – bo tyle było lat pontyfikatu Jana Pawła II. Potem ludzie znów gromadzili się na ulicach, palili znicze i kładli kwiaty. Po południu masowo brali udział w Mszach św. za duszę Papieża. Wieczorem ponad 200 tys. osób przeszło w Marszu Wdzięczności za Jana Pawła II. Wyruszyli z pl. Piłsudskiego, śpiewając „Barkę”. Całymi rodzinami, z małymi dziećmi. Było dużo młodzieży. Różnej: dyskotekowej, dresiarzy, także studentów. Byli również kibice Legii Warszawa. Wszyscy chcieli w ten sposób pożegnać Papieża, oddać mu ostatni hołd. Z zapalonymi świecami w rękach szli Marszałkowską, Królewską aż na pl. Zamkowy. Tam o 21.37 unieśli w górę płonące znicze. Zapadła cisza. Potem w mieście zawyły syreny. I cała Warszawa zgasła. Na 5 minut ludzie zgasili światła w swych domach. Na sygnał młodych, którzy SMS-ami rozsyłali taką prośbę. Zgasł nawet zegar milenijny na Pałacu Kultury.

„Nie cały umieram...”.

Jak twierdzi kard. Stanisław Dziwisz, Papież odchodził spokojnie. – Ludzie myślą, że te ostatnie godziny spędzone przy gasnącym Ojcu Świętym były dramatyczne, pełne grozy. Tak nie było. Bo Ojciec Święty stwarzał atmosferę wielkiego spokoju. On naprawdę wierzył, że idzie do Pana. Był tego w pełni świadom. W tych ostatnich chwilach, gdy byliśmy przy nim, widzieliśmy, że śmierć była dla niego przejściem do innego życia – mówił mi kard. Dziwisz w wywiadzie dla „Niedzieli”.

Znamienne, że po Mszy św. żałobnej w Watykanie, zanim lektykarze wnieśli trumnę do Grot Watykańskich, zatrzymali się na schodach, unieśli ją w górę i zwrócili w stronę zgromadzonych. Na znak pożegnania Papieża z ludźmi. I z ziemskim światem.

Odszedł, ale nie umarł. Jak sam bowiem napisał w „Tryptyku rzymskim”, trawestując Horacego: „Przecież nie cały umieram. To, co we mnie niezniszczalne, trwa”.

  

                                                                         Milena Kindziuk 

 

 

Czuwanie młodzieży przy Bożym Grobie

 

       Boży Grób to miejsce, gdzie wystawiono Najświętszy Sakrament na zakończenie liturgii w Wielki Piątek. W Bożym Grobie umieszczona była figura umarłego Jezusa oraz monstrancja okryta przezroczystym welonem, na pamiątkę całunu, w który owinięto Jezusa w grobie. Nad monstrancją na wysokim krzyżu zawisła cierniowa korona. Po drugiej stronie ołtarza ciemnica z wizerunkiej Jezusa.
      Adoracja Pana Jezusa była okazją, żeby pobyć z Nim sam na sam. W Wielki Piątek przy Bożym Grobie czuwała także młodzież naszej parafii. Poprzez  wspólną refleksyjną modlitwę młodzież starała się dogłębnie przeżyć ten święty czas. Głęboko przeżyta adoracja Krzyża i tajemnica śmierci Syna Bożego pozwoliła im na pewno pełniej uczestniczyć w radości Zmartwychwstania.  Niech Chrystus Zmartwychwstały nagrodzi swoją łaską. Wszystkim za liczny udział w Liturgii Triduum Paschalnego  „Bóg zapłać”. Dziękujemy również za kwiaty do Bożego Grobu. Stanowią one dar serc wielu rodzin dla Jezusa złożonego do grobu.

 

 

 

 

 

 

 

 

Z okazji Wielkiego Czwartku – święta Kapłańskiego

       Wielki Czwartek to dzień, w którym Jezus Chrystus podczas Ostatniej Wieczerzy ustanowił sakrament Eucharystii i sakrament Kapłaństwa. Ustanowił Kapłaństwo w tym celu, aby Apostołów i ich następców powołać do działalności w Jego funkcji kapłańskiej. Godność Kapłańska jest ogromna i wzniosła, bo kapłan jest zastępcą Chrystusa na ziemi, jest szafarzem łaski i Tajemnic Bożych i jest Pośrednikiem między Bogiem a ludźmi.

Dziś stajemy w obliczu wielkiej Tajemnicy powołania i wybrania . Pragniemy szczególnie podziękować Chrystusowi za dar Kapłaństwa, a Pasterzy naszej parafii zapewnić o naszej modlitwie i podziękować za ich trud i pracę duszpasterską. Poprzez ręce Kapłanów spływa na nas łaska Boża, dlatego dziś prosimy, aby Chrystus uczynił naszych Kapłanów tak wielkimi, aby mogli ogarnąć całą naszą parafię, tak silnymi, by świecili swym  światłem  wśród nas i pomagali nam i sobie nawzajem w nieustannym zbawianiu.

Czcigodni Księża !
Codziennie patrzymy na Waszą pracę, troskę i poświęcenie dla powierzonej Wam naszej  parafii. Na Wasze ręce  składamy podziękowanie i  życzymy, aby towarzyszyła Wam bliskość Tego, który Was powołał i któremu oddajecie swoje życie.Niech obfitość łask nieustannie się pomnaża przez Chrystusowe „stokroć więcej” i owocuje w naszych sercach umacnianiem wiary.

 

 

Misterium Męki Pańskiej w wykonaniu wychowanków Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Kaletach

 

           W Niedzielę Męki Pańskiej zwanej Niedzielą Palmową, w Kościele Parafialnym w Kaletach, wychowankowie Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego przedstawili Misterium Męki Pańskiej. Przedstawienie zawierało w sobie tradycyjny przekaz ewangeliczny, ubogacony piękną muzyką oraz scenografią.Zobrazowanie Męki Pańskiej było pierwszym spektaklem wystawionym w Parafialnym Kościele przez młodzież z naszej placówki i mamy nadzieję, że wpisze się na stałe w pejzaż życia i kulturalnego i duchowego Kalet. Przedstawienie ukazało ogromne zaangażowanie wychowanków oraz wychowawców w osobach p. Anny Syposz, p. Kamila Szlepera, p. Aldony Nowakowskiej, Ks. Michała Wąsa oraz zaprezentowane przez nich umiejętności, poświęcony czas i okazane serce w ewangelizację poprzez teatr.Na koniec przedstawienia słowa podziękowań pod adresem wychowawców, a przede wszystkim pod adresem młodych i zdolnych wychowanków naszej placówki wypowiedział Proboszcz naszej Parafii Ks. Wojciech Ciosmak.Misterium wykonane przez wychowanków na pewno wyryje swe piętno na kształtowanie ich postaw, otworzy szeroko oczy na właściwe i nieprzemijające wartości człowieka i życia, sposób patrzenia na piękno, kulturę i sztukę, a także na drugiego człowieka.Dziękujemy wszystkim, którzy w minioną niedzielę tak licznie wzięli udział w przedstawieniu znaleźli czas i docenili wkład pracy wychowanków i wychowawców. Szczególne podziękowania kierujemy do Proboszcza naszej Parafii Ks. Wojciecha Ciosmaka za możliwość wystawienia przedstawienia w tak szczególnym miejscu jakim jest Kościół.Katarzyna Jelonek - Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy w Kaletach

 

  

 

Droga Krzyżowa ulicami miasta

 

      Przeżywanie Męki Pańskiej w czasie ulicznego nabożeństwa to już stały krajobraz Wielkiego Postu w naszej parafii. W tym roku Droga Krzyżowa ulicami naszego miasta odbyła się 27 marca. Droga Krzyżowa rozpoczęła się przy wejściu do naszego kościoła po Mszy św. wieczornej. Wysoki drewniany krzyż nieśli wierni naszej parafii zatrzymując się przy XIV stacjach, by wspólnie rozważać  tajemnice Męki Pańskiej. Rozważania do stacji Drogi Krzyżowej i śpiew pieśni wielkopostnych pozwoliły na przeżywanie męki i śmierci Jezusa. Uczestniczący w nabożeństwie mieli  możliwość zatrzymania się i zamyślenia nad męką Chrystusa. Nabożeństwo zakończyło się w centrum Kalet, gdzie słowo do wiernych skierował ks. Proboszcz W. Ciosmak. Dziękując za udział w Drodze Krzyżowej podkreślił  piękne świadectwo wiary, wyraził także nadzieję, że rozważanie Drogi Krzyżowej  przyczyni się do pobudzenia naszej wiary. To czas refleksji i duchowego przygotowania do zbliżających się świąt wielkanocnych. Wychodzenie z krzyżem na ulice naszego miasta, którymi codziennie chodzimy, ma ważny  symboliczny sens.  Umacnia naszą wiarę i skłania do refleksji, abyśmy nie modlili się tylko w naszej świątyni, ale wszędzie tam, gdzie się znajdziemy. Abyśmy potrafili dać świadectwo naszej wiary będąc wśród ludzi, których spotkamy na drogach naszej codzienności.

 

 

 

 

          

       

     

 

         

 

         

 

           

 

         

 

 

 

                   REKOLEKCJE ZA NAMI  

    

                   

  Dni rekolekcji każdy z nas przeżywał na swój sposób, ale dla każdego był to czas szczególnego zamyślenia, "czas zatrzymania się", odłożenia w kąt niezałatwionych spraw. W natłoku codziennych zajęć na  nowo odnaleźć mogliśmy siebie w rodzinie, odnaleźć drugiego człowieka i Boga.
 Wracając myślami do spotkań  rekolekcyjnych,  głoszonych przez ks. Mariana Saskę, chcemy z całego serca podziękować Mu za Słowo Boże do nas skierowane. Dziękujemy za trud włożony w przygotowanie nas do spotkania ze Zmartwychwstałym Chrystusem i przemieniającym nasze życie, dziękujemy za pochylenie się nad perłą naszego życia- jest nią rodzina. Na tym, co wynosi się z domu rodzinnego, bazujemy do śmierci.  Osiągnięcie dojrzałości moralnej warunkowane jest wzrastaniem w rodzinie hołdującej wartościom religijnym.  To najbardziej naturalne wyznaczniki postępowania: pokazywać życiem, że dobrze mieć przyjaciół, pieniądze, ale najważniejsza jest uczciwość, prawdomówność, dobro, szacunek wobec drugiego człowieka w rodzinie. Dlatego też Ks. Rekolekcjoniście w imieniu parafian dziękowała rodzina: ojciec, matka i dzieci. 

Ufamy, że licznie zgromadzeni wierni będą długo pamiętać czas tegorocznych rekolekcji czerpiąc z nich siłę i wykorzystując w codziennym życiu bogactwo zawartych w naukach treści. 

 

 

 

 

 

 

 PLAN  REKOLEKCJI  WIELKOPOSTNYCH

22 - 25.03.2015

WSPÓLNOTA RODZINNA -

FUNDAMENTALNĄ WARTOŚCIĄ KOŚCIOŁA I NARODU

  prowadzi: Ks. Marian Saska proboszcz par. pw. św. Michała Archanioła w Szklarach 
                    w diec. Opolskiej - asystent kościelny Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. 

Sobota 21.03

17:00 Msza św. na rozpoczęcie rekolekcji i nauka ogólna
                    

V Niedziela Wielkiego Postu  -  22.03 

  6:30 Msza św. - nauka ogólna

  8:00 Msza św. - nauka ogólna

  9:30 Msza św. - nauka ogólna 
11:00 Msza św. - nauka ogólna 
17:15 Gorzkie Żale z kazaniem pasyjnym
18:00 Msza św. - nauka ogólna
19:00 Nauka stanowa dla mężczyzn

  

   Poniedziałek 23.03  

   
  7:30 Różaniec   /Sakrament pokuty i pojednania /
  8:00 Msza św. - nauka ogólna
  9:00 Rekolekcje dla  szkoły podstawowej
11:00 Rekolekcje dla  gimnazjum
17:30 /Sakrament pokuty i pojednania /
18:00 Msza św. - nauka ogólna
19:00 Nauka stanowa dla młodzieży:
Jak postrzegam swoich rodziców i dom rodzinny

Wtorek  24.03

   7:30 Różaniec  / Sakrament pokuty i pojednania /
   8:00 Msza św. - nauka ogólna
   9:00 Rekolekcje dla  szkoły podstawowej
 11:00 Rekolekcje dla  gimnazjum
17:30 /Sakrament pokuty i pojednania / 
18:00 Msza św. - nauka ogólna
19:00 Nauka stanowa dla kobiet

Środa 25.03                 

  7:30 Różaniec  / Sakrament pokuty i pojednania /
  8:00 Msza św. - nauka ogólna
  9:00 Rekolekcje dla szkoły podstawowej
11:00 Rekolekcje dla uczniów gimnazjum
17:30 /Sakrament pokuty i pojednania /
18:00 Msza św. - nauka ogólna                

            
                               ……zakończenie rekolekcji !!!

 

 

 

 

 Stanęli pod IKONĄ KRZYŻA

    

 

W piątek 27 lutego  2015 r. młodzież naszej parafii  uczestniczyła w Drodze Krzyżowej, która była prowadzona w duchu Taize.  Rozważane były poszczególne stacje poprzez śpiew. To było niezwykłe w tym Wielkim Poście spotkanie w przestrzeni KRZYŻA. Po raz kolejny uświadomiło, iż nie da się pozostać obojętnym wobec krzyża. Nie może pozostać obojętnym ten, kto spojrzał na krzyż. Krzyż jest sprawdzianem naszego humanizmu, miarą inteligencji duchowej i kultury osobistej. Wszystko zależy od głębokości naszego serca i od łaski nieskończonego Boga. Droga Krzyżowa to prawdziwe ćwiczenie duchowe, po którym człowiek może zostać rzeczywiście przemieniony. Mądre przeżywanie tego nabożeństwa przez uczestników, w którym w sposób wyważony przeplatały się wzajemnie słowa, milczenie, śpiew  i refleksja, decydowały o dobrym skorzystaniu z jego duchowych owoców.

 

 

                                                                                                                                            

 

 

 

      

  

 

 Światowy Dzień Chorego

 

 

 

            

 11. lutego br. w Kościele katolickim po raz 23. obchodzony był Światowy Dzień Chorego. Ma on uwrażliwić wiernych na wartość ludzkiego cierpienia i zachęcić do wspierania chorych i tych, którzy im służą. Z tej okazji w naszym kościele odprawiana  była okolicznościowa msza z udzielaniem sakramentu namaszczenia chorych i błogosławieństwem  lurdzkim..

Światowy Dzień Chorego został ustanowiony przez papieża Jana Pawła II  11 maja 1992 r. - w 75. rocznicę objawień fatimskich i w 11. rocznicę zamachu na jego życie na placu św. Piotra w Rzymie. Był obchodzony co roku w którymś z sanktuariów maryjnych w różnych częściach świata; od 2009 r. - zgodnie z wolą papieża Benedykta XVI - obchody mają charakter diecezjalny.

Ks. Proboszcz dziękował   wszystkim opiekującym się chorymi oraz  pracownikom służby zdrowia i osobom, którzy pamiętają o chorych.  Przypomniał  Jana Pawła II, który uczył, że drogą do świętości może być również choroba. Dzięki ich  wrażliwości  osoby  chore zyskują bezcenną pomoc oraz przekonanie, że w tych trudnych chwilach nie pozostają same.  Papież Franciszek w orędziu na XXIIII Światowy Dzień Chorego podkreślił, że "służba bliźniemu i trwanie przy bracie są oznaką mądrości serca", a "czas spędzony u boku chorego jest czasem świętym". Zwrócił też uwagę, że opieka nad chorymi, szczególnie gdy jest rozciągnięta w czasie, może stać się męcząca i uciążliwa - stosunkowo łatwo jest służyć przez kilka dni, ale trudno pielęgnować kogoś przez wiele miesięcy lub nawet lat, także wówczas, gdy nie jest on już w stanie wyrazić swojej wdzięczności. To wielka droga uświęcenia!

Dzień Chorego wyznaczono na 11 lutego, gdyż tego dnia w 1984 r. ogłoszono pierwszy w dziejach Kościoła List Apostolski Jana Pawła II "Salvifici doloris", poświęcony wartości ludzkiego cierpienia. Papież odniósł się w nim do ewangelicznej nauki o cierpieniu i zaapelował do władz zachęcając je, by uwagę i zainteresowanie Kościoła cierpieniem uznały za okazję "do dialogu, spotkania i współpracy w budowaniu społeczności, która poprzez troskę o cierpiących będzie czynić postępy na drodze sprawiedliwości, wolności, miłości i pokoju".

 

           

 

 

 

 

            

Otworzyli serce na łaskę

 

       

    

        W naszej wspólnocie parafialnej w piątkowy wieczór 30. stycznia 2015 r. młodzież naszej parafii wraz z ks. Markiem Niewiadomskim zorganizowała kolejne czuwanie modlitewne w duchu Taizé. Spotkaniu modlitewnemu towarzyszył śpiew kanonów, osobista refleksja, rozważania. Integralną częścią tej modlitwy była kilkuminutowa cisza, która była czasem osobistej medytacji. Na czas tej modlitwy zmieniono wystrój naszego kościoła – częściowo wygaszone były światła, paliły się świece, wystawiona była ikona Krzyża. Czuwanie Taizé jest modlitwą opartą na śpiewie, którą zainicjowała Wspólnota Tazié założona przez Brata Rogera we Francji. Modlitwa śpiewana jest jednym z najistotniejszych sposobów ekspresji w poszukiwaniu bliskości Boga. Krótkie śpiewy, wielokrotnie powtarzane, podkreślają jej medytacyjny charakter. Śpiew jest drogą wsłuchiwania się w Boga.    Wieczorne czuwanie modlitewne to niezwykle piękną możliwość doświadczenia wspólnej modlitwy. To także dobry czas na refleksję nad swoim życiem oraz pogłębienie relacji z Panem Jezusem. W spotkaniu modlitewnym nie była ważna ilość osób, ale to, że każdy, kto przyszedł, miał możliwość otwarcia swojego serca na Boga. Czuwając przy Naszym Zbawicielu, nasi młodzi parafianie pochylali się nad sobą, nad swoim życiem zadając Jego pytanie - czego szukam, dokąd zmierzam, czego chcę. 
     "CHODŹCIE, A ZOBACZYCIE!" - tymi słowami młodzież zaprasza na nasze kolejne czuwanie modlitewne.

              

                  

               

              

     

        

 

 

 

Zaśpiewali Bogu w jednym chórze

 

   

 

       

              W niedzielny wieczór – 18 stycznia 2015 r. Ks. Proboszcz W. Ciosmak oraz Burmistrz naszego miasta K.Kandzia zaprosili do wysłuchania niezwykłego Koncertu Kolęd i Pastorałek w wyjątkowym, świątecznym klimacie i oryginalnych opracowaniach muzycznych. W naszym kościele tym razem wspólnie zaśpiewali  chórzyści z Ustronia i Kalet. Ks. Proboszcz  witając chórzystów i wypełniających kościół wiernych wyraził przekonanie, że obecny kolędowy śpiew rozlegał się będzie na chwałę Panu Bogu. Odpowiedź chórzystów zachwyciła publiczność, oklaskującą obydwa zespoły, które zaprezentowały śpiew na wysokim poziomie. Potwierdzali go  wykonawcy Chóru  Ave z Parafii św. Klemensa w Ustroniu pod dyrekcją p. Alicji Adamczyk oraz Chóru Sonata z Kalet pod dyrekcją p. Iwony Skop. Najpiękniejsze polskie kolędy  na chór, na pojedyncze głosy, z akompaniamentem lub a cappella, – śpiewane przez chórzystów – spowodowały, że koncert ten na długo pozostanie  w pamięci słuchaczy. Kolędy i pastorałki przygotowane były w ciekawych aranżacjach, a odpowiedni nastrój, oświetlenie i świąteczna dekoracja naszego kościoła były dopełnieniem całości. Na zakończenie chórzyści zaśpiewali wspólnie dwie kolędy, jedną pod dyrekcją p. Iwony Skop, drugą pod dyrekcją p. Alicji Adamczyk. Dziękując za wspaniałą ucztę duchową i artystyczne doznania ks. Proboszcz podziękował za wspólne kolędowanie przywołując słowa poezji ks. J. Twardowskiego, podkreślił wartość śpiewu i muzycznego akompaniamentu. Proboszcz parafii z Ustronia  ks.  Antoni Sapota podziękował za zaproszenie do Kalet, dziękował Burmistrzowi naszego miasta za pokazanie ciekawych miejsc w regionie  i gościnność, zapraszał także wszystkich parafian do Ustronia, miasta od dawna przyjaznego mieszkańcom Kalet. Takie wspólne muzykowanie, wolne od rywalizacji, a skupione na tym najważniejszym: oddaniu Bożej chwały, podobało się wszystkim zgromadzonym słuchaczo